Heima er bezt - 01.11.1964, Side 36

mestu vandamálum ungmenna, en það er skemmtana-
lífið. Höfundur skrifar ekki undir nafni. Hann nefnir
UM SKEMMTANIR OG ÁFENGI.
„Það mun vera álit flestra, að fátt sé eins nauðsynlegt
fyrir unga fólkið eins og hollar og góðar skemmtanir.
Væri því ekki úr vegi að athuga, hvaða skemmtanir séu
helzt á boðstólum. í flestum kauptúnum og kaupstöðum
landsins munu vera starfandi kvikmyndahús. Um það
eru allir sammála, að góðar kvikmyndir séu með betri
skemmtunum, sem völ er á. En á því hefur oft viljað
vera misbrestur. Það kann að vera, að mörgum þyki æs-
andi og spennandi að sjá glæpamenn fremja innbrot,
myrða menn og annað þvílíkt, en flestir hygg ég þó að
hafi andstyggð á slíku. Og því verður ekki á móti mælt,
að slíkt getur ekki haft góð áhrif á æskulýðinn.
Margir hafa leiðzt á glapstigu sökum þess, að þeir
hafa fyllzt svo mikilli aðdáun á slíkum ævintýrum, sem
þeir hafa séð á kvikmyndatjaldinu, og er slíkt hörmu-
lega farið. Það er hörmulegt, að jafn dásamleg upp-
götvun og kvikmyndirnar, skuli verða til að draga menn
niður í sorpið.
Dansinn mun vera sú tegund skemmtana, sem algeng-
ust er, enda er hann góð skemmtun. Það er líka svo, að
minnsta kosti út um sveitir landsins, að dansinn er oft
og tíðum eina skemmtun sem við verður komið. En
leiður gestur vill oft verða samferða á dansleiki, án þess
að honum sé boðið. Þessi gestur er Bakkus konungur.
Konungur sá er mesti harðstjóri og leikur þegna sína
illa. Varla getur ömurlegri sjón en ungan og efnilegan
æskumann veltast ofurölvi fyrir hunda- og manna-fót-
um. Áfengisnautn í miklum mæli er blettur á samkom-
um, og væri óskandi, að menn kynnu svo fótum sínum
forráð, að ekki þyrftu þeir að vera samkomum og sjálf-
um sér til skammar. Og víst er um það, að mildu verða
Við eldhúsborðið.
skemmtanir allar ánægjulegri, þar sem áfengi hefur ver-
ið gert útlægt.
Eins finnst mér mjög óviðfelldið á skemmtisamkom-
um, þegar tóbaksreykurinn ætlar allt að kæfa. En marg-
ir virðast vera með þeim ósköpum gerðir, að þeir geta
ekki komið svo á mannamót, að þeir ekki þurfi að
drekka frá sér ráð og rænu, og eru svo bæði sjálfum
sér og öðrum til leiðinda.
Heyrt hef ég það sagt, að lestur góðrar bókar væri
sú bezta skemmtun, sem til væri. Þar finnst mér nú of
djúpt tekið í árinni, en samt er bóldestur máske sú tóm-
stundaiðja, sem flestir stunda. Auk þess telja margir iðk-
un íþrótta beztu skemmtunina, og svona mætti lengi
telja. Hér skal ekki reynt að dæma um það, hver sé
bezta skemmtunin, enda eru skoðanir manna í þeim
efnum svo mismunandi, að vonlaust er að reyna að sam-
ræma þær. En um það ættum við öll að sameinast, að
skemmta okkur án áfengis.u
Þá birtist hér að lokum snotur ritgerð, sem heitir
BERNSKUHEIMILI MITT.
Höfundur er Ingibjörg Sigjónsdóttir:
„Ég ólst upp í litlum, lélegum torfbæ. Hann stóð á
sléttum bala neðan undir litlu, vingjarnlegu fjalli. Bær-
inn minn var heldur óásjálegur ásýndum, en þó fannst
mér hann fallegur. Bæjarþilin breiddu sig móti birtunni
og virtust vera svo hjartanlega ánægð með lífið og til-
veruna. í mörg ár höfðu þau staðið þarna og boðið
heiminum byrginn.
Á sumrin, þegar allt var umvafið alls konar gróðri,
var bærinn minn eins og ofurlítill hóll til að sjá. Á þak-
inu voru hellusteinar, sem áttu að halda því niðri í stór-
viðrum, en um gagnsemi þeirra veit ég annars ekki.
Baðstofan var ekki stór, en þó var hún heimur út af
fyrir sig. Á veggnum beint á móti uppgöngunni var
/ matsal. Við kvennaborðið.
420 Heima er bezt