Vorið - 01.12.1965, Blaðsíða 31

biekkurnar eins fljótt og hann getur.
Hann fer enga króka en hleypur beint.
Flóðinu er lokið og hann óttast ekki, að
annað taki sig upp.
Brátt stendur hann í miðju snjóflóð-
inu. En þar sést ekki svo mikið sem
jakkahorn upp úr. Og snjóflóðið er
tuttugu metra breitt og fimmtíu metra
langl, og hvar á hann að byrja að leita?
Ef Eiríkur er ekki lemstraður, er hann
sennilega kafnaður undir snjódyngj-
unni. í æsingi hrópar hann nafn Eiríks,
en auðvitað fær hann ekkert svar. Hann
reynir að hugsa skýrt. Efri hluta flóðs-
ins þarf hann tæplega að hugsa um, ef-
laust hefur Eiríkur borizt með því langt
niður eftir. Þó er um stórt svæði að
ræða. Eina ráðið er að leita fyrir sér
með skíðastafnum.
Hann reynir þetta um stund án árang-
urs. En allt í einu sér hann nokkuð, sem
vekur óskipta athygli hans. Árvakur
hefur fylgt honum niður í snjóflóðið,
og nú stendur hann þar skammt frá og
grefur í ákafa í snjóinn. Ketill flýtir sér
til hundsins, grefur í fönnina á sama
stað, kemur brátt niður á hálsklút og
hnakka á manni. Hann rífur af sér
vettlingana og hreinsar burt snjóinn með
berum höndunum.
Eftir fjórðung stundar hefur hann
náð Eiríki Berg upp úr snjónum. Eirík-
ur kemur fljótt t.il meðvitundar, þegar
andardrátturinn er kominn í lag. En
hann er meiddur í öðrum fætinum,
sennilega fótbrotinn. Katli tekst þó að
koma honum niður í barrskóginn hundr-
að metrum neðar. Þar klæðir hann slas-
aða manninn í allt sem hann getur misst
af fötum sínum, og flýtir sér svo heim
að sækja hjálp. Hann er svo heppinn
að þau hafa síma á Haugum.
Það er komið fram undir nótt, þegar
björgunarmönnunum tekst að koma
Eiríki út úr skóginum, og þar bíður
skógareigandinn sjálfur með bíl handa
honum. Hann þakkar öllum mönnunum
fyrir hjálpina og ekur slasaða mannin-
um beint í sjúkrahúsið. Augu hans
hvarfla til Ketils, þegar hann fer burt
á bílnum.
000
Nú eru aðeins fjórir dagar til jóla.
Ketill situr við borðið og er að borða,
en hann er ekki eins lystugur og áður.
Hann er að hugsa um Gullrós, sem
sennilega verður bráðum boðin upp.
Hann þjáist af því, að honum hefur ekki
tekizt að útvega svo mikla peninga, að
hægt væri að bjarga kúnni. Nokkra pen-
inga hefur hann að vísu fengið með
fuglaveiðunum, en það þarf meira til.
Mamma sagði í dag, að hún yrði að
hafa samband við slátrarann, en það er
eins og hún forðist að hringja í sím-
ann í lengstu lög. Hún er föl og fátöluð
við eldhússtörfin, og enginn veit hvernig
henni er innanbrjósts.
Þá fer Árvakur allt í einu að gelta úti.
Ketill og móðir hans fara út að glugg-
anum og líta út, það er ekki svo oft sem
gestir koma til þeirra. Þá sjá þau fyrir-
ferðarmikinn mann í loðkápu koma upp
mjóan gangstíginn. Hvað er þetta? Jú,
Það er Björn Berg, skógareigandi í eigin
persónu. Hvaða erindi skyldi hann eiga
hingað?
Honum er boðið sæti, þegar hann
kemur inn. Húsfreyja spyr hvernig
VORIÐ 173