Bjarmi - 01.05.1998, Blaðsíða 8

um að styrkja mig og gefa mér frið. Og
ég get ekki lýst þeim friði sem kom yfir
mig á þeirri stundu. Ég fór heim um
kvöldið og svaf vel um nóttina.
Strax daginn eftir byrjaði fólk að
hringja og koma til mín. Við vorum um-
kringd biðjandi fólki allan tímann og
áfram eftir að Guðni dó. Það kom til
okkar að hugga okkur, biðja og lesa
með okkur úr Guðs orði. Vinir okkar
komu með mat og kökur. Ég var með
fullt hús af fólki frá Bandaríkjunum og
það var séð fyrir okkur þessa fyrstu
daga eftir að Guðni dó. Þannig sýndu
margir okkur mikla umhyggju og kær-
leika. Ég get nefnt sem dæmi að góð
vinkona mín fór með mér út að ganga á
hveijum degi í heilt ár. Við gengum oft
niður að sjónum og ég gat bara talað og
talað og hún hlustaði. Aðrar vinkonur
fóru með mér í vatnsleikfimi tvisvar í
viku og enn ein fór með mér á samkom-
ur í KFUM og KFUK, en mér fannst
einmitt svo erfitt að fara ein á sam-
komu. Svo get ég aldrei þakkað nógu
mikið fyrir bænahóp nokkurra kvenna
sem hittist í hverri viku. Ég mátti alltaf
hringja og biðja þær um að biðja fyrir
okkur. Þannig hjálpuðu kristnir vinir
mér í gegnum þessa reynslu. Þegar
Gunnar sonur minn greindist með
krabbameinið og fór í meðferð gerðist
það sama. Trúaðir vinir umvöfðu okkur
í fyrirbæn og þá bættust í hópinn vinir
hans í Gídeonfélaginu. Mér þótti það
svo sérstakt af því að pabbi hans var
dáinn að þar voru eldri menn sem stóðu
með honum og báðu fyrir honum. Allt
þetta sýnir mér hve umhyggjan og kær-
leikurinn er mikils virði þegar við tök-
umst á við áföll lífsins og hvað það er
gott að eiga trúaða kristna vini sem geta
beðið fyrir okkur og með okkur.
Huaða gildi hefur trúin á Jesú Krist haft
Jyrir þig á timum erfiðleika, þjáningar og
sorgar?
Trúin kom ekki í veg fyrir að ég var
sorgmædd. En ég hefði ekki getað kom-
ist í gegnum þessa erflðleika og sorg án
trúar minnar. Ég las mikið í Biblíunni,
meðal annars vers um ekkjur og mun-
aðarleysingja, þar sem Guð lofar að
hjálpa þeim og blessa sérstaklega. Sem
dæmi get ég nefnt Sálm 146:9 þar sem
segir að Drottinn annist ekkjur og föð-
urlausa. Ég las oft þessi fyrirheit um að
Guð mundi hjálpa okkur gegnum allt.
Einnig orð Jesú þar sem hann segir: Ég
er með ykkur alla daga allt til enda ver-
aldar. Ég var þess fullviss að Guð var
með okkur þrátt fyrir allt. Ég var vissu-
lega langt niðri og sorgmædd, grét oft og
var einmana. En ég fann alltaf að
Jesús gekk með mér gegnum þetta allt.
Misstirðu aldrei vonina þannig að þú
gæfist upp á Guði? Varðstu aldrei bitur
eða reið?
Nei, ég missti aldrei vonina og ég gafst
ekki upp á Guði. Ég varð heldur ekki
bitur eða reið út í hann. Mér leið oft illa
og ég skildi ekki af hverju þetta allt
gerðist. En ég vissi að Drottinn var hjá
mér jafnvel þótt ég færi um dimman dal,
eins og segir í Daviðssálmi 23. Ég hafði
verið trúuð frá þvi að ég var lítil stelpa
og mörg biblíuvers sem ég hafði lært
voru mér huggun á þessum tíma. Ég
skildi jafnvel betur en áður hvað vonin
og trúin á Guð hjálpar okkur mikið. í
þessu sambandi langar mig að minna á
orð í Rómveijabréfinu 8:38: „Þvi að ég er
þess fullviss, að hvorki dauði né líf,
englar né tignir, hvorki hið yfirstand-
andi né hið ókomna, hvorki kraftar,
hæð né dýpt, né nokkuð annað skapað
muni geta gjört oss viðskila við kærleika
Guðs, sem birtist i Kristi Jesú Drottni
vorum." Þetta og mörg önnur biblíuvers
sem fólk minnti mig á urðu til að
styrkja mig í voninni og trúnni og einnig
það að ég hafði biðjandi fólk i kringum
mig. Fyrirbænin er ómetanleg og það er
svo gott að geta hringt í fólk og beðið
það að biðja fyrir sér.
Hvað viltu segja við fólk sem glímir við
þjáningu, sorg og dauða og er ef til vill
orðið biturt og vonlaust?
Ég get fyrst og fremst bent á það sem
mér finnst gott að gera en það er að
hafa samband við trúað kristið fólk sem
ég treysti og get talað við og beðið um
fyrirbæn. Þá finnst mér einnig nauðsyn-
legt að biðja sjálf og lesa Guðs orð. Það
er mikilvægt að standa ekki ein. Við
þurfum alltaf á þvi að halda að fá ein-
hvem eða einhveija til að hjálpa okkur
gegnum erfiðleikana. Þar sem ég vinn á
sjúkrahúsi hitti ég oft fólk sem þarf að
takast á við sjúkdóma, erfiðleika, sökn-
uð og sorg. Sumt af því fólki leitar til
miðla og nýjaldarfólks en mér íinnst það
jafn-vonlaust og biturt eftir sem áður.
Ég er fullviss um að besta leiðin er að
leita til trúaðs kristins fólks eða prests
og biðja um hjálp og fyrirbæn. Ég hef oft
fengið fyrirbæn og get vitnað um hvað
það hefur hjálpað mér mikið þvi að Guð
heyrir bænir. Og við getum treyst því að
Jesús er hjá okkur og skilur okkur þeg-
ar okkur líður illa.
Mér finnst einnig nauðsynlegt að
finna eitthvað sem ég get gert til að
hjálpa öðrum. Fyrst eftir að Guðni dó
vom strákamir mínir heima og ég hafði
nóg að gera. Svo kom að því að þeir
Við purfum alltafá pvíað halda aðfá einhvern
eða einhverja til að hjálpa okkur gegnum erfiðleik-
ana. Þar sem ég vinn á sjúkrahúsi hitti ég oft
fólk sem parfað takast á við sjúkdóma, erfiðleika,
söknuð og sorg.