Bjarmi - 01.12.1998, Qupperneq 20

Of hvasst fyrir bátana
Rætt við Daða Rúnar Pétursson og Hrund Ólafsdóttur
Undanfarin ár hafa prestar notað
nokkrar kennslubækur í fermingar-
fræðslunni. Menn hafa verið að prófa sig
áfram og bókinni sem nú er í notkun hjá
mörgum, Líf með Jesú, hefur verið vel
tekið af prestunum. Þá bók gefur Skál-
holtsútgáfan út. Enn vantar þó samhæft
efni fyrir landið allt sem nota má í ferm-
ingarbúðum. Á meðan Reykjavíkur-
prestar geta pantað námskeið í Vatna-
skógi með einu símtali þurfa lands-
byggðaprestar að hafa fyrir því að útbúa
eða verða sér úti um efni. Er það
kannski hlutverk Skógarmanna að út-
búa slíkt efni? Fræðsludeild biskups-
stofu hefur enga yfirsýn yfir það hvar
eða hvenær fermingarnámskeið eru
haldin né hvaða efni er farið í.
Hægt er að fara ótroðnar slóðir í ferm-
ingarfræðslunni og eru kirkjur þegar
farnar að feta sig áfram í frumskógi
fermingarfræðslunnar. Dæmi eru um
þriggja daga búðir þar sem skóli barn-
anna tekur þátt í skipulagningu og dag-
skrá. Þó svo að margir prestar fari með
börnin í tveggja daga fermingarbúðir er
ekki þar með sagt að það sé besta fyrir-
komulagið. Hægt væri að fara með
bömin í nokkurra daga búðir fyrir ferm-
ingu og svo aftur eftir fermingu, jafnvel
ári síðar. Áttum okkur á því að ferming-
arheitið er upphafið en ekki endirinn.
Margar fleiri leiðir eru færar og þó svo
að námskeiðin í Vatnaskógi hafi verið
kærkomin er nauðsynlegt að endur-
skoða þau og huga að nýjum aðferðum.
Orði Guðs er sáð í hjörtu þúsunda
fermingarbarna um allt land ár hvert.
Þó fæst þeirra haldi áfram að leita
reglulega til kirkju sinnar árin á eftir
má ekki vanmeta sáningu Guðs orðs.
Ávöxturinn getur vaxið og þroskast
löngu síðar en nauðsynlegt er þó að
standa vel að sáningunni. Ekki er síður
mikilvægt að vökva reglulega. Förum við
rétt að? Mættum við gera betur? Guð
gefi kirkjunni styrk til að standa vel að
þessum þáttum.
í lok október dvaldi hópur fermingar-
barna frá Árbæjarkirkju í Vatnaskógi.
Greinarhöfundur og ljósmyndari heim-
sóttu þau og spjölluðu við tvö barnanna
og prestinn.
Hvers vegna ákváðuð þið aðjermast?
Daði: Til að játa að ég trúi á Jesú og
Guð og vegna þess að ég tilheyri krist-
inni kirkju.
Hrund: Ég hef alltaf ætlað mér að
fermast vegna þess að ég trúi á Guð og
vegna þess að allir vinir mínir ætla að
fermast.
Hvað gerið þið hér í Vatnaskógi?
Daði: Við emm að spjalla heilmikið og
borða nammi. Því miður fengum við ekki
að fara út á bátana, það var of hvasst.
Hrund: Við lærum hvemig við eigum að
trúa á Guð, hvernig hann getur verið
vinur okkar og hvemig við getum treyst
honum. Við læmm bara allt um Guð.
Daði: Við lærum líka um kirkjuna og
Biblíuna, hvernig á að fletta upp í
henni. Svo förum við líka með sálma
og trúarjátninguna.
Hver er munurinn á að Já Jræðslu í
Vatnaskógi og í Árbæjarkirkju?
Hrund: Það er allt miklu rólegra í
kirkjunni en það er samt ágætis til-
breyting að vera hér.
Daði: Ég held að maður læri meira hér.
Eruð þið og jajnaldrar ykkar tilbúin að
taka ákvörðun um aðjylqja Jesú allt
líflð?
Daði: Já, ég er tilbúinn til þess, það er
misjafnt hvað aðrir eru tilbúnir en
ilestir taka fræðsluna mjög alvarlega.
Hrund: Já, ég er alveg tilbúin. Ég held
samt að það séu ekki allir en þeir
verða örugglega tilbúnir í vor.
Hvað tekur við ejtirjerminguna?
Hrund: Ég held áfram að koma í kirkj-
una þó það verði ekki eins mikið. Ég er
í æskulýðsfélaginu og held þar áfram,
það er rosalega gaman. Æskulýðsfé-
lagið hjálpar manni líka við að undir-
búa sig fyrir ferminguna.
HvaðJlnnst ykkur um Vatnaskóg?
Hrund: Mér finnst rosalega gaman
hérna og gæti alveg hugsað mér að
vera lengur. Ég hef ekki komið hingað
áður en ég hef komið í Vindáshlíð.
Daði: Hann er fínn, betri en Úlfljóts-
vatn, þar var nefnilega svo ógeðslegt
veður þegar ég var þar.