Bjarmi - 01.12.1998, Blaðsíða 30

Dr. Sigurjón Árni Eyjólfsson
Biblíulestur: Lúkas 13:22-30
Almennar
væntingar og
lífið eftir dauð-
ann
Það er varla að maður opni
dagblað að ekki séu einhverjir að fjalla
um lífið og tilveruna eftir dauðann.
Fólk er ekki að öllu leyti sammála um
hvernig sú tilvera er en greinilegt er þó
að menn vilja gjarnan að hún sé björt
og hlý. i þessu samhengi tala sumir um
handanveruna sem einhvers konar
andatilveru og í hugmyndasmíði sinni
grípa þeir til mynda úr hinum ýmsu
trúarbrögðum og álíta að fyrir handan
séu mörg tilverustig eða himnar sem
mönnum er flokkað niður í eftir andleg-
um þroska eða breytni í fyrra lífi eða líf-
um. Öllum hugsunum um að helvíti og
dapurleg vist geti verið þar er ýtt til
hliðar með fullyrðingum um að slíkur
fornaldar-rétttrúnaður sé með öllu úr
takt við tíman. Og það sem verra er er
að sumir tengja þessar hugmyndir og
fordóma sína um rétttrúnaðinn við
bókstafstrú og Biblíuna. En hvað er
rétttrúnaður? Þessu er auðsvarað: Rétt
kristin trú. Fulltrúar rétttrúnaðarins,
eins og orðið sjálft segir, vilja kenna
rétta, kristna trú og mælikvarðinn sem
stuðst er við er Kristur og ritningin. í
þessu samhengi skulum við því reyna
að finna út hvað ritningin sjálf kennir
um tilveruna eftir dauðann með ofan-
greint guðspjall að leiðarljósi.
Það er margt í þessum texta sem vek-
ur krefjandi spurningar en það er
þrennt sem við skulum huga að: Fyrst
er það hin kristan von, síðan upprisu-
líkaminn og loks hvernig sá staður lítur
út sem við komum með að dvelja í um
eilífið, hin nýja Jesúsalem.
©Vonin
Hugum fyrst að von-
inni. Við eigum ekki að
efast um hvort við verðum
hólpin því Kristur segir við
hvert og eitt okkar: „Til eru síðastir, er
verða munu fyrstir.“ Það þýðir fyrir okk-
ur að við erum Krists. Auk þess erum
við skírð og þar með ættleidd börn Guðs.
Páll ítrekar þetta enn frekar og bendir
okkur á að „enginn getur sagt: Jesús er
Drottinn, nema af heilögum anda“ (1.
Kor 12:3). Og annars staðar bætir hann
við: „Ef andi hans, sem vakti Jesú frá
dauðum, býr í yður, þá mun hann, sem
vakti Krist frá dauðum, einnig gjöra
dauðlega líkami yðar lifandi með anda
sínum, sem í yður býr“ (Róm. 8:11).
Kristin von er því annað og meira en
visst hugarfar eða afstaða sem byggir á
okkur og verkum okkar. Hún
byggir á alfarið á Guði og
verki hans og sem slík vex
hún og dafnar í jarðvegi sam-
félags mannsins við Guð. Þess
vegna er vonin, þegar í Gamla
testamentinu, samtvinnuð
trúnni á Guð og traustinu til
fyrirheita hans. í Nýja testa-
mentinu er Jesús Kristur
holdtekja hinnar kristnu von-
ar sem er innsigluð á krossi og
í upprisu hans. í þessari
vissu lifum við vitandi að okk- {
ar heimili er ekki endanlega
hér í heimi heldur í hinu kom-
andi ríki Guðs. Þar mun Guð
búa mitt á meðal lýðs síns og
við getum rætt við hann
augliti til auglitis. Þessi fram-
tíðarsýn ritningarinnar er
voldug en oft illskiljanleg.
o
Upprisulíkam-
inn
Hvemig verður eiginlega
upprisan? Hún er grein-
lilega önnur en Lasarusar (Jóh.
11:44) eða sonar ekkjunnar í Nain (Lúk.
7:15). Jesús kallaði þá aftur fram til
hins jarðneska lífs og þeir dóu síðar.
Páll postuli glímir við þennan vanda í
fyrra Korintubréfinu og bendir okkur á
að hinn jarðneski líkami sé allt annars
eðlis en sá sem við munum klæðast í
upprisunni. Hann segir: „Sáð er for-
gengilegu, en upp rís óforgengilegt. ...
Sáð er jarðneskum líkama, en upp rís
andlegur líkami“ (1. Kor. 15:42-43). Og
hann heldur áfram og segir: „Allir mun-
um vér umbreytast í einni svipan, á
einu augabragði, við hinn síðasta lúður.
Því lúðurinn mun gjalla og þá munu
• ’.J,.. VH mJ,
V.v
> •*■*^ * **• * ma! i* 7.*. T * ***’'’•
"7*\ ** *• iwirj
***** ** ..».-1 ... **** ,.«« *•*' II' V*M k
„.-M “r,|MVH»
ú- T‘,.
•-•;_«, ”* .............
.*—< -.■“•»7™'“” ** —
*■ jc.*. • —*" ............................ *•- iz*
Zl* rlt «.-•»-• .*"•* »r +’• “'vtv. JJ** i,
J., r-^"r 1 p
TTy,_ •» ' ■ , —• "T. — •- *
-»* —••'•.ii —“■■••.O <
J» VI'*» ••'l«
ii** J
»1 M. •*r*u '"JV 4-
1
***| 1
»1 »«..«»H| V*.» ij'^i