Bjarmi - 01.06.1999, Blaðsíða 27

2,13). Hann býður gullbikara með eitri,
gervihamingju, plastgleði, líf með
skammtímamarkmiðum, guði sem
henta hverjum einstaklingi og óskum
hans og eilífð að eigin ósk, ef hún þá er
til. Hann býður ekki ókeypis og óverð-
skuldaða fyrirgefningu. Hversu margir
glíma ekki við þann vanda að geta ekkl
samþykkt sjálfa sig og finnst þeir ekki
geta fengið íýrirgefningu á því sem þeir
hafa gert rangt?
Við, kristnir menn, eigum þessa
óverðskulduðu fyrirgefningu, að vera
elskuð og samþykkt eins og við erum.
Sá sem er með fullkomnunaráráttu þarf
ekki að vera fullkominn. Jesús er full-
kominn, ekki hann. Guð gleðst yfir þér!
Hann gleðst yfir að heyra bænir þínar.
Hann hefur áhuga á málefnum þínum.
Er þetta ekki einhvers virði? Skapar
þetta ekki fögnuð i hjarta þínu? Er
þetta ekki jafnmikils virði og hlutabréf
og áhrif í samfélaginu?
Að varðveita trúarglóðina
Það var ekki að ástæðulausu að söfnuð-
imir í frumkirkjunni voru áminntir um
að láta ekki stjómast af tíðarandanum.
Öll hin sterka kirkja Sýrlands, sem
sendi Pál í kristniboðsferðir sínar, og
kirkjurnar í Litlu-Asíu (Tyrklandi) og
Norður-Afríku em nú að mestu horfnar.
Vottar frá sýrlensku kirkjunni fluttu
fagnaðarerindið til Kákasusfjalla og
Eþíópíu. Nú eru þessi lönd kristni-
boðsakur.
Þróunin í Evrópu er uggvænleg. Nú
fara jafnmargir í moskur og i kirkjur í
hverri viku í Englandi. Sama þróun á
sér stað í annars staðar í Vestur-Evr-
ópu. Það var í þessum heimshluta sem
kristniboðsvakningarnar miklu voru
fyrir 200 árum.
Olíupeningar em notaðir tll að breiða
íslam út um allan heim. Það er ekki sjálf-
sagt að kristnin varðveitist hér á landi.
Þess vegna þurfum við að vera heilshugar
í eftiríýlgdinni við Jesú Krist og þora að
vera ljós og salt í samtíð okkar.
Textinn
„Þess vegna, mínir elskuðu, vinnið nú
að sáluhjálp yðar með ugg og ótta. Þvi
að það er Guð, sem verkar í yður bæði
að vilja og framkvæma sér til velþókn-
unar" (v. 12-13).
Kristindómurinn er ekki bara fólginn i
þvi að „taka á móti Jesú“. Eftiríylgd við
hann varir alla ævi. Guð vinnur stöðugt
í okkur til að gera okkur líkari Jesú.
Það kostar líka baráttu að varðveitast
allt til enda (Gal. 5,22; 4,19). Páll segir
í Fil. 3,11-15: „Mætti mér auðnast að ná
til upprisunnar frá dauðum. Ekki er svo
að ég hafi þegar náð þvi. ... En ég keppi
eftir því, ef ég skyldi geta höndlað það.
Ég seilist eftir |)ví, sem framundan er,
og keppi þannig að markinu, til verð-
launanna á himnum, sem Guð hefur
kallað oss til fyrir Krist Jesú.“
Það gerist því miður að kristnir bræð-
ur og systur falla og liggja eftir á vegin-
um í eftirfylgdinni, falla frá trúnni. Ýmis
dæmi um það er að finna í Biblíunni.
Sál konungur leitaði frétta hjá spákonu
og Guð svipti hann blessun sinni og
konungdæminu. Margir konungar ísra-
els trúðu á aðra guði og kölluðu margs
konar bölvun yfir þjóðina. Þjóðin varð
ekki vitnisburður um Guð og til bless-
unar íýrir þjóðirnar eins og Guð hafði
hugsað sér. Júdas sveik Jesú þótt hann
hefði verið með honum og notið kennslu
hans í þrjú ár. Jesús útvaldi hann
vegna sérstakra eiginleika sem hann
hafði. Það er ekki sjálfsagt að við náum
markinu. Páll segir í 1. Kor. 9,27: „Ég
leik líkama minn hart og gjöri hann að
þræli minum, til þess að ég, sem hef
prédikað fyrir öðrum, skuli ekki sjálfur
verða gjörður rækur." Kól. 2,18: „Látið
þá ekki taka af yður hnossið."
Náum við alla leið, ég og þú? Hið dag-
lega samfélag við Guð, bæn og lestur
Biblíunnar, er mjög mikilvægt til þess
að varðveitast og vaxa sem kristinn
maður. Þar nær Guð að móta okkur,
„bæði að vilja og framkvæma sér til vel-
þóknunar“. Með því að rækta samfélag-
ið við Guð nærum við gleðina í samfé-
laginu við hann og löngunina til að lifa
samkvæmt vilja hans. Þá vogum við
jafnvel að leyfa samtíð okkar að skoða
líf okkar til að meta hvort við lifum eftir
þvi sem við boðum eða ekki.
„Til þess að þér verðið óaðfinnanlegir
og hreinir, ílekklaus Guðs börn meðal
rangsnúinnar og gjörspilltrar kynslóðar.
Þér skínið hjá þeim eins og ljós í heim-
inum. Haldið fast við orð lífsins, mér til
hróss á degi Krists. Þá hef ég ekki
hlaupið til einskis né erfiðað til ónýtis“
(v. 15-16).
Þegar við játum trú á Jesú verðum við
„bréf Krists", þekkt og lesið af öllum (2.
Kor. 3,2-3). Hvað les fólk? Það spyr:
Hvernig er kristindómurinn sem þið
talið um? Hvernig birtist hann í lífi
manna? Mæti ég náungakærleika og
umhyggju hjá ykkur? Get ég fengið að
vera hluti af hinni kristnu „klíku" eða
„kirkjueignarfélaginu" eins og ég er?
Hvað er kristinn kærleikur? Hann er
ekki til eingöngu sem hugtak, slíkt er
vestræn heimspeki, heldur aðeins í
verki. Við eigum að sýna hann.
Einn safnaðanna okkar í Pókothéraði
í Kenýu hafði veislu um hver jól. Allir í
söfnuðinum borguðu fyrirfram svo hægt
væri að kaupa veisluföng. Þeir komu til
veislunnar en einnig margir aðrir
óboðnir. Allir óboðnu gestirnir fengu
mat þótt ekki væri alltaf nóg til handa
öllum í söfnuðinum en þeir vildu sýna
gestunum kristilegan kærleika.
Lifum við samkvæmt menningu guðs-
ríkisins? Er markmið lífs okkai' og metn-
aður fólginn í þvi að útbreiða guðsríki?
Framhald á bls. 29.