Heima er bezt - 01.06.1958, Blaðsíða 35

4$-' 1 IHéé *
JP£71
'.w‘.«.wvy.».|.»*rwllt;viwyw
V,'-;" '
'

;■■;■■■■ .

:■ ■:■,,. -

,V-;■/;■.
217. Enn stend ég andartak og veit
ekki, hvað gera skal, en tek svo skyndi-
lega ákvörðun; Ég ætla að nota bátinn
þeirra glæpamannanna til þess að sækja
hjálp! Ég sendist af stað niður eftir. Nú
er storminn að lægja og regnið hætt.
218. Við bryggjuna liggur seglbátur-
inn. Ég leysi hann, losa seglin og legg
síðan af stað. Þar sem bryggjan er i
vari við tanga, er vindurinn hægur fyrst
til að byrja með.
219. Ekki hefur mig borið langt frá
landi, þegar ég sé eigendur bátsins koma
askvaðandi niður eftir. Þeir hrópa og
reyna að fá mig til að hætta þessu og
snúa aftur að bryggjunni. En ég læt
engan bilbug á mér finna.

■ - ■■ ,■,■■ ,.
' -
sá|É | • m m i
íi'.rV’ s* m
!.'r/rk
WM

„j

220. Þegar ég er kominn kippkorn út
á fjörðinn, fer hann aftur að hvessa,
og -báturinn fer nú að skoppa grunsam-
lega mikið. Én ég reyni eftir megni að
hafa gát á öllu.
221. Allt í einu sé ég, hvar sjóana
brýtur á sérkennilegan hátt. Ég bý mig
þá undir það versta, en það skiptir
engum togum: hnykkur kemur á bát-
inn, og hann situr fastur.
222. Laglegt að tarna! Sökum storms
snýst báturinn og tekur dýfur, svo að á
hann gefur. Ég varð að flýta mér að
fella seglin, en það var hægra sagt en
gert í veðurofsanum.
223. Ég reyni nú að stjaka bátnum af
grynningunum með ár, en slíkt er von-
laust. En þá dettur mér nokkuð í hug:
Ég klifra upp í siglutréð, til þess að
reyna að steypa bátnum af skerinu.
224. Þetta er gamalt bragð, og jafnvel
mér tekst það. Báturinn líður hægt í sjó
aftur. En mjög óvænt tekur hann aftur
niðri og hallast á hliðina. Ég missi takið
og fell fyrir borð...
225. Þegar ég kem aftur úr kafi, þá er
seglbáturinn á reki, steinsnar frá mér.
Ég skil þegar í stað, að hér er hætta á
ferðum. Myndi guð nú ekki ljá mér lið,
svona bágstöddum?
Heima er bezt 217