Bjarmi - 01.06.1999, Blaðsíða 29

íyrir því. „Bíð róleg eftir Guði, sála
min, þvi að frá honum kemur von
mín,“ segir í Sálm. 62:6. Við getum
komið í veg fyrir fyrirætlanir Guðs
með vantrú eða vantrausti.
Ég á minningar um Sálm. 37:5
allt frá unglingsárum. Ég var alinn
upp á kristnu heimili og var
nokkuð vel að mér í biblíusögum
og því hvað það var að trúa á Guð.
En það var ekki fyrr en einn
daginn á fundi i unglingadeild
KFUM að það laukst upp fyrir mér
að ég þekkti ekki Guð og ég varð að
gera eitthvað í því máli. Það var
leiðtogi sem var að tala til okkar og
var það ekkert sérstaklega
áheyrileg ræða, eins og ég man
hana, stutt og flutt hálf titrandi
röddu, en orðin stungust inn í
huga minn og hjarta: „Fel Drottni
vegu þína og treyst honum, hann
mun vel fyrir sjá.“ Þú verður að
gefa þig í hendur Drottins, gefa
honum tækifæri til að „sjá vel fyrir
þínum málum". Treystu honum,
láttu á það reyna. Guð er til og
hann bíður eftir að.þú vonir á
hann, felir honum öll þín mál.
Hans vilji er bestur. Ég man enn
þegar ég gekk heim á leið þetta
kvöld. Ég bað Jesú um að taka við
mér, íyrirgefa mér syndir mínar og
ég lofaði að reyna að treysta
honum. Þetta var byijunin á langri
göngu sem stendur enn, göngu
með Guði.
Mörg augnablik man ég þar sem
þessi orð töluðu til mín á ný. Ég
stóð mig ekki sérlega vel í að
treysta Jesú. Mörg baráttan var
háð en smátt og smátt lærðist
þetta: Jesús bregst ekki! Ég gat
brugðist, bæði vinum, fjölskyldu og
Guði, en Jesús brást aldrei, hans
áætlun var fullkomin og ég gleðst
mjög í dag þegar ég horfl til baka
og sé fingraför Guðs í lífi mínu.
Ótal sinnum hef ég farið með orðin
úr Sálm. 37:5 og sagt við sjálfan
mig: Hér er ekkert annað að gera
en að treysta Guði og sjá hvað
gerist. Og ég man ekki eftir því að
ég hafi orðið fyrir vonbrigðum. Ég
hef lika oft endumýjað heit mitt frá
þvi kvöldið forðum og notað þessi
sömu orð. Þau hafa eins og leitað
mig uppi þegar ég hef fjarlægst
Guð minn. Hann hefur notað þau
til að kalla mig til sín aftur og
aftur. Dýrð sé Guði. Hann er
frábær. Fyrirgefur allar syndir
mínar og leiðir mig hvern dag. Það
er ekki alltaf auðvelt að bíða eftir
að sjá vilja Guðs koma í ljós. Ég
hef oft þurft að lesa orðin: „Bíð
róleg eftir Guði, sála mín...“
Margir telja að líf okkar snúist
fýrst og fremst um staðreyndir en
það er ekki svo einfalt. Allt líf
okkar snýst um trú á einn eða
annan hátt, það er hvaða afstöðu
við tökum til staðreynda. Þegar
vekjaraklukkan þín hringir á
morgnana þá trúir þú því að tími
sé kominn til að fara á fætur. Ef þú
trúir því ekki þá sefur þú áfram og
kemur of seint í vinnu eða skóla.
Sú staðreynd að klukkan hringir
hefur lítið að segja ef þú trúir ekki
á hana og tekur mark á henni. Það
er svipað með þá staðreynd að Guð
er til. Þú þarft að trúa á hann og
treysta honum til þess að það komi
þér að gagni. Ef þú slekkur bara
þegar Guð talar til þín þá getur
hann ekki gert fyrir þig það sem
hann þráir á gera.
Þú skalt snúa við blaðinu og
setja traust þitt á Drottin. Ef þú
liefur fjarlægst hann undanfarnar
vikur eða ár þá skaltu lesa Sálm.
37:5 hægt yfir, hugleiða hvert orð
og endurnýja heit þitt við hann.
Hann mun ekki bregðast þér.
Einar Kristján Hilmarsson er kennari við
Hlíðaskóla í Reykjavík.
Framhald afbls. 27.
Eigum við fjársjóði sem vara til eilífs lífs,
þ.e. fólk sem við höfum leitt til trúar,
með beinum eða óbeinum hætti? Eða eru
fjársjóðir okkar eingöngu af þeirri gerð
sem verðbólga eyðir og þjófar bijótast inn
og stela?
Við getum ekki verið trúverðug vitni
Jesú Krists nema vera ekta, óblönduð,
óþynnt. Það er barátta að lifa þannig
sem kristinn maður. Þess vegna þurfum
við á kristnum systkinum að halda til
hjálpar og uppörvunar.
Jesús byggir útbreiðslu ríkis síns á
okkur. Það eru margir sem lifa í myrkri,
bæði á íslandi og á heiðingjaakrinum.
Fólk laðast að Jesú þegar kristnir læri-
sveinar sýna hver hann er í lífi sínu.
„Haldið fast við orð lífsins, mér til
hróss á degi Krists. Þá hef ég ekki hlaup-
ið til einskis né erfiðað til ónýtis. Og
enda þótt blóði mínu verði úthellt við
fórnarþjónustu mína, þegar ég ber trú
yðar fram íýrir Guð, þá gleðst ég og sam-
gleðst yður öllum" (v. 16-17).
Orð Guðs er vegvísirinn til Jesú og
leiðarvísirinn i eftirfylgdinni við hann.
Engin trú skapast án notkunar þess.
Páll dregur hér upp mynd fýrir okkur.
Hann ber fram fóm á altarið. Samkvæmt
lögmáli Gyðinga varð hún að vera fullkom-
in. Fómin er trú kristinna manna í Filippí.
Ef þeir halda fast við trúna verður hún
fullkomin fóm og Páll mun fá hrós á efsta
degi þegar allt verður prófað. Þá verður
það ljóst að lífsverk hans á meðal safnað-
arins í Filippí var ekki unnið til einskis því
að trú þeirra mun halda allt til enda.
Fólk í Filippí var vant margs konar
fómum. Oft var rauðu vini hellt úr bolla
yfir fómina á altarinu. Páll segir að hann
sé eins og vínið í bollanum. Jafnvel þótt
þjónustan í Guðs ríki, líka á meðal
bræðra og systra í Filippí, leiði til þess
að blóði hans verði úthellt eins og rauða
vininu yfir fómirnar til þess að þeir verði
fullkomin fórn, „þá gleðst ég og sam-
gleðst yður öllum“. Ef söfnuðurinn fær
að heyra að hann hafi liðið pislarvættis-
dauða vegna þjónustunnar, þá „skuluð
þér einnig gleðjast og samgleðjast mér.“
Hvílíkt hugarfar! Mættum við eiga eitt-
hvað af sliku hugarfari.