Bjarmi - 01.12.1993, Blaðsíða 4

ORÐIÐ
þekk þeim mörgu nóttum sem þeir höfðu vakað
úti á Betlehemsvöllum; stjörnubjartur himinn,
tunglskin, ómur af hávaða og stórum orðum
milli manna sem komnir voru til borgarinnar
vegna manntalsins.
Allt í einu sjá hirðamir ólýsanlega birtu sem
jafnvel blindar augu þeirra. Þeir verða mjög
hræddir, en þá sjá þeir engil Drottins standa hjá
sér. Og engillinn segir við þá: „Verið óhræddir,
því sjá ég boða yður mikinn fögnuð, sem veit-
ast mun öllum lýðnum; Yður er í dag frelsari
fæddur, sem er Kristur Drottinn, í borg Dav-
íðs.“
„Förum beint til
Betlehem ai) sjá þaö,
sem gjörst hefur og
Drottinn hefur
kunngjört oss.“
Hirðarnir á Betlehemsvöllum voru ef til vill
ekki taldir þeir allra trúverðugustu í Betlehem,
en þeir fengu fyrstir að heyra hinn stórkostlega
boðskap um fæðingu frelsarans. Ekki voru þeir
valdamiklir í þjóðfélaginu, ekki í áhrifamiklum
embættum né auðugir, en Guð velur þá til að
vera boðberar hinna stórkostlegustu tíðinda um
fæðingu frelsarans. Hirðarnir fóru í skyndi til
Betlehem og fundu ungbarnið sem lá í jötu og
Maríu og Jósef.
Kærleikur Guðs er svo stórkostlegur og
mannlegu viti óskiljanlegur, að Guð sjálfur,
skapari himins og jarðar, gefur eingetinn son
sinn í hinn syndum spillta, myrka heim mann-
legs lífs. Hans bíður krossfestingin, hin dimma
gröf og upprisan. Þessa leið þurfti Guð að fara
til þess að bjarga einstaklingnum frá eilífri
glötun. Svo miklu þurfti Guð að kosta til, svo
að þú og ég gætum eignast eilífa lífið fyrir
heilaga trú.
Enn á ný eru jólin að koma. Guð gefi að
boðskapur jólanna og frelsarinn Jesús Kristur
nái valdi yfir lífi okkar; að við elskum hann,
hlýðum honum og fylgjum honum í trú. Þá
verður okkur ljóst að valdið yfir okkar lífi er
hans, hið góða vald kærleikans.
Guð gefi að boðskapur jólanna verði okkur
leiðandi afl á lífsleiðinni, bæði í gleði og á
stundum erfiðleikanna.
Sr. Friðrik Friðriksson segir í einum sálmi
sínum:
Komfrá hæðum hingað niður
hann sem Gttð og Drottinn er,
jatan var hans vaggan fyrsta,
vesœlt skýli katts liann sér.
Snauðra gekk liann meðal manna,
myrkrið þekkti ei Ijósið sanna.
Loks vér sjá hann fáum frelsuð
fyr’ hans hlóð og sáttargjörð,
þvíþað barn, svo blítt og hlýðið,
ber mí allt á liimni og jörð,
börn sín leiðir áfram öll
itpp til sín í dýrðar Itöll.
Ei á jörð í jötu lágri
jólabarnið sjáum þá.
Við Guðs hægri liönd liann situr
hann þarfáum vér að sjá,
er við stól Guðs standa glöð
stjörnum lík lians börn í röð.
Guð gefi okkur gleðiríka jólahátíð.