Æskan - 01.07.1966, Blaðsíða 21

œr eru nú komnar á toppinn.
Q
%
II
•o
Q
•I
0%
I
1
I
1
58
88
N
Q
Blökkustúlkurnar þrjár, Diana, Mary og Florence
byrjuðu söngferil sinn í gagnfræðaskóla, og þar var
tríó þeirra stofnað, sem í dag er talið vera frægasta
söngtríó af kvenkyni í bítlaheiminum. Söngkennari
gagnfræðaskólans var hrifinn af þessu uppátæki þeirra
að stofna sitt eigið tríó og leiðbeindi þeim eftir megni
á kvöldin eftir að skólanum lauk. Þær voru fullar
áhuga og æfðu svo til livert einasta kvöld. En vinir
þeirra hristu bara höfuðið yfir þessari „vitleysu", sem
hafði gripið þær. En elja þeirra og áhugi á söngnum
bar fljótlega árangur. Samningar voru gerðir við
hljómplötuútgáfu. í fyrstu voru þær nafnlausar, eins
konar aðstoðartríó, sem lét heyra í sér í fjarlægð á
meðan viðkomandi söngstjarna söng lagið. En fljót-
lega kom að því, að þær sungu inn á sína fyrstu
plötu, og þar með voru þær ekki lengur óþekkt tríó,
því þetta fyrsta lag þeirra fór strax í efsta sæti vin-
sældalistanna bæði í Bandaríkjunum og Bretlandi.
Síðan liafa þær sungið inn á margar plötur, sem
selzt liafa í milljónum eintaka og flest lögin hafa
hafnað í fyrsta sæti vinsældalistanna víða um lönd.
Tríóið hefur ferðast víða um lönd og alls staðar
hlotið góðar móttökur. Spurningunni, hvort þetta
væru ekki erfið ferðalög, svöruðu þær: Nei, alls ekki.
Við finnum aldrei til þreytu. Líf okkar er fullt af
svo möigu óvæntu og ánægjulegu, að við gleymum
hreinlega að livíla okkur. Fagnaðarlæti fólksins eru
okkar eina hvíld. Það fyrsta, sem vekur athygli, þegar
þær koma fram opinberlega, er hinn smekklegi klæða-
burður, og jíær eru aldrei eins klæddar. Tríóið kalla
þær „The Supremes" og er Diana Ross höfuðpaurinn
og aðalsöngvarinn. Hún er fædd 26. marz í Detroit
í Bandaríkjunum, Mary Wilson er fædd 6. marz 1944
í Grenville í Bandaríkjunum og Florence Ballard er
fædd 30. júní 1943 í Detroit í Bandaríkjunum. Utan-
áskrilt þeirra er: The Supremes, 2648 West Grand
Boulevard, Detroit, Michigan, USA.
o«
58
38
•O
o»
38
58
38
38
•3
i
'•0*0
58S38S2SQ.o.„.„.o.„.„.„.„.o.„.o.„.o.o0o.o.oeo.o.o.o.o.o.o.o.o.J.o.co.0w.o.o.o.o.o.c».o.o.o.o,o,o.o,o,c,,o.o,c»,o,c,,o.o.o,o .o.o.o.o.o.o.o.o.o.o.o.o.o.o.o.o.o,o.o.o.o.„.o.o.o.o.o,o
*0*o.o.S8o3S3S3S8o8S833o33358SSS3o8S883o8S8S8S8S8o3SSo808c8oSo8gS0Sö.0S0So8oSoSo8oSo8o8o8o.o8o.c.o.o.c.o.o.o.o.o.o.o.c.q.o.o.o.0.o.o.o.o.o.o.o.o.o.o.o.o.o.o.o.o.o.o.o.o.o.o.
S‘l8ði Óðinn, og mér fannst eins og það Og út frá þessum hugsunum sofnaði ég.
Va3ri kökkur i hálsi lians. ----------
lagði hann af stað lieim til sín,
en
fór
eS) sem var orðinn nærri holdvotur,
hljóðlega inn. Til allrar guðs lukku
Qi engjnn j húsinu vaknað.
Er ég kom inn í lierbergi mitt, afklæddi
Jj® tnig, lagði fötin á ofninn til þerris og
‘lstaði mér síðan upp í rúm eftir að hafa
^kkt ljósið.
. n áður en ég sofnaði, lét ég hugann
ejka um það, sem gerzt hafði. Og mér var
að nú liafði ég unnið sigur á Óðni.
. 11 'nyndi hann sennilega aldrei stríða mér
j 'nyrkfælni minni framar. Og það sem
eira var, nú var bann liræddur um striðni
SOálf|
Ur, en þótt liann væri meinstríðinn, þá
i *) cll þULl Ilclllll ViLl 1 1111.1110 1
0 'E hann aldrei stríðni sjálfur.
Klukkan 9 um morguninn var svo mann-
kynssöguprófið, og gekk mér bara vel i
þvi.
En mér varð nokkuð starsýnt á Óðin,
greyið, eins og fleiri krökkum i bekknum,
þvi það var ekki fallegt að sjá andlit hans
eins og það var nú illa útleikið með kúl-
um og glóðarauga.
Við Óðinn vorum með þeirn siðustu, er
komu úr prófinu, og fórum næstvmi því
samtimis út.
En er við komum út á leikvöllinn, iióp-
uðust margir strákar, er voru þar fyrir
utan, um Óðin og fóru að spyrja liann
að því, hvernig stæði á því, að hann væri
svona í framan.
En hann gaf bara það svar, að hann
hefði dottið í gærkvöldi, það var ekkert
ósennilegt, svo að strákarnir spurðu hann
ekki meira út i það.
En eliki voru strákarnir alveg öruggir
um það, að Óðinn segði satt, og töluðu um
það sin á milli, að sennilega hefði Stjáni
bróðir hans barið hann.
Eftir svona tæpan mánuð var liausinn á
Óðni kominn i samt lag aftur sem betur
fór. En ekki stríddi hann mér framar á
myrkfælni minni, enda var hún ekki svo
ýkja mikil, þegar allt kemur til alls, eða
finnst þér það, lesandi góður?
Sögulok.
Einar Björgvinsson.
273