Æskan - 01.07.1966, Blaðsíða 5

Um kvöldið lá nærri að slys yrði, er stórt gufuskip fór
framlijá þeim félögum í myrkrinu, ískyggilega nærri.
Tíminn leið og klukkan 3 um nóttina, eftir 14 stunda
áframhald, var mjög tekið að draga af sundkappanum.
Bátsverjar virtu hann fyrir sér, og einn þeirra afklæddist
til að vera við öllu búinn, ef Webb þyrfti hjálpar við.
Webb fékk sér þá bara hressingu og lirópaði: „Allt i lagi,“
og hélt áfram sundinu.
Bátsverjar liöfðu vonað, að þeir gætu endurvakið þverr-
andi kjark Webhs með þvi að hrópa „Land framundan",
þegar birta tæki af degi. En dagur rann og ekki sást strönd
Frakklands. Veður tók nú að spillast og komin var tals-
verð alda.
Ævintýri WEBBS skipstjúra.
"V/H"atthew Webb skipstjóri var fæddur 19. janúar árið
■*"1848 á Englandi. Hann var læknissonur, einn í liópi
tólf systkina.
begar í bernsku varð Wehh þekktur fyrir snarræði og
dirfsku. Hann liafði lært að synda sjö ára gamall. Tvívegis
hjargaði hann félögum sínum frá drukknun og hlaut silfur-
Pening að launum.
Hugur Webbs hneigðist snemma til sjóferða og ævintýra,
og dugnaður hans, dirfska og snarræði komu þar að góð-
um notum. Innan við þrítugt var liann orðinn skipstjóri
á millilandaskipi.
Meðan Wehh var háseti á skipi, sem var i förum milli
Ameríku og Englands, vann liann sundafrek, sem kom
nafni lians á hvers manns varir í þá daga. Félaga hans
skolaði fyrir horð í miklum sjó, og Webb liikaði ekki eitt
augnablik, heldur steypti sér til sunds og ætlaði að freista
þess að hjarga félaga sínum. En honum skaut ekki upp
aftur. í rúma klukkustund barðist Webb við öldurnar, þar
til loks tókst að bjarga lionum.
Webb bafði gefið sig talsvert að þolsundi og kom nú i
hug að synda yfir Ermarsund, frá Dover til Cape Gris Nez
i Frakklandi, en þá liafði enginn synt þessa vegalengd.
Sjómenn eru oft taldir hjátrúarfullir, en Webb ákvað að
reyna 13. ágúst 1875. 1 þetta sinn var veðrið óliagstætt, og
eftir 7 stunda baráttu gegn veðri og vindi gafst hann upp.
En kjarkinn missti Webb ekki, og 24. ágúst, 11 dögum
eftir hina mislieppnuðu tilraun, reyndi hann aftur, og tókst
að synda yfir sundið á 21 klukkustund og 24 mínútum.
Ermarsund cr aðeins 31 km, þar sem það er mjóst, og væri
]>vi auðvelt fyrir þolsundmenn að synda þar yfir, ef ekki
kæmi til annað, sem truflar sundmennina. Það sem liér
eykur á erfiðleikana er straumur sá, sem myndast á hverju
falli, og stefnir nær hornrétt á sundstefnuna, einkum við
Erakklandsströnd. Straumur þessi er allt að því 7 km á
klukkustund, þegar stórstreymt er.
En vikjum aftur til Webbs. Klukltan að verða 1 um há-
degisbilið stakk Wehh sér til sunds í Dovcr, smurður sel-
feili. Fjöldi smáháta fylgdist með fyrstu klukkustundirnar,
en útfall var og hafði Webb strauminn með sér um hríð.
Sundið lá framundan, spegilslétt. Allt gekk vel fyrst, Webb
synli með rólegum og jöfnum tökum.
Svo kom flóðið og straumurinn og hreif Webb með ómót-
stæðilegum krafti og fleytti honum til baka til klettauna
við Dover.
Loks sáu þeir ströndina við Cape Gris Nez-liöfðann, en
enn var langt sund eftir. Straumurinn bar Webh norður
með ströndinni, en honum virtist litt miða i átt til strandar.
Þegar klukkan nálgaðist 7 að kvöldi, var Webb orðinn
bleikur sem nár og virtist að þrotum kominn. Þá fór einn
af hátsverjum hans i sjóinn og synti með honum um
stund til að livetja liann.
Þegar klukkan var að ganga niu, kom stór bátur frá
frönsku ströndinni á móti sundmánninum. Tókst báti þess-
um að veita Webb nokkra hjálp, alla nóttina, með því að
róa þannig, að hann synti í skjóli bátsins.
Að morgni 25. ágúst, eftir 21 lslukkustundar og 24 mínútna
sund, fann loks Webb franska grund undir fótum sér. Tal-
ið er, að vegalengd sú, er liann synti, sé um 66 km með
öllum krókum.
Fjöldi báta hafði fylgt lionum siðasta spölinn, og er
sundinu lauk, var hrifning svo mikil, að fjöldi manns óð
út i sjóinn á móti hetjunni iil að fagna honum.
Menn tóku hinn dauðþreytta sundgarp, hlúðu þegar að
honum á hestvagni, sem elcið var niður í fjöruna, og óku
siðan til hótels.
Við heimkomuna lil Englands var tekið á móti Webb
sem þjóðhetju.
Eftir hið mikla afrek sitt var Webb um margra ára skeið
hinn ókrýndi konungur sundmanna heimsins.
Þann 24. júli árið 1883 ætlaði Webh að synda yfir fljótið
í liringiðukastinu neðan við liina frægu Niagara-fossa.
Hann barðisl djarflega í hringiðunni, en er hann kom út
í miðju árinnar, sogaðist hann niður í hringiðuna og hvarf.
Fáum dögum síðar fannst lík Wehbs. Hann varð aðeins
35 ára að aldri.