Bjarmi - 01.12.1931, Qupperneq 11

B J A R M I
187
(Fusiyama okkar Islending-a), og Ixdir
samjöfnuð: Háar hamrabrúnir, urðir og
grœnar hlíðar, skógur, djúpir dalir, ár og
lækir, fossar og stöðuvötn. Þetta hefir
hefir okkur þótt viðbrigði. I Tengchow
hagar álíka til og ef alt Island væri flatt
eins og Rangárvellirnir. Og svo er þjett-
býlið svo mikið, að manni er naumast
frjálst að stíga fæti annarstaðar, en á
kristniboðsstöðinni.
Við verðum að hraða okkur, ef ekki á
að fara fyrir okkur eins og Hudson Tay-
lor, er burðarmennirnir stálust frá honum
með peninga og pjÖnkur.
Til Kiugjang komum við að kvöldi. Er
það stór lendingarstaður á bökkum Yang-
tsiðgjang. Af húsunum þar mun nálega
helmingurinn hafa hrunið í vatnsflóðinu í
sumar. Vatnið er farið að sjatna, en þó
verður maður að róa í bátum um göturn-
ar. Við klöng'rumst upp í aðra hæð á gisti-
húsinu. Neðri hæðin er farin að grotna
niður. Leggur illan daun af saur og vatni,
sem búið er að standa í tvo mánuði.
Seint um kvöldið var okkur róið um borð
í japanskt eimskip, á leið til Hankow. Vor-
um við þvi fegnir. I Kiugjang er ekki að-
eins óvistlegt. En þar var farið að bera
mjög á kólerusótt; það hræddumst við þó
að við værum bólusettir áður en við lögð-
um af stað.
Ferðalaginu upp eftir Yangtsiðgjang að
þessu sinni munum við seint gleyma.
Manni fanst skipið vera svo óviðkunnan-
lega hátt á vatninu. Bakkarnir voru
sokknir. Maður getur horft yfir trjátopp-
ana, húsþökin og þorpin á fljótsbakkanum,
óendanlega langt, eins og ef skipið væri
komið út í rúmsjó. Fljótið hefir rutt all-
ar hömlur, gerðar með manna höndum, úr
vegi sínum. Tugir þúsunda manna hafa
orðið að flýja til hæðanna og hálsanna
báðu megin sljettlendisins. Hve mörg lík
hafa rekið niður eftir Yangtsiðgjang á
þessu sumri, veit enginn með fullri vissu,
En alheimi er nú kunn orðin neyð eftir-
lifandi manna á flóðsvæðinu.
Það var erfiðleikum bundið að komast
ferða sinna í Hankow.
Eftir að hafa þráttað hæfilega lengi um
borgunina, tókst okkur að leigja bát. Verð-
lag er óákveðið í Kína, hvort sem um
vinnu er að ræða eða vörur. Ef kaupandi
og seljandi eru álíka sanngjarnir báðir, til
að byrja með, mætast þeir að lokum miðja
vega og verða á eitt sáttir um sannvirði.
Fer mikill tími í þetta fyrir Kínverjum, en
svo fá þeir góða æfingu í mælsku, og er
])að fögur íþrótt!
Vatnið er farið að grynka á götunum.
Ekki leið á löngu áður en báturinn kendi
grunns. Auðvitað kom það ekki ræðaran-
um á óvart, en þó var um samið, að hann
flytti okkur alla leið til járnbrautarstöðv
anna. Hann varð að fá fulla borgun, en
við urðum að semja um handvagna, bæði
fyrir sjálfa okkur og farangurinn. Þvi
miður reyndust ekki handvagnarnir hóti
betur en báturinn. Skamt frá járnbraut-
arstöðinni fóru þeir alveg á kaf, og við
urðum nú að ná í bát aftur.
Landið er nokkru lægra fyrir norðan
Hankow en inni í bænum. Þar var alt i
kafi, nema húsþökin, trjátopparnir og
járnbrautarstöðin, en hún er allmikið upp-
hækkuð. Meðfram járnbrautinni eru tvær
margþættar símalínur. Flestir símastaur-
arnir voru dottnir og stóðu á hausnum,
með neðri endann upp úr vatninu.
Herflutningar voru miklir á járnbraut-
inni. Hermennirnir eru illa liðnir, og al-
staðar óvelkomnir. — Ekki söknuðum við
föruneytisins, er við stigum af lestinni í
Hwayuen, eftir sjö tíma akstur.
Tilgangur okkar var að komast þaðan
í bíl, alla leið til Laohokow. Ferðuðumst
við með þeim hætti, á hálfum öðrum degi
til Hankow í vor. Þið munuð minnast
þess úr fyrri ferðasögum mínum, að venju-
lega höfum við orðið að fara með fljóta-