Æskan - 01.11.1960, Síða 9

Tílhlökkttním imesta
etta gerðist á jólum. Litil stúlka sat á hné pabba
sins og sagði: Ég hlalika svo mikið til nœstu jóla.
Þó var heilt ár framundan, margir dagar. En jafnvel þá
var farið að telja dagana til neestu jóla, 365 dagar. Þann-
ig var ávallt haldið áfram, pegar
hugur barnsins leitaði til minninga
jólanna. — Nú eru 169 dagar til
jóla, mitt sumar, „Blessuð sólin
elskar allt“, pá er veldi liennar
mest. Skuggarnir lengjast, dagarn-
ir styttast, haustið knýr á. Litla
stúlkan segir: Nú er 51 dagur til
jóla. Enn liður timinn, sólin er lágt
á lofti, 28 dagar til jóla, aðeins 28
dagar, liugsa sér. Aðventan, við för-
um i kirkju. Presturinn segir:
„Gleðilegt nýtt ár. Kirkjuárið liefst.
Söngurinn svellur: Gjör dyrnar
breiðar hliðið hátt, þú Herrans
kristni fagna mátt.“ „Sjá hann
kemur til pin“. Þá er ef til vill,
pegar heim er komið, tekið fram
skringilegt almanak, sem mamma
og pabbi hafa keypt og börnum
eins og pér pykir gaman að, að-
ventualmanakið. Á pvi eru i stað
daganna gluggar. Einn gluggi er
opnaður á hverjum degi, tilhlökkunin er mikil á hverj-
um morgni og eykst sifellt að sjá, hvað fyrir innan lok-
aðan gluggann er. Augun verða stór og starandi, jólatré,
engill, klukka, stjarna, kerti og margt fleira. En bezt alls
er pó, að hver opinn gluggi styttir dagana til jóla.
Loksins er stundin komin. Með miklum hátiðleik er
stœrsti glugginn opnaður, hann ber lika pá töfrumfylltu
tölustafi, sem öll tillilökkun ársins hefur beinzt að og
litlir barnsfingur staðnœmast við, 24. desember. Og penn-
an dag eru allir svo laumulegir og
hátiðlegir, dagurinn lengi að liða.
En loksins. Kirkjuklukkurnar
hringja hátíðina inn. Kirkjuhurð-
in opnast — jólatréð stendur innst
i kirkjunni alsett jólaljósum, prúð-
búið fólk— friður. Nú eru þá bless-
uð jólin komin. Við heyrum al-
kunnu orðin: „En svo bar við um
pessar mundir“ — gamla jólaguð-
spjallið um kccrleika Guðs til okk-
ar, barnið i jötunni — við heyrum
englasöngimi: „Dýrð sé Guði i upp-
hæðum og friður á jörðu með peim
mönnum, sem hann hefur velpókn-
un á“. Hirðarnir segja hver við
annan: „Vér skulum fara rakleiðis
til Betlehem og sjá pennan atburð,
sem orðinn er og Drottinn hefur
kunngjört oss“.
Gömlu jólasálmarnir, já, peir
voru gamlir, þegar afar okkar og
ömmur voru börn, en á jólum eru
peir ávallt nýir. Og nú hafið pið æft pá, pvi að við eig-
utn öll að syngja pá á jólum i kirkjunni og heima. „í
Betlehem er barn oss fætt. Heims utn ból helg eru jól“.
Skærar barnaraddir prungnar hinni mestu tilhlökkun
blandast röddutn fullorðinna, setn hlakka ef til vill ekki
185