Bjarmi - 01.12.1998, Blaðsíða 16

Hafiðog all t s em í t) vier
Hold og andi
með huð og hári
Einhvern veginn er það ekki sjálfgefið í
hugum okkar að sjávarútvegurinn komi
Jesú Kristi og kirkju hans mikið við.
Þeir voru jú fiskimenn, sumir lærisvein-
arnir, „Komið og fylgið mér, og mun ég
láta yður menn veiða,“ sagði Jesús við
þá. Og þegar í stað yfirgáfu þeir netin og
fylgdu honum, svo lítið varð um sjóferð
þá (Matt. 4). Það er okkur kristnum
mönnum jafnan nokkur freisting að
burtskýra erindi Guðs frá daglega lífinu
og beina þvi að þrengri sviðum svona til
hægðarauka. Þá leggjum við kapp á að
flokka veruleikann sem mest í tvennt,
köllum sumt andlegt en annað holdlegt,
sumt trúarlegt en annað veraldlegt og
teljum erindi andans þá einkum það að
uppræta holdið og verk trúarinnar að
aðgreina fólk frá veröldinni. En kristin
trú er traust á upprisu holdsins en ekki
upprætingu þess. Sköpunin öll, já, allt
hold á jörð, þráir að verða „leyst úr
ánauð forgengileikans til dýrðarfrelsis
Guðs barna“ (Róm.8.21). Svo að þótt við
gerum vissulega kláran greinarmun á
verkum holdsins og ávöxtum andans
(Gal. 5) þá er hvort tveggja vettvangur
Guðs miskunnar og við horfum fram til
þess dags er „hold og andi lífs á landi
lífgjafara sinn fá hitt". Gleðifregn krist-
innar trúar er einmitt sú að hinn mikli
andi hefur gerst hold. Guð hefur í Jesú
Kristi tekið veruleikann inn að hjarta
sínu með húð og hári. Þess vegna má
fullyrða að það var eingöngu af hag-
kvæmnisástæðum en ekki af „prinsipp-
ástæðum" sem Jesús sagði lærisveinum
sínum að hætta í útgerð.
Andrúm öryggis
í grein, sem sr. Friðrik Friðriksson
skrifaði í Kirkjublað Þórhalls biskups
Bjarnarsonar sumarið 1895, er þetta
sama sjónarmið áréttað er hann ritar:
„Vort orðtak er: Ekkert sannarlega
mannlegt er óviðkomandi sönnum
kristindómi" (Þórarinn Björnsson: Óút-
gefið afmælisrit KFUM & K). Það var því
með nokkurri gleði að ég tók mér fyrir
hendur snemma á þessu ári að kalla
fólk saman á kirkjulegum vettvangi í
þvi skyni að ræða um siðfræði sjávarút-
vegs. Fátt veit ég um siðfræði og enn
minna um sjávarútveg en hvort tveggja
liggur nú lífi okkar til grundvallar hér á
Fróni svo að viðfangsefnið er nánast
sjálfgefið.
Sá vandi, sem sjávarútvegurinn á ís-
landi stendur frammi fyrir, er ekki síst
siðferðilegur og kirkjan, þetta stórkost-
lega félag sem við eigum öll saman, er
kjörinn vettvangur til þess að ræða um
mikilvæg og flókin, siðræn viðfangsefni.
Kirkjan er félag um trú. Hún er félags-
skapur um það traust sem liggur lífi
okkar til grundvallar. Hún er staðurinn
þar sem við erum ekki hrædd hvert við
annað heldur vogum að horfast í augu
sem manneskjur og samferðarmenn. í
því örugga andrúmi erum við skynsam-
ari en oftast og þess vegna er kjörið að
tala um þau málefni, sem mestu varða
líf okkar, einmitt þar.
Umræðukvöld í Eyjum
Umræðukvöldin, sem haldin voru í Eyj-
um um siðfræði sjávarútvegs, voru
merkileg af ofangreindum ástæðum.
Þaðan komu engar nýjar niðurstöður á
blaði til lausnar á málefnum sjávarút-
vegsins en það sem gerðist var að allir
aðilar samþykktu umræðuvettvanginn
og voru reiðubúnir að setjast niður
undir merkjum kirkjunnar til þess að
tala saman í bróðerni. Þar var það
Landakirkja, Þróunarfélag Vestmanna-
eyja og Hafrannsóknarstofnun sem
stóðu saman að umæðunni. Á pallborði
sátu fulltrúar helstu hagsmunaaðila í
greininni: Fulltrúar útgerðarmanna og
sjómanna, landvinnslu og fiskverka-
fólks auk smábátasjómanna. Hafsteinn
Guðfinnsson, sjávarlíffræðingur hjá
Hafrannsóknarstofnun, flutti erindi um
siðfræði sjávarútvegs frá sjónarhóli líf-
ríkis. Dr. Bjarki Brynjarsson, verkfræð-
ingur hjá Þróunarfélagi Vestmannaeyja,
talaði annað kvöldið um siðfræði sjáv-
arútvegs frá sjónarhóli efnahagslífs og
þriðja kvöldið ræddi undirritaður um
málefnið frá sjónarhóli mannlífs. Pall-
borðsumræður fóru fram og loks al-
mennar umræður öll kvöldin. Hér fer á
eftir útdráttur úr erindi mínu:
Hamingjan
í því skyni að spara pláss ætla ég að
kasta fram einni fullyrðingu órök-
studdri:
Ég fullyrði að æðsta markmið mann-
lífsins sé hamingjan. Sjávarútvegurinn á
sér því hamingju fólks að æðsta mark-
miði.
Sé nú þessi fullyrðing á rökum reist
hlýtur hin siðferoilega spurning varð-
andi sjávarútveginn og mannlífið að
vera þessi: Hvernig er unnt að stunda
sjávarútveg með hamingju sem flestra
manna að leiðarljósi?