Heima er bezt - 01.12.1995, Blaðsíða 20

Guðjón Baldvinsson:
Komdu
nú að
kveðast á
37. þáttur
í síðasta þætti gat ég þess að okkur hefði borist bréf frá
Hirti Amórssyni frá Akureyri, en hann segir m.a. í bréfi
sínu:
„I þessu barst mér í hendur 37. tbl. Austra og er þar
minnst á fornminjafundi og deilur um hvort munirnir séu
ekta eða ekki. Þar segir:
„Gárungamir halda því reyndar fram að finnanda
kumlsins hafi boðið í grun að í gröfinni leyndist beina-
grind og hafi hann verið hikandi við að tilkynna fundinn
af ótta við að verða sakaður um að hafa drepið haugbú-
ann og komið honum fyrir.“
Blaðinu barst nafnlaus vísa:
Gegn blekkingufúskara veitir vöm
og víst er hannfundvís á meinin.
Eg vil því spyrja hann Vilhjálm Örn,
var ekki einhver semfalsaði beinin?
Sveinbjörn heitinn Beinteinsson kvaðst hafa það fyrir
reglu að raula vísur sínar og ljóð til að finna hvemig þær
færa í munni. Held ég að fleiri ættu að fara að dæmi
hans, því ekki er nóg að ljóðið líti vel út á blaði, það er
ekki síður fyrir eyrað en augað.
Með smábreytingum verður vísan svona:“
Gegn blekkingum fúskara veitir hann vörn
og víst er hannfundvís á brestina og meinin.
Því vil ég nú spyrja hann Vilhjálm minn Örn:
Var ekki einhver, semfalsaði beinin?
Og Hjörtur skrifar ennfremur:
„Þegar kveðist var á var ekki eingöngu notuð reglan að
næsta vísa byrjaði á síðasta staf hinnar fyrri. Önnur regla
er að byrja á höfuðstaf síðustu línu og koma þá margar
vísur með, sem annars yrðu aldrei að notum og byrja t.d.
á B, H og Þ.
Einnig er hægt að nota eingöngu vísur, sem byrja allar
á sama bókstaf, eða að kveðast á með hestavísum eða að
mannsnafn komi þar fyrir, o.s.frv. Rímnahættir voru ein-
göngu notaðir.“
Þetta er skemmtileg ábending, sem Hirti eru færðar
þakkir fyrir, og er ekki að vita nema við tökum hana til
athugunar í áskorunarliðnum áður en langt um líður.
Okkar ágæti Pétur Stefánsson, skagfirskur að ætt, bú-
settur í Reykjavík, sendir okkur eftirfarandi með svarvís-
um sínum í áskorunarliðinn:
„I 34. þætti er ég sagður úr Borgarfirði. Það er aldeilis
ekki rétt:
Hugsa ég til þess œ og enn,
-ei má sagan týna,
að Skagafjörður, -frækna menn, -
fóstraði áa mína.
Jú, rétt er það, undirrituðum varð það á að búsetja Pétur
í Borgarfirði, sem hann er hér með að sjálfsögðu, beðinn
velvirðingar á, en ástæða þess var reyndar sú að bréf hans
barst okkur á símbréfi (faxi), og var einungis nafn hans
undir. í hausi símbréfsins stóð hinsvegar, að það kæmi
frá Brúarlandi, og á þeirri stundu sem þátturinn var skrif-
aður var Brúarland í Borgarfirði, einhverra hluta vegna
efst á blaði í kolli undirritaðs. En það er sem sagt Brúar-
land í Mosfellsbæ, sem nafnið tilheyrir, og leiðréttist það
því hér með.
Bergur Bjamason, Reykjavík, lætur hugann reika í eft-
irfarandi vísum:
412 Heima er best