Menntamál - 01.12.1967, Qupperneq 9

MENNTAMÁL
197
Breytingar á starfsháttum og breyttar og auknar þarfir
á starfsliði.
Hinn liraði vöxtur Kennaraskólans á undanförnum árum
einn sér, nemendal jöldinn einn sér, námsflokkafjöldinn einn sér,
deildafjöldinn einn sér og breytingar á starfsháttum einar sér
krefjast aukins starfsliðs með ýmiss konar nýja kunnáttu.
Það skal að vísu játað, að deila má um jtað, hvort rétt hafi
verið að farið að taka svo marga nýja nemendur inn í skólann
á undanförnum árum, og er vandalítið að hampa hvorutveggja,
rökum og gagnrökum. Einsætt er og, að skólinn hefur ekki valið
auðveldasta kostinn með því að synja engum um skólavist, sem
fullnægði inntökuskilyrðum og sótti um hana í tæka tíð.
Það er fagnaðarefni, að hundruð ungmenna skuli á ári hverju
kjósa vist í Kennaraskólanum, nýliðar á þessu ári eru t. d. um
290, en jafnvíst er hitt, að næsta verkefni skólans er að stöðvast
og treystast, ekki í byltingunni, heldur í þróuninni. Þessi bylting
er iyrst og fremst í magni og fjölda, og verður jtví ekki leynt né
andmælt, að slík bylting í fjölda gerist ekki á skömmum tíma
án einhverrar truflunar á vinnugæðum í stjórn og skipulagn-
ingu. Mitt fidlyrði ég, að aukinn nemendafjöldi jafngildir auknu
mannvali.
Ég býst við, að enn sé of snemmt að meta Jjað, livort teflt
hefur verið á of tæpt vað með ]jví að leyfa svo öran vöxt skólans.
Ur Jjví mun framtíðin skera, en nemendafjöldinn gerir hvort
tveggja í senn að krefja yfirstjórn skólans, skólastjórnina og allt
starfsliðið um aukin átök, og hann býður kosti, sem fámennur
skóli veldur ekki.
Starfi Kennaraskólans var mörkuð stefna með löggjöfinni frá
1963. Sú löggjöf auðkennist sem ilest íslenzk skólalöggjöf af því
að vera næsta rúm, þannig að skólunum eru frjálsir kostir fyrir
höndum um að laga sig að samtímalegri framvindu, frjálsir
lioslir eflir því sem fjárráð leyfa,
En það á við flestar menntastofnanir, að breytingar á jjeim
taka langan tíma, Fjölgun í skóla kemur t. d. fyrst fram í yngsta