Bjarmi - 01.06.1999, Síða 26

Biblíulestur útfrá Fil. 2,12-18
„Gjörið allt án þess að mögla og hika, til þess að þér verðið
óaðjinnanlegir og ójlekkuð Guðs börn meðal rangsnúinnar
og gjörspilltrar kynslóðar“ (Fil. 2,14-15).
ðbandaour
Orðið á frummálinu, sem þýtt
er „flekklaus", merkir eigin-
lega hreinn. Orðið var notað
um óblandað vín og mjólk sem var ekki
þynnt með vatni. Páll notar orðið hér
um kristna menn. Kristinn maður á að
vera einlægur, með óskipt hjarta, bæði
í hugsun og persónuleika. Þetta er
áminning til okkar sem höfum gefið
Guði líf okkar. Erum við hrein, ekta,
óþynnt, óblönduð? Höfum við veitt
honum aðgang að öllum afkimum lífs
okkar?
Glíma við tíðarandann
Páll var í fangelsi í Róm þegar Epa-
fródítus færði honum peningagjöf frá
söfnuðinum í Filippi. Söfnuðurinn hafði
viljað hjálpa postulanum fyrr en var of
fátækur til þess. Gjöfin vakti mikið
þakklæti hjá honum. Þess vegna skrif-
aði hann þetta bréf um gleðina. „Verið
ávallt glaðir í Drottni. Ég segi aftur: Ver-
ið glaðir" (4,4). Mikilvægt er að hafa í
huga að Páll var fangi þegar hann skrif-
aði bréfið.
Filippí var fyrsta borgin í Evrópu sem
Páll starfaði í (Post. 16). Þegar bréfið var
skrifað barðist söfnuðurinn íyrir tilveru
sinni. Hann átt óvini sem beittu safnað-
armeðlimi ofbeldi (1,28). Páll var ekki
ókunnur sliku (2. Kor. 11,23-27). En ef
til vill var tíðarandinn hættulegri.
íbúar Filippí trúðu á marga guði,
keisarann og þá guði sem hentuðu að-
stæðum þeirra. Iðnaðarmenn áttu sinn
guð, sjómenn sinn, hermenn sinn
o.s.frv. Menn fóru til spámanna og
-kvenna til að fá ráð og hjálp varðandi
framtíðina, til að taka réttar ákvarðanir
í fjármálum, varðandi hjónaband
o.s.frv. Samkvæmt tíðarandanum var
manngildi sumra i samfélaginu, t.d.
þræla og vændiskvenna, ekki metið
miklu meira en dýra og talið sjálfsagt að
það þjónaði markmiðum annarra. Þessi
hugsunarháttur var almennt viður-
kenndur.
Það var erfitt fyrir fólkið í söfnuðinum
að standa gegn tíðarandanum og vera
öðruvisi en aðrir, lifa í hreinleika Krists
og líta á alla meðbræður sína með þeim
hætti sem gekk í berhögg við manns-
skilning samíðarinnar. Án efa gerði sú
hugsun vart við sig hjá sumum að það
væri ef til bara skaði að vera lærisveinn
Jesú Krists. Án efa var ekki alltaf jafn-
auðvelt að varðveita sannfæringuna um
að Jesús væri eini vegurinn, sannleik-
urinn og lífið.
Hvers vegna ætti maður að vera krist-
inn og þola öll óþægindin og hömlurnar
sem fylgdu því? Þetta var barátta safn-
aðarins í Filippí og reyndar allra safn-
aða frumkirkjunnar.
En þetta er einnig okkar barátta. Tíð-
arandinn i Filippí var um margt líkur
okkar samtíð. Biblían varar okkur
margoft við að láta stjórnast af tíðar-
andanum. 1. Jóh. 2,15: „Elskið ekki
heiminn," þvi að allt það sem í heimin-
um er, íýsn holdsins og íýsn augnanna
og auðæfa-oflæti, það er ekki frá föð-
urnum, heldur er það frá heiminum."
Það er sagt um Demas í 2. Tim. 4,10:
„Demas hefur yfirgefið mig vegna þess
að hann elskaði þennan heirn." Tíðar-
andinn stendur gegn anda og vilja
Guðs. Við erum í heiminum en ekki af
heiminum. Tíðarandinn hefur önnur
gildi en þau sem rikja í guðsríkinu.
Rétt gildismat
Texti okkar er seinni hluti áminninga
Páls til sinna kæru bræðra í Filippí.
Sálminum fræga í v. 6-11 er skotið inn í
þær. í v. 9-11 skrifar Páll hvers vegna
við viljum vera kristin.
Þvi að, eins og Páll segir í 3,8: „Ég met
allt vera tjón hjá þeim yfirburðum að
þekkja Krist Jesú, Drottin minn." Hann
hafði fengið að smakka hvað Drottinn er
góður (1. Pét. 2,3). Hann talar um Jesú
sem veruleika. Jesús lifir! Guðsríki er
nálægt! Guðsríki er komið í krafti! Við
höfum fundið dýrmætu perluna, fjár-
sjóðinn í akrinum, uppsprettu hins lif-
andi vatns!
Þessu leitar heimurinn að á röngum
stöðum. Hann grefur brunna með
sprungum sem halda ekki vatni (Jer.