Bjarmi - 01.12.2001, Blaðsíða 7

niðri á Ómega og ég legg mig algjörlega
undir náð og miskunn Guðs. Þess vegna
get ég ekki hampað mér sjálfum á
nokkurn hátt því ég kann þetta ekki, ég
get þetta ekki nema með hjálp Guðs. Ef
ég gæti tileinkað mér þetta oftar þá væri
ég í góðum málum. Þegar ég geri þetta
heldur hann mér uppi og það er þessi
leyndardómur sem við gætum talað um
til eilífðar. Þess vegna gef ég Guði alla
dýrðina.
Nú ert pú í Vegmum. Hefurðu eitthvað verið að
starfa par?
— Já, það er nú eitt af því sem fylgdi því
að ég sagði ekki nei við neinu. Eg tók að
mér samkomuvörsluna og var búinn aó
vera með samkomuþjónavörsluna öll
árin.
Það er nú heilmikil vinrta.
— Já, það er heilmikil vinna og samt
vinna sem gefur mikið því ef maður rekst
einhvers staðar á þá rekst maður nátt-
úrulega á fólk og mannleg samskipti eru
mjög stór þáttur í lífi okkar. Þar hef ég
fengið ómetanlega reynslu í mannlegum
samskiptum. Maður þarf að biója fólk
um ýmislegt og fær stundum neitun og
þá er auðvelt að upplifa höfnun. Hlut-
irnir fara heldur ekki alltaf fram eins og
maður vill. Ég hef því slípast alveg ótrú-
lega, bæói í starfi mínu sem samkomu-
þjónn og á Ómega. Ég tók það kannski
of alvarlega að segja já við öllu, þannig
að þegar Gunna Magga (Guðrún Mar-
grét Pálsdóttir) kom til mín og bað mig
að koma í stjórn ABC-hjálparstarfs þá
svaraði ég því játandi. Ég skildi ekki af
hverju hún var að biðja mig að koma í
stjórn því ég vissi ekki hvað ég var að fara
út í. Ég varð því að treysta því aó hún
vissi hvað hún væri að gera með því að
biðja mig að koma inn í stjórnina. ABC
var nú ekki rekið eftir mínum kokkabók-
um þegar ég kom þar inn og auóvitað gat
ég alveg lokið því starfi mjög snögglega
meö því að vera bara ósammála Gunnu
Möggu. En á sama tíma og hún var hluti
af stórkostlegu kraftaverki þá hafói ég
ekkert um málið að segja í sjálfu sér. Ég
hef reynt að koma lögmálum þar að um
rekstur og viðskipti og sem betur fer hef-
ur verið tekið tillit til margs af því sem ég
hef lagt til og ég veit að það er alls ekki
mér að þakka, en starf ABC er alls ekki
það sama og þaó var fyrir nokkrum
árum. Við getum fyrst og fremst gefið
Guði dýrðina af því og þakkað því fólki
sem kemur þar aó. Þaó er í rauninni ótrú-
legt hvað hún er búin að safna miklu af
fórnfúsu og vinnandi fólki í kringum sig
og þar er ég ekki meðtalinn því ég hef
bara verið í stjórn. Ég er þeirrar skoðun-
ar að það sé ekki nóg að biðja, verkin
þurfa að fýlgja með. Ef maóur vill geta
bent á ótvírætt kraftaverk þar sem fer
saman þetta tvennt, bæn og aó láta verk-
in tala, þá getur maður bent á ABC. Það
er ekki til betra líkan að því heldur en
ABC. Það sama má reyndar segja um
Ómega.
A þessu tímabili tók ég líka þatt í því
að stofna félag sem heitir Lífsgæði. Vió
vorum þarna nokkur sem tókum okkur
saman og vildum mæta fólki þar sem
það var statt með því að halda námskeið
og kenna eflingu samskipta og ýmislegt
annað. Við lögóum mjög mikla vinnu í
þetta í nokkur ár. Við þýddum mikið af
gögnum og héldum námskeið. Allir sem
hafa komið á námskeiðin segja aó þetta
séu bestu námskeið sem þeir hafa komið
á og það er ekki sagt í neinni stundar-
hrifningu því að þessar umsagnir höfum
við fengið mánuðum saman eftir nám-
skeiðin. Það var Bandaríkjamaóur aó
nafni Gregory Aikins sem var með okkur í
þessu. Hann gat sinnt þessu í fullu starfi
en síðan breytti hann um starf og fór til
Evrópu eftir að vera búinn að vera hér í
10 ár sem starfsmaður hjá samtökunum
Greater Europe Mission. Þeir sem stofn-
uðu þau störfuðu áóur meó Billy Gra-
ham í Bandaríkjunum. Þegar Greg fór
héðan datt þetta starf dálítið niður en
það gerói það samt aldrei alveg og í dag
er hann í fullu starfi hjá Life Quality í
Bandaríkjunum sem ég hef tekió þátt í úr
fjarska og er orðió dótturfýrirtæki Great-
er Europe Mission. Þetta segir svolítið
hverju ég er þátttakandi í. Hjá Lífsgæðum
leggjum við áherslu á jafnvægi á öllum
svióum lífsins, í starfi, einkalífi, fjölskyldu
og tómstundum eða kirkju.
Þá komum við að fjölskyldunni. Nú ert pú
greinitega mjög upptekinn í öllu pvt' starfi sem
pú ert í. Hvað finnst fjölskyldunni um pað?
Hvernig gengur að sameina starfið og fjöl-
skyldulífið?
— Það er ein höfuð-áskorunin í þessu
lífsgæðamynstri og ég segi aó það sé lífs-
mynstur, að þar sé jafnvægi. Auðvitað
hefur það ekki alltaftekist en ég hef lagt
mjög mikið upp úr því að þaó sé þannig.
Þaó er í það minnsta takmarkið. Ég hef
auðvitað verið of upptekinn og ég er að
reyna að rétta þaó af. Við fórum í sumar-
frí 1 987 og þá hafði ég ekki farið í frí síó-
an 1973 eða eitthvað svoleióis og mér
fannst svo stórkostlegt að vera með fjöl-
skyldunni sem samanstóð reyndar þá af
mér, Gunnu og Elísabetu dóttur okkar
sem var þá fimm til sex ára. Þarna fékk ég
eiginlega opinberun um það að maóur
þarf að taka frá tíma til að tengjast fjöl-
skyldunni öðru hvoru aftur. Síðan höf-
um við alltaf tekið okkur frí í fjórar til
fimm vikur á ári til þess að fara í endur-
hæfingu og hlusta á hvert annað. Sam-
bandið hefur þannig endurnýjast og síð-
an hafa hin börnin komið og barnabörn-
in og tengdabörnin. Svo höfum við reynt
að láta þetta endast út í lífió líka en ekki
bara í fríinu. Síðan förum við Metta sam-
an á samkomur í Veginum.
Framhald á bls. 39
7