Heima er bezt - 01.11.1964, Page 37

Karlakórinn.

vegglampi, sem kveikt var á þegar dimma tók. Fyrir
ofan lampann héltk mynd af Maríu mey með Jesúbarn-
ið. Fleira var ekki til skrauts í baðstofunni.
Rúmstæðin voru fjögur, tvö meðfram hvorri hlið. Á
þeim sat heimilisfólkið við vinnu sína á kvöldin, þegar
afi gamli las, með sinni rámu rödd, eitthvað til fróð-
leiks og skemmtunar.
Aðalhúsgagnið í eldhúsinu var gömul geggjuð elda-
vél, sem spjó ösku og reyk í allar áttir, ef nokkur gola
var.
Fyrir nokkrum árum flutti ég frá þessum bæ. Og nú
er hann í eyði. Þilin hallast fram, og þakið er dottið
niður að mestu leyti. Bráðum verður ekkert eftir á
þessum stað, nema ólöguleg hrúga af torfi og grjóti. Og
enginn man eftir að þar hafi nokkurn tíma verið bær.
Þetta var þó bernskuheimili mitt, sá staður, sem ég
ann mest.“
LOKAORÐ.
Fleiri sýnishorn af ritsmíðum og áhugamálum Reyk-
holtsnemenda verða ekki birt að sinni. Eins og ég tók
fram í byrjun, þá var mikill vandi að velja. Ég vona þó
að ég hafi hitt á að birta sumt af því bezta, sem í skóla-
blaðinu hefur birzt á undanförnum þremur áratugum.
Reykholt í Borgarfirði er eitt af elztu og merkustu
sögustöðum landsins, og saga þess er bæði glögg og
merk. Frá fyrstu tímum sögualdar hefur Reykholt átt
merka sögu og nú er það þjóðfrægt menntasetur. Ingi-
björg Baldursdóttir hefur í þættinum hér að framan
brugðið upp skyndimynd af Reykholtsskóla eftir 100
ár. Frumlegast hjá henni fannst mér lýsingin af súlunni
í skólastofunni með myndræmunni, sem nemendur sátu
í kringum á gólfinu. Af þessari myndræmu var allt
lært. Nemendur þeirra tíma þurftu ekki að þreyta sig
á bóklestri. Allt lá opið fyrir á myndræmunni. En hvað
ber framtíðin í skauti sér í skólamálunum? Þeirri spurn-
ingu er ekki auðvelt að svara, en hinir ótrúlegustu hlut-
ir geta átt eftir að gerast á næstu áratugum.
En hver verður framtíð Reykholtsdalsins? Þeirri
spurningu verður naumast svarað í stuttum þætti. En
það er dálítið spennandi að láta hugann fljúga fram í
tímann og reyna að geta sér til um stórstígar breyting-
ar sem væntanlega verða á næstu öld í Reykholtsdal.
Reykholt heldur vitanlega áfram að vera þjóðfrægt
menntasetur og skólastarfið tekur þeim breytingum og
framförum, sem breyttir tímar krefjast. Byggingar auk-
ast og kennslutækni breytist og fullkomnast og nem-
endahópur hvers skólaárs stækkar. Reykholt með sínu
umhverfi, — Snorragarði og stórbyggingum, verður
fríðastur helgireitur í hinum frjósama og fagra Reyk-
holtsdal.
En hvað um sveitina, — dalinn sjálfan?
Það þarf ekkert hugarflug eða spádómsgáfu til að spá
því, að eftir nokkra áratugi, — eða segjum eina öld, —
verði meginhluti Reykholtsdals allfjölmenn iðnaðar-
borg, eins og þær gerast nú, t. d. í Englandi og Þýzka-
landi, með háum reykháfum og kolareyk. — Nei. Það
verður reyklaus iðnaðarborg. Það getur naumast liðið
margir áratugir, þar til búið verður að beizla eða virkja
á einhvern hátt hið geysilega afl og hitamagn, sem býr
í Deildartunguhver. Hinn mikli konungur jarðhitans á
cftir að gjörbreyta nágrenni sínu í sambandi við hina
miklu tækniöld, sem framtíðin ber í skauti sínu og eng-
inn getur stöðvað, jafnvel þótt margir ágætir menn ótt-
ist áhrif hennar á allt mannkyn.
Reykholtsskóli hefur á liðnum þremur áratugum skil-
að héraðinu stórum hópi af framsæknum, dugmiklum
ungmennum, sem unna skóla sínum og héraði. Munu
þeir í framtíðinni verða samtaka um að efla hag og
framfarir skólans og héraðsins.
Stefán Jónsson.
Heima er bezt 421