Bjarmi - 01.12.1998, Blaðsíða 22

„Jesús hefur aldrei
brugðistmér“=—
Björgvin Jörgensson þekkja
margir lesendur Bjarma,
einkum þeir sem eldri eru.
Hann var um árabil í far-
arbroddi starfs KFUM og K
á Akureyri, stofnaði Barnakór Borgar-
ness og Bamakór Akureyrar og var auk
þess virkur í starfi Gideonfélagsins.
Björvin hefur fengið að reyna margt í
lífinu og þegið af Guði sinn skammt af
gleði og af þjáningu. En þrátt fyrir að
vindarnir hafi oft geisað um hann gram-
ir hafa þeir aldrei haggað bjargfastri trú
hans á Jesú Krist, frelsara sinn.
Útsendari Bjarma heimsótti Björgvin
þar sem dvelur nú á elliheimilinu Sæ-
borg á Skagaströnd og bað hann að
rekja helstu atriði ævi sinnar. Hann var
tregur til að veita viðtal í fyrstu en lét til
leiðast ef ske kynni að viðtalið gæti orð-
ið öðrum til blessunar.
Við gefum Björgvini orðið.
Ég fæddist á Akranesi 21. júlí 1915,
fjórði í röð sex systkina. Foreldrar mínir
voru Jörgen Hansson og Sigurbjörg
Halldórsdóttir. Þegar foreldrar mínir
kynntust fyrst var móðir mín vinnukona
hjá ríkum hjónum í Reykjavík. Þau
íluttust síðar til Akraness og bjuggu þar
eftir það. Meðan móðir mín dvaldist í
Reykjavík kynntist hún starfi KFUK,
gekk í félagið og eignaðist trú á frelsar-
ann Jesúm Krist sem entist henni til
dauðadags. Faðir minn vildi hins vegar
ekkert hafa með kristna trú að gera og
því varð hún að láta lítið bera á trú
sinni á heimilinu. Hún bað þó með okk-
ur börnunum og söng með okkur
söngva úr Söngbók KFUM og K.
Köllunin
Hvenær heldurðu að þú hafir vaknað til
vítundar um og trúar á Guð?
Það er löng saga að segja frá því en ég
get nefnt ákveðin tilvik á ævinni sem mér
finnst hafa haft afgerandi áhrif á trúarlíf
mitt. Þegar ég var sjö ára kom sr. Friðrik
til Akraness ásamt hópi drengja úr
Reykjavík og hélt þar fund fyrir yngri
drengi. Ég fór á fundinn og var afskap-
lega hrifinn og þá einkum af sr. Friðrik.
Ég hafði svo ekkert meira af KFUM að
segja fyrr en mörgum árum seinna en
sjálfsagt hef ég orðið fyrir áhrifum þar
sem urðu mér til góðs síðarmeir.
Sumarið þegar ég var 11 ára komu fé-
lagar úr skátafélaginu „Væringjar" í
Reykjavík til Akraness. Gestunum var
skipt niður á heimili þar sem þeir fengu
að gista en tveir þeirra voru hjá okkur.
Annar þeirra var fullorðinn maður,
Guðmundur Magnússon, klæðskeri í
Reykjavík, hinn var drengur á mínu
reki, Þórður Möller, síðar geðlæknir. í
þessari heimsókn skapaðist mikil vin-
átta með okkur, einkum mér og Þórði,
og hélst sú vinátta æ síðan.
Haustið þegar ég var 12 ára fór ég á
samkomu á Akranesi hjá Ólafi Ólafssyni
kristniboða og varð fyrir miklum trúar-
legum áhrifum, einkum varð ég mjög
upptekinn af kristniboðskölluninni.
Skömmu síðar gerðist nokkuð merki-
legt. Einn bekkjarfélagi minn var illa
innrættur, ofbeldishneigður og mikið
fyrir að sýna kraftana. Dag einn réðst
hann á mig upp úr þurru og greip mig
kverkataki. Hann hafði mig niður og
hélt mér í góða stund með fingurna
klemmda undir kverkina. Þegar hann
sleppti mér var ég mjög sár og er heim
kom var ég orðinn bólginn á hálsinum
og kominn með hita. Læknir skoðaði
mig og sagði að drengurinn hlyti að hafa
klemmt saman eitil og hann stíflast.
Ekki væri um annað að gera en að láta
Einn bekkjarfélagi minn var illa innrættur, ofbeld-
ishneigður og mikið fyrir að sýna kraftana. Dag
einn réðst hann á mig upp úr purru og greip mig
kverkataki.