Heima er bezt - 01.04.1964, Síða 35

271. Ég fylgist með manninum aftur
til konunnar. Hann hefur sagst heita
Wall og vera verkfræðingur. Ég þekki
konuna óðara aftur: Þetta er mamma
litlu telpunnar, sem ég bjargaði undan
hófum fælna hestsins í gær.
272. Þarna finnum við þá hugrakka
drenginn, sem bjargaði henni Anítu
okkar litlu, segir konan, sem er frú verk-
fræðingsins. Nú verðurðu að segja okk-
ur, hver þú ert, og hvernig við getum
launað afrek þitt.
273. Ég segi þeim hiklaust, hver ég sé,
og hvar ég eigi heima. Hér er ekkert að
óttast. Þessar manneskjur vilja mér vel.
Ég kveð þau og lofa að koma heim til
þeirra daginn eftir.
274. Á heimleiðinni dettur mér nokk-
uð í hug. Gæti ég kannski sagt þessari
vinsamlegu frú Wall alla söguna og leit-
að ráða hennar í vandræðum mínum.
Ef til vill gætu hjónin hjálpað mér úr
þessari klípu.
275. Þegar ég daginn eftir kem inn í
fallega heimilið Wall-hjónanna, er ég
ákveðinn í því að segja þeim alla söguna
um bílinn. Frú Wall tekur á móti mér
með framúrskarandi vinsemd og blíðu.
276. Og nú segi ég henni umsvifalaust,
hvernig ég lenti í þessu bíl-ævintýri,
þvert á móti vilja mínum. Frú Wall
hlustar með athygli á sögu mína og lof-
ar að tala um þetta við manninn sinn.
277. Seinna um daginn kemur sendill
með bréf frá Wall verkfræðingi. Þar bið-
ur hann mig að fara og finna forstjóra
vélaverksmiðjunnar — eiganda lántöku-
bílsins. Ég verð við þessari beiðni og fer
á fund forstjórans.
278. Forstjórinn er digur og drumbs-
legur náungi. Mér gengur því seint að
tosa úr mér allri sögunni um bílinn og
slysförina. Forstjórinn hlustar á migmeð
vakandi eftirtekt, er á líður söguna.
279. Þegar ég hefi lokið sögu minni,
tekur forstjórinn loks út úr sér vindil-
inn og spyr nokkurra spurninga fremur
hranaiega, tautar nokkur stóryrði og
biður síðan símastúlkuna að hringja í
lögregluna.