Vorið - 01.12.1972, Qupperneq 17

r
því ætla ég að biðja þig þess að gefa mér mjólk á málum í könn-
una, sem mun standa á hillunni hjá búrdyrunum þínum, þegar
þú skammtar mat á málum. Ég veit, að þú ætlar að tveggja
nátta fresti að flytja að Gilsárvelli, því þú þorir ekki hér að vera
í vetur og er þér því vorkunn, þar þú veizt ekki, hvað veldur
því mannhvarfi, sem hér hefur orðið hina fyrri vetur. En það
kann ég þér þar af að segja, að skessa sú, sem býr í Staðar-
fjalli, fæddi barn fyrir tveim árum síðan, sem er svo einþykkt
og sérlundað, að hún verður að útvega því nýtt mannaket á
hverjum jólum. Þess vegna hefur hún farið hingað og numið
burtu bónda þinn og húskarl, og hið sama mun hún gera í vet-
ur. En ef þú ætlar að verða vel við bón minni og vera hér kyrr,
þá mun ég leggja þér heilræði og hjálpa til að flæma þennan
óvætt héðan úr sveit.“
Þegar draumakonan hafði þannig mælt, hvarf hún á burt,
en konan á Hvoli vaknaði og mundi drauminn. Var þá dagur
runninn og fór hún á fætur og fann könnuna þar, sem henni
var til vísað. Það var trékanna, og fyllti hún hana af mýmjólk
og setti hana aftur á sama stað, en að vörmu spori var hún horf-
in, — og um kveldið stóð hún aftur á sama stað. Þessum vana
hélt ekkjan fram að jólum.
En á Þorláksmessu dreymdi hana enn draum. Henni þótti
koma til sín kona sú hin sama, er fyrri kom á veturnóttum, og
heilsa sér kunnuglega og segja: „Óforvitin þykir mér þú vera
að vilja ekki vita, hver sú kona er, eða hvar hún býr, sem þegið
hefur mjólk þína í vetur, en þó skaltu vita, að ég er huldukona
og á byggð í hólnum, sem er hérna fyrir utan bæinn þinn. Þú
hefur nú gert vel í vetur, en ég þarf þess ekki lengur, því nú
bar kýrin mín 1 gærdag, og þarf því ekki þinnar mjólkur fram-
ar. Nú skaltu eignast það lítilræði, sem ég hefi lagt á hilluna,
þar sem trékannan mín stóð, og þar með verð ég að hjálpa þér
frá þeim voða, sem fyrir þér liggur jólanóttina. Þegar liðið er
V O R I Ð
__
17