Æskan - 01.07.1966, Blaðsíða 11

flugvél ásamt mörgum öðrum kepp-
eildum frá hinum Norðurlöndunum.
fdð verðið kannski hissa, þegar þið
deyrið það — en flugvélin tók ekki
stefnuna í suðaustur, í átt til Ástralíu,
fleldur var í fyrstu flogið norður yfir
eildilanga Svíþjóð, en síðan í norð-
Vestur, langt, langt fyrir norðan ís-
iand, og sem leið liggur til Alaska.
I'ar var lent og tekið benzín. Næst
Var stanzað á Hawaii, sem er eyja
(Hawaiieýjar) í miðju Kyrrahafi. Þar
er alltaf sól og sumar, og þeir félagar
Há íslandi höfðu gaman af að koma
Ut á baðströndina, þar sem fólkið
fHtmagaði í sólskininu, milli þess
Sertl það kældi sig í skuggum pálma-
trjánna.
Flugvélin flaug ekki í einum áfanga
ld Melbourne, heldur var lent á Fiji-
eyjnm, en þar er hitabeltisloftslag.
f>egar til Malbourne kom, tók enn
Vl® þjálfunartími, en loks var komið
þrístökkskeppninni, er fór fram
Þann 27. nóvember.
Fyrsta takmarkið var að komast í
Urslit, en til þess þurftu keppendur að
stökkva 14.80 metra. Vilhjálmi veitt-
|st það létt og stökk hann 15.16 metra
1 fyrstu tilraun.
Hú hófst 3—4 tíma bið, þar til úr-
d'takeppnin hófst. Þann tíma notaði
^ilhjálmur til að slaka á taugum og
V(Jðvum og var í góðu baráttuskapi,
1 egnr á hólminn var komið.
I blés þó ekki byrlega fyrir Vil-
J'dmi í upphafi úrslitakeppninnar,
!.Vl 1 fyrstu atrennunni steig liann
0|lítið fram fyrir plankann og var
st°kkið því ógilt. Varð Vilhjálmur nú
bíða nærri klukkustund, þar til
0111 að öðru stökkinu.
^dhjálmur hugsaði margt, meðan
tailn beið eftir því, að röðin kæmi
honum á nýjan leik. Átti nú allt
ktritið við þjálfunina, og hinn ná-
. 321111 undirbúningur fyrir keppn-
Ua að verða til einskis? — Nei, slíkt
^tti ekki koma fvrir. Ósjálfrátt fór
anr> með bænarorð og brýndi vilja
Menntamálaráðherra, Gylfi Þ. Gíslason, fagnar Vilhjálmi við heimkom
una frá Ástralíu.
sinn til átaka. Loks var röðin komin
að Vilhjálmi aftur. Hann náði feikna
hraða í atrennunni, og hitti svo ná-
kvæmlega á plankann í síðasta skref-
inu, að litlu munaði, að stökkið teld-
ist ógilt — og einn — tveir — þrír:
Vilhjálmur hafnaði í sandinum eftir
risastökk, sem færði honum silfur-
verðlaunin í mestu íþróttakeppni í
heiminum — Ólympsku leikunum.
Stökkið mældist 16.26 metrar, og
var nýtt Ólympíumet. En það stóð
ekki lengi, því að frægasti þrístökkv-
ari heimsins á þessum árum — Argen-
tínumaðurinn Da Silva, stökk 16.35
metra í fimmtu tilraun — og vann
gullverðlaunin. (Hann sigraði líka á
Ólympíuleikunum í Helsinki árið
1952).
Úrslit keppninnar urðu því þessi:
1. Da Silva, Argentínu .... 16.35 m
2. Vilhjálmur, íslandi .... 16.26 m
3. Kreer, Rússlandi ...... 16.02 m
Vilhjálmur Einarsson tók oft þátt
í keppni næstu árin, og var nú þekkt-
ur sem einn bezti þrístökkvari heims-
ins. Það er ekki hægt að segja frá öll-
um hans sigrum og afrekum í einni
grein, en hann vann t. d. í keppni
milli Norðurlanda og ríkjanna á
Balkanskaga, sem fór fram árið 1957.
Árið 1958 varð Vilhjálmur þriðji
á Evrópumeistaramótinu í Stokk-
hólmi, og stökk nú 16 rnetra slétta.
Á Ólympíuleikunum í Róm árið 1960
varð Vilhjálmur í fimmta sæti með
16.38 metra og loks árið 1962 varð
hann líka í fimrnta sæti á Evrópu-
meistaramótinu í Belgrad. Það geta
aðeins hinir mestu náð svona langt
í hverri stórkeppninni eftir aðra.
En hvenær stökk Vilhjálmur stökk-
ið mikla, 16.70 metra? Það gerði hann
á Laugardalsvellinum í ágústmánuði
árið 1960, rétt áður en hann lagði af
stað til Rómar til að keppa þar á
Ólympíuleikunum. Og nú skulum við
víkja að því, sem við byrjuðum á —
farið út í garð, út á tún, eða eitthvað
þar sem sléttur flötur finnst, og mælið
út 16.70 metra. Hvernig ætli ykkur
lítist á? En þú, sem ert 12 ára og
stekkur 9 metra í dag, getur kannski
stokkið 16 metra eða lengra, þegar þú
ert orðinn 20 ára.
En eitt verðið þið að muna, drengir.
Enginn getur náð langt á íþrótta-
brautinni, nema hann temji sér reglu-
semi og einbeitni, eins og Vilhjálmur
gerði.
Munið líka, að ofurkapp er ekki
hollt. Öll þjálfun verður að byggjast
á athugun og skynsemi. Þið skulið
leita til lærðra íþróttakennara eða
þjálfara, ef þið ætlið að æfa íþróttir.
Munið, að íþróttirnar eru til manns-
ins vegna, en maðurinn ekki vegna
íþróttanna.
Kristján Jóhannsson.
263