Vorið - 01.12.1965, Qupperneq 23

HRINGARINN: Þacf er nákvæmlega
ein dagleið.
KÓNGURINN: Hvernig þá?
HRINGJARINN: Jú, sólin kemur upp í
austri og gengur undir í vestri, og það
gerir hún á einum degi.
KÓNGURINN: Já, það er víst rétt at-
hugaS hjá þér. En viltu segja mér,
hve mikils virSi ég er nú á stundinni?
HRINGJARINN: Konungur konung-
anna var virtur á 30 silfurpeninga,
svo aS ég þori ekki aS virSa þig hærra
en á 29.
KÓNGURINN: Já, þetta var ekki svo
_ > ..........................
■
■
■
■
■
■
■
Skólastíll.
■
■
■
— Skrifið stíl um ykkur sjálf, sagði
kennslukonan. — Gefið heiðarlega og
■ sanna lýsingu af því, livað er innra með
ykkur.
Nokkrum dögum síðar var kennslukon-
S an að lesa stílinn hans Ola. Hann var
■
• þannig:
■— Eg heiti Óli og innan í mér er ein
; tunga og einn magi. I maganum eru tvö
epli, ein pylsa, tvær brauðsneiðar með
; osti, 10 karamellur og miðdegismaturinn
■
j minn. Og ef ég á að vera alveg heiðarlegur:
appelsínan, sem systir mín gat ekki fundið
; í dag er þar líka ...
: X
■
■
■
■
SKRÝTLUR
■
■
■ Hún: —- Þú sagðir áður en við giftum
okkur, að útlit væri fyrir að þú fengir mikla
; peninga.
Hann: — Já, það hafði ég líka. Ég bjó
; heint á móti bankanum.
: X
slæmt hjá þér. En fyrst þú ert svo
vitur og veizt alla hluti, þá getur þú
eflaust sagt mér, hvað ég er að hugsa
um núna?
HRINGJARINN: Þú hugsar eflaust, að
það sé presturinn, sem stendur fyrir
framan þig, en það er nú ekki rétt, —
því að það er hringjarinn.
KÓNGURINN: Einmitt það (hlær). En
fyrst svo er, þá finnst mér, að þú eigir
að fara heim og verða prestur og svo
getur prestur.inn verið hringjari.
TJALDIÐ.
(E. Sig. þýddi).
Kennarinn: — En að lokum gerði mað-
urinn eina uppfinningu, svo að þeir gátu
flogið um loftið. Hvaða uppfinning var
það, Kalli?
Kalli: — Púðrið.
X
— I dag hefur nokkuð komið fyrir mig,
sem aldrei hefur gerzt áður og aldrei kem-
ur fyrir aftur.
— Hvað er það?
— Ég varð þrettán ára í dag.
X
Sören hafði mikinn áhuga á íþróttum,
og fylgdist vel með öllum metum. Svo
veiktist hann og var lagður inn í sjúkra-
hús. Hann lá í hitamóki, þegar læknirinn
kom og mældi í honum hitann.
-— 41,1 sagði læknirinn lágt.
Þá raknaði Sören við:
— Er það met?
VORIÐ 165