Bjarmi - 01.12.1993, Blaðsíða 22

KRISTNIBOÐ
Agne Nordlander er
sœnskur
guðfrœðidoktor sem
kennt hefur við
prestaskála lúthersku
kirkjunnar íAddis
Abeba.
Ef þessir stóru
skarar hljóta
ekki mjög
fljótlega ræki-
lega fræðslu er
hætta á að
margir skipti
um skjótt og
snúi sér að
næstu trúar-
brögðum eða
hugmynda-
kerfum sem
veita von.
um okkar og ekki orðum - því minni tengsl
höfum við við aðra og lítið verður úr raunveru-
legum vitnisburði.
Hér er vandamálið að geta náð sambandi við
hinn gífurlega fjölda fólks - og það er einkum
æskufólk - sem streymir inn í kirkjuna. A árinu
sem leið fjölgaði í kirkjunni úr 1.029.000 í
1.178.000 manns, eða um rúmlega 150 þúsund.
Ýmislegt mætti segja um þessar tölur og
hversu áreiðanlegar þær eru. En við tortryggj-
um ekki það sem við sjáum með eigin augum.
Hvarvetna eru kirkjurnar troðfullar og fjórum
sinnum á ári eru fjölmargir nýir söfnuðir teknir
í kirkjuna.
Átta af hverjum tíu sem sækja guðsþjónust-
urnar eru yngri en 25 ára. Margar ástæður
valda því hversu vöxturinn er mikill, þjóðfé-
lagslegar, sálrænar, hugsjónalegar. Ef þessir
stóru skarar hljóta ekki mjög fljótlega rækilega
fræðslu er hætta á að margir skipti um skjótt og
snúi sér að næstu trúarbrögðum eða hug-
myndakerfum sem veita von.
Því að segja má að unga kynslóðin markist
af því að hún er atvinnulaus, vonlaus og mun-
aðarlaus. Hana vantar vinnu og trú á framtíð-
ina og hún er haldin djúpstæðri tortryggni
gagnvart öllum pólitískum ráðantönnum og
trúarleiðtogum sem geta ekki efnt loforð sín.
Þjáningar vegna Krists
Hið fjórða sent þessi kirkja hefur sér til á-
gætis er það að hún líður illt vegna Krists.
Sumir nemendurnir í prestaskólanum sátu í
fangelsi í tíð kommúnista. Stundum var um að
ræða alla nemendurna í sama bekk í skóla
þeirra.
Eg kenndi áður í Guðfræðistofnuninni í Jó-
hönnulundi í Svíþjóð. Menn, sem hafa gist
fangelsi, hafa einnig verið nemendur mínir þar
en það var vegna vantrúar og áður en þeir iðr-
uðust.
Nú á dögum sæta lútherskir menn hér of-
sóknum af hálfu rétttrúnaðarkirkjunnar og
stundum áhangenda islams. Kristnir menn hafa
verið vegnir á svæði einu fyrir vestan Addis
Abeba þar sem vakningin er einstaklega öflug.
Kirkjur eru brenndar. Saga Mekane Jesús ein-
kennist frá upphafi af því að hún hefur mátt
búa við ofsóknir og þær meiri en við getum
gert okkur í hugarlund.
✓
Ahrif frá kirkjufeðrunum
Það er mikill munur að kenna hér og í Sví-
þjóð. Staða guðfræðinnar er önnur. Eg hafði
ekki gert mér ljóst hversu rótfastur ég er í krist-
indómsgagnrýni fyrr en ég kom hingað. Öll
trúfræði okkar Evrópumanna er byggð upp sem
vörn fyrir kristna trú. Við erum sífellt í varnar-
stöðu gagnvart skynsemisrökum annarra. Við
viljum sýna fólki fram á, a.m.k. okkur sjálfum,
að trú og vísindi eigi samleið.
Hér er spurt allt annarra spurninga. Við
verðum að fara aftur til tíma kirkjufeðranna,
árin 300-700 e. Kr. Spurningar nemendanna
má oft rekja til þess hvernig menn meta málin,
hugsa og taka afstöðu í rétttrúnaðarkirkjunni.
Þeir skilja það ekki sjálfir. Flestir telja þá kirkju
dauða en hún hefur haft miklu meiri áhrif á þá
en þeir gera sér grein fyrir.
I þessu er fólgin hvatning og ögrun, bæði að
því er varðar guðfræði og menningu. Svoköll-
uð afrísk guðfræði á ekki upp á pallborðið hér.
„Við erum ekki bantú-svertingjar,“ segja nem-
endurnir. „Við erum Eþíópar. Við höfum verið
kristið fólk frá 332 e.Kr.“ Nei, hér er nauðsyn-
legt að tengjast hefðunum frá kirkjufeðrunum
og sýna síðan fram á að þær megi sameina
kenningum Lúthers og um fram allt Nýja testa-
mentinu.
Ollum manninum skal hjálpað
Annað sem brennur á mönnum er á sviði
þjóðfélagsmálanna. Mekane Jesús reynir að
vinna gegn átökum milli þjóðflokka í landinu.
Menn geta vart hugsað sér neitt verra en að
landið verði önnur Júgóslavía eða Sómalía. Sú
hætta vofir yfir.
Lútherska kirkjan í Eþíópíu varð kunn á átt-
unda áratugnum vegna þeirra skoðana sinna að
í starfi sínu bæri henni að sinna í senn anda, sál
og líkama fólksins. Tvö dæmi um þetta skulu
nefnd.
I víðáttumiklu prestakalli í Ijiji kallaði prest-
urinn saman sjö þúsund manns. Þeir lögðu
fyrsta bílveginn. 36 km langan, á þremur dög-
um svo að fyrsti bíllinn kæmist til safnaðanna
átta.
Gamall maður féll á kné fyrir framan bílinn,
kyssti hann og þakkaði Guði af því að hann
fékk að lifa þann dag er siðmenningin kont til
bæjarins. Þeir þurftu að ganga í átta klukku-
stundir til næstu kvarnar og 12 klukkustundir