Heima er bezt - 01.04.1988, Síða 33

„Til þess að svala forvitni ykkar, skal ég segja ykkur eins
og er,“ sagði Rut í uppgjafartón. „Við vorum saman í
sumar, en svo komst ég að því að hann var giftur, og þá
hætti ég með honum. Ef þið eruð ánægð núna, vil ég ekki
tala meira um þetta.“
„Allt í lagi,“ sagði Þröstur róandi. „Við skulum ekki
forvitnast meira. En það gleður mig að þú skyldir sparka
honum þegar þú vissir að hann var giftur. Ég vissi að
eitthvað hafði komið fyrir þig, en ekki hvað. Fjóla taldi að
þú værir í ástarsorg."
Rut brosti og skipti um umræðuefni.
Stuttu seinna kom Lilja heim. Þröstur og Fjóla heilsuðu
henni vingjarnlega. Skömmu seinna kvöddu þau og fóru.
Lilja var að enda við að setja kvöldverðinn í pottana
þegar síminn hringdi. Hún svaraði og andlit hennar ljóm-
aði af gleði þegar hún heyrði röddina í símanum. Það var
Svanur að bjóða henni á ball um kvöldið. Hún þáði það og
spurði hvort hann vildi ekki koma í kvöldverð. Svanur
þakkaði fyrir, en kvaðst vera búinn að þiggja boð hjá
móður sinni, en lofaði að koma strax eftir matinn. Lilja
gerði sig ánægða með það og lagði tólið á. Hún dansaði inn
í eldhús til Rutar.
„Hann bauð mér út í kvöld,“ sagði hún ljómandi af gleði.
„Ó, hve ég hlakka til.“
„Hver?“ spurði Rut og glotti.
„Nú, auðvitað Svanur."
„Góða skemmtun.“
„Viltu koma með?“
„Nei, þakka þér fyrir. Ég kæri mig ekki um að vera þriðja
hjólið undir vagni.“
„Gott,“ sagði Lilja hlæjandi. „Ég vil alls ekki hafa þig
með. Ég spurði bara fyrir kurteisissakir.“
„Ég þóttist vita það,“ sagði Rut og hló. „Þú ert svo
einstaklega elskuleg.“
„Ertu fyrst að fatta það núna?“ sagði Lilja og þóttist
undrandi.
„Já, reyndar.“
„Þetta er nú mógun af fyrstu gráðu. Ég verð bara sár.“
„Láttu Svan kyssa á „bágtið“,“ sagði Rut og beygði sig
niður svo borðtuskan, sem Lilja fleygði í hana, lenti á
bekknum fyrir aftan hana. Rut sendi tuskuna til baka, sem
Lilja greip og lét í vaskann. Þær sendu hvor annarri tóninn
í gamni á meðan þær mötuðust, en síðan gekk Lilja frá.
Rut var á leið inn í stofu þegar Svanur kom. Hann
heilsaði glaðlega og spurði hvort hann mætti ræna Lilju frá
henni. Rut sagði að ekkert væri sjálfsagðara. Hún fengi þá
frið á meðan. Lilja sendi henni tóninn innan úr eldhúsinu,
en Rut hvarf inn í herbergi sitt. Hún lokaði hurðinni á eftir
sér og settist við skrifborðið. Hún ætlaði ekki að gera neitt
sérstakt, en hún vildi leyfa Lilju og Svani að vera einum.
Hún vissi að þau myndu ekki fara inn i svefnherbergi Lilju
á meðan hún væri frammi. Þau kynnu ekki við að skilja
hana eftir, eina í stofunni. Ég vona að allt gangi vel hjá
þeim, hugsaði Rut og horfði út um gluggann. Lilja yrði
hamingjusöm með Svani. Hann var þannig maður að fólk
fékk traust á honum við fyrstu kynni. Það gladdi Rut að
vinkona hennar var ekki eins leið núna og hún var áður en
þær fluttu hingað.
Lilja truflaði þessar hugsanir með því að koma æðandi
inn.
„Rut,“ byrjaði hún, en þagnaði þegar hún sá alvöru-
svipinn á vinkonu sinni. „Er eitthvað að?“
Rut hristi höfuðið neitandi.
„Nei, ég var bara að hugsa,“ sagði hún og brosti. „Vantar
þig eitthvað?“
„Ætlarðu að koma með okkur Svan út?“ spurði Lilja.
„Nei.“
„Ferðu eitthvað annað?“
„Nei.“
„Viltu þá gera okkur greiða?“
„Það fer eftir þvi hver hann er.“
„Myndirðu vilja passa fimm mánaða gamla stúlku fyrir
systur hans Svans?“ spurði Lilja. „Hana langar að fara út í
kvöld.“
„Ég get gert það,“ sagði Rut. „Ætlið þið þá að keyra mig
þangað?“
„Já, og sækja þig eftir ballið.“
„Samþykkt,“ sagði Rut glaðlega. „Kallaðu á mig þegar
þið farið.“
„Af hverju kemurðu ekki fram í stofu. Þér er velkomið að
spjalla við okkur, Rut. Komdu nú, en sittu ekki eins og
klessa hérna.“
„Ertu viss um að þið viljið ekki vera ein?“
„Já, ég er alveg viss um það. Ef við vildum vera ein,
færum við sennilega yfir í Svans íbúð. Ertu þá ánægð, kerl-
ing?“
Rut brosti og fylgdist með Lilju fram.
„Hún ætlar að passa fyrir Svönu systur þína,“ sagði Lilja
og settist við hlið Svans. Hann lagði annan handlegginn
utan um hana og brosti til Rutar.
„Þakka þér fyrir,“ sagði hann. „Svana verður glöð. Hún
hefur svo sjaldan færi á að fara út og skemmta sér núna.
Hún er ein með litlu telpuna.“
„Er hún ógift?“ spurði Rut til þess að segja eitthvað.
„Já, hún var trúlofuð, en það fór út um þúfur. Hann vildi
ekkert með hana hafa þegar hún varð ófrisk.“
Á meðan þau spjölluðu saman skipti Lilja um föt. Hún
málaði sig sáralítið að þessu sinni. Svanur hafði einhvern
tímann sagt að hann þyldi ekki kvenfólk, sem liti út eins og
málverk. Hún vildi ekki tilheyra þeim hópi kvenna í
hans augum. Þegar hún var tilbúin gekk hún fram.
Þau litu upp þegar hún birtist.
„Þú verður fallegasta stúlkan á ballinu í kvöld,“ sagði
Svanur af einlægni, og aðdáunin leyndi sér ekki í gráum
augum hans.
Lilja sendi honum geislandi bros að launum.
Rut spurði hvort þau væru að fara, og þegar þau játuðu
því fór hún að tygja sig til. Hún tók með sér handavinnu svo
henni leiddist ekki. Svanur ók henni heim til Svönu.
Framhald.
Heima er bezt 141