Vorið - 01.12.1972, Page 28

stór bœr, Eden að naí'ni. Þaðan hljóta að vera
greiðar samgöngur til Melbourue.“
„En „Duncan“ ?“ spurði Yrton. „Væri eksi
rétt að láta hann sigla til Tvvofoldflóa?“
„Hvað sýnist þér, John?“ spurði greifinn.
„Ég held, að við ættum ekki að láta okkur óðs-
lega með það,“ mælti skipstjórinn, er hann hafði
hugsað málið. „Það verður nógur tími til þess að
koma orðsendingu til Tom frá Eden.“
„Já, það er augljóst mál,“ bætti Paganel við.
„Þú athugar það,“ hélt John áfram, „að við
verðum komnir á áfangastað eftir 4—5 daga.‘ ‘
„Eftir 4—5 daga,“ endurtók Yrton. „Þér skul-
uð heldur segja 14—15 daga.“
„Haldið þér, að við verðum 14—15 daga að
fara þessa leið?“ spurði Glenvan.
„Já, við verðum ekki skemur, herra greifi. Þér
athugið það, að við eigum oftir ófarinn versta
liluta Viktoríufylkis, um vegleysur og alls konar
farartálma. Auk þess eigum við eftir að komast
yfir Snowyfljót, og það tefur okkur að þurfa að
bíða, þar til fer að draga úr fljótinu."
„Bíða?“ mælti John. „Er ekki hægt að finna
vað á fljótinu?“
„Eg hef ekki trú á því,‘ ‘ sagði Yrton. „Eg hef
verið að leita að því í morgun, en hvergi fundið.“
„Við getum smíðað okkur bát,“ sagði Eóbert.
„Við fellum eitthvert tré og holum það innan.“
„Nú talar sonur Grants skipstjóra,“ mælti
Paganel hróðugur.
„Eóbert hefur rétt að mæla,“ sagði John. „Við
eigum ekki um neitt annað að velja, og það er
tilgangslaust að bíða hér og eyða tímanum með
skrafi.‘ ‘
„Það væri gott að fá að heyra skoðun Yrtons
fyrst,‘ ‘ mælti greifinn.
„Skoðun mín/ ‘ herra greifi, er sú, að ef við
fáum ekki hjálp, verðum við að bíða hér að
minnsta kosti í mánuð.“
„Hafið þér ekki á boðstólum neina betri úr-
lausn?“ spurði John dálítið óþolinmóður.
„Jú, ég legg til, að „Duncan“ verði látinu
sigla frá Melbourne til Twofoldflóa."
„Allt snýst það um „Duncan“. En hvað gæti
það hjálpað okkur hér, þótt „Duncan“ lægi á
Twofoldflóa? Hvernig ætti það að létta okkur
förina þangað?“
Yrton hugsaði sig um andartak, en þegar hann
tók til máls, gaf hann ekkert svar við þessari
spurningu. „Eg vil ógjarnan neyða ykkur til að
fallast á þessa skoðun mína, en ég lít svo á, að
það væri okkur öllum fyrir beztu, og ég væri fús
til að leggja af stað samstundis, ef það væri vilji
herra greifans.‘ ‘
„Þetta er ekkert svar, Yrton,1 ‘ mælti Gleuvau.
„Pærið rök fyrir máli yðar, og að því búnu mun-
um við taka þau til athugunar.* ‘
„Skoðun mín er þá í stuttu máli þessi/ ‘ mælti
Yrton: „Við eigum að bíða hjálparinnar hér, og
sú hjálp getur aðeins komið frá „Duncan“. Ein-
hver okkar fer með orðsendingu til skipstjórans
um að sigla nú þegar austur í Twofoldflóa. Þaðan
kemur svo fótgangandi lijálparleiðangur til móts
við okkur hingað.“
„Þetta er nú ágætt, Yrton/ ‘ mælti Glenvan.
„Tillaga yðar er þess verð, að hún sé tekin til
athugunar. Þetta mun tefja ferð okkar mjög, en
leysir okkur hins vegar frá ýmsum hættum. Hvei't
er álit yðar, vinir mínir?“
„Lofaðu okkur að heyra álit þitt, Lindsay/1
sagði Helena. „Þú þegir, þegar aðrir ráða ráðuni
sínum.‘ ‘
„Ef þið viljið lieyra mitt álit,“ mælti majór-
inn, „þá skal ég láta það í ljós afdráttarlaust:
Yrton mælir eins og hyggnum manni sæmir, og ég
fellst algerlega á tillögu lians.“
Þessu höfðu menn sízt búizt við frá majórnum,
því að hingað til liöfðu þeir Yrton sjaldan verið
sammála. Jafnvel Yrton leit hissa á majórinn, en
vegna þess að þetta sama liafði vakað fyrir öllum
hinum, féll þessi siðasta yfirlýsing í góðan jarð-
veg. Glenvan tilkynnti því, að tillaga Yrtons væri
samþykkt, og því næst mælti hann við John:
„Telur þú ekki rétt, að við bíðum hér á fljóts-
bakkanum?' ‘
,Ég lít svo á,“ mælti John, „að ef einhver okk-
ar, sem fer þessa sendiför, getur komizt yfir ána,
getum við alveg eins komizt það öll.“
Yrton brosti eins og sigurvegari og mælti: „Það
er ekki nauðsynlegt, að sendimaðurinn fari yfÞ'
fljótið. Hann getur alv§g eins farið veginn, sem
liggur til Lucknow. Þá leiö er einnig hægt að
fara til Melbourne.“
„Það er löng leið fyrir fótgangandi mann,"
sagði skipstjórinn.
„Hann fer ekki fótgangandi. Við eigum enn
eftir einn góðan roiðhest; á honum or liægt a‘ð
fara þessa leið á fjórum dögum. Þar bætast svo
við tveir dagar, en á þeim tíma ætti „Duncan“
að geta siglt til Twofoldflóa. Við þennan tíma
28
VORIÐ