Bjarmi - 01.12.1993, Blaðsíða 18

AÐ UTAN
Ákaindíánar fengu orð Guðs á móðurmálinu
/
Aður vígamenn, nú
lærisveinar
Fimm bandarískir biblíuþýðendur voru drepnir
*
árið 1956 þegar þeir reyndu að komast í kynni við A-
kaindíána í frumskógum Ekvadors. Nú hafa Aka-
indíánar fengið Nýja testamentið á tungu sinni. Þeg-
ar haldin var hátíðasamkoma af þessu tilefni gekk
einn vígamaðurinn, sem nú er kirkjuleiðtogi, til
barna Nites Saint, eins Bandaríkjamannsins sem
ráðinn var af dögum, og bað þau fyrirgefningar.
- Við viljum ekki framar lifa eins og áður og sitja
sífellt um líf okkar fólks og annarra. Okkur langar
til að breyta í samræmi við orð Guðs. Ég hef heyrt
frá því ég var drengur að við myndum fá Biblíuna.
Nú er hún komin, mælti forseti Váraní-bandalagsins
við athöfnina.
sem urðu kristniboðunum fimm að bana árið
1956. Kristniboðarnir voru að freista þess að
komast í kynni við Ákaindíána til þess að flytja
þeim fagnaðarerindið um Jesúm Krist. Geketa
segir nú sögu sína, það sem gerðist fyrir 57
árum:
- Faðir minn var veginn þegar móðir mín
gekk með mig. Þeir drápu liann með spjóti og
gammurinn tók bein hans.
Eg fæddist við Mýfljót. Ég óx úr grasi með
vitneskjuna um dauða föður míns í hjarta mér.
Mér var þetta hugstætt og ég vonaði sífellt að
geta komið fram hefndum.
Einu sinni klifraði Kóvi bróðir minn upp í
tré til þess að leita ávaxtar á pálmatré. Hann lét
hann falla til jarðar en þegar hann hugðist taka
hann upp beit slanga hann og innan stundar var
hann liðið lík.
Við ákváðum
að hætta að
berast á bana-
spjót og erum
ekki lengur
haldnir ótta.
Við tölum ekki
framar þannig
að það leiði til
manndrápa.
íbúar þorpsins Teveanó, 70 að tölu, ásamt
jafnmörgum frá sjö öðrum þorpum voru við-
staddir hátíðina. Um morgunin voru 13 manns
skírðir til kristinnar trúar í ánni.
Ákaindíáni segir frá
- Hvítu mennirnir töluðu mikið um Guð. Við
hlustuðum og við skildum og tókum orð þeirra
alvarlega. Við ákváðum að hætta að berast á
banaspjót og erum ekki lengur haldnir ótta. Við
tölum ekki framar þannig að það leiði til mann-
drápa. Nú lifum við í trúnni á Guð. Þeir sem
trúa ekki á hann eru enn að drepa hver annan.
Þeir sem trúa, þeir lifa vaponí, bera umhyggju
hver fyrir öðrum.
Þannig kemst Geketa að orði, einn þeirra
Mamma hafnar mér
Móðir mín jarðaði hann og sagði við mig: -
Þú ert lítill og einskis virði. Ég ætla að henda
þér!
Eftir það bar hún mig ekki lengur í dulunni
sinni. Ég fór að gráta en Game systir mín
bauðst til að bera mig. Ef hún hefði ekki tekið
mig þá, væri ég ekki ofar moldu núna.
Við Iteka vinur minn vorum í heiminn born-
ir um svipað leyti. Við reikuðum saman um
skóginn og skutum túkana og aðra fugla með
blástursrörum.
Einu sinni vorum við Iteka í garði móður
minnar. Þá kom allt í einu hópur manna og rak
alla í gegn, rétt eins og þegar við skjótum fugla
í hreiðri með blástursrörum.