Heima er bezt - 01.06.1958, Side 19

Ingi björg Siguráardóttir:
Jóna rís á fætur og hraðar sér fram úr stofunni. Ásta
horfir á eftir henni, og klökkvaþrungið fagnaðarbros
leikur um andlit hennar. Nú er hún ekki lengur heim-
ilisJaus einstæðingur.
Jóna kemur bráðlega inn í stofuna aftur, og lækn-
irinn með henni. Hann gengur að rúminu til Ástu og
segir glaðlega við hana:
— Jóna óskar eftir því, að þér verðið fluttar heim til
hennar í dag, og ég er því samþykkur. Þér fylgið þeim
reglum, sem ég set yður, og svo kem ég og lít eftir
líðan yðar.
— Eg er yður hjartanlega þakklát, segir Ásta glað-
lega.
Læknirinn útvegar síðan sjúkrabifreið, og Ásta fylg-
ist með Jónu inn á heimili hennar.
Tíminn líður. Ásta unir vel hag sínum á heimili
Nonna litla. Hjónin reynast henni sem beztu foreldrar
og sýna henni í verki þakklæti sitt á allan hátt. Læknir-
inn hefir innan skamms leift Ástu að stíga í veika fót-
inn, og hún er farin að klæðast um stund á hverjum
degi.
III.
Sólbjartur vetrardagur ríkir yfir Sæeyri. Ásta situr
við stofugluggann hennar Jónu og saumar í dúk. Henni
verður venju fremur tíðlitið út götuna, sem blasir við
augum hennar, og saumaskapnum miðar fremur lítið
áfram. Hjarnið glitrar í geislum hækkandi sólar, og
himininn hvelfist heiður og blár yfir Sæeyri. Logn-
kyrrar öldur líða uppað ströndinni og hníga þar með
þýðum, dreymandi niði. Það er orðið langt síðan Ásta
hefur notið þess að horfa yfir Eyrina sína í svona fögr-
um litbrigðum, og útsýnið heillar huga ungu stúlkunn-
ar. Saumamir falla niður á kjöltu hennar, hún hallar sér
út að glugganum og horfir út.
Skyndilega tekur hjarta hennar snöggt viðbragð, og
blóðið þýtur fram í kinnamar. Valur lögregluþjónn
gengur eftir götunni fyrir framan húsið og horfir
þangað heim. Ásta snýr sér í flýti frá glugganum og
lýtur yfir sauma sína, en það er um seinan. Valur
hefir séð hana. Hann heldur leiðar sinnar upp götuna
og gegnir skyldustörfum sínum. En gegnum lítinn
stofuglugga horfir ung stúlka á eftir honum með heitri
aðdáun. Augu hennar eru frjáls. Þau getur munaðar-
leysið ekki fjötrað.
Valur gengur léttur í spori heim þangað, sem hann
hefir aðsetur sitt og hraðar sér venju fremur. Mynd
ungu stúlkunnar við gluggann fyllir huga hans. Ásta
er þá komin á fætur. Nú þarf hann að spyrja Sigur-
laugu nánar um hagi hennar og svo.... Bjart bros
leikur um andlit Vals. Hann gengur inn í dagstofuna
til Sigurlaugar húsmóður sinnar. Hún situr þar við
sauma sína, og hann tekur sér sæti hjá henni. Sigurlaug
lítur glaðlega á Val og segir:
— Hvað er að frétta af Eyrinni í dag, Valur lög-
regluþjónn?
— Þaðan eru nú engar markverðar fréttir, frú Sigur-
laug. — Valur brosir. — En getur þú nokkuð frætt mig
um ungu stúlkuna, sem bjargaði barninu hérna í vet-
ur. Hvernig ætli henni líði núna?
— Hún Ásta litla, jú, hún er komin af sjúkrahúsinu
fyrir nokkmm vikum.
— Og fótbrotið gróið?
— Ekki að fullu. Hún er töluvert hölt ennþá.
— Er hún nokkuð farin að vinna aftur?
— Nei, ekki ennþá. Hún heldur til hjá foreldram
litla drengsins, sem hún bjargaði.
— Hún hefir þá ekki flutt aftur í kaupmannshúsið?
— Nei, kaupmannsfrúin er búin að ráða til sín aðra
stúlku, svo hún hefir víst enga þörf fyrir Ástu lengur,
eftir því sem ég hefi frétt. Ásta litla var því heimilis-
laus, þegar hún losnaði af sjúkrahúsinu, en Jóna tók
hana heim til sín.
— Hún er þá líklega atvinnulaus og óráðin, þegar
hún verður aftur vinnufær?
— Ég geri ráð fyrir því. — Ásta verður áreiðanlega
ekki í neinum vandræðum með vistir. Fyrst kaupmanns-
frúin hælir henni fyrir dugnað og myndarskap, er henni
óhætt að fara í hvaða vist sem er.
Heima er bezt 201