Æskan - 01.11.1969, Blaðsíða 3

„Verið óhræddir, því sjá, ég boða yður mikinn
íögnuð, sem veitast mun öllum lýðnum, því að yður
er í dag frelsari fæddur, sem er Kristur Drottinn í borg
Davíðs."
Ys og þys. Erill og umstang. Þjótandi umferð og
serandi hávaði. Handagangur, hlaup, köll, sviti, —
'skur, flaut og formælingar. Annir og aukavinna. Hung-
ur þar, sjálfselska hér. Neyð, stríð, erjur og óáran.
Jólin nálgast.
Strit og starf, og enn er stríð. Tíminn nálgast.
Stundin er að renna upp. Enn er mikið eftir. Kapp-
hlaup við vagna, umferðarljós, tímann..........Farðu
frá.“ „Vertu ekki fyrir.“ „Komdu þér áfram.“ „Flautaðu
á hann, við erum að verða of sein.“ „Farðu á gulu.
Nei, gættu þín, það er. . .“
„Farðu út að leika þér.“ „Vertu ekki alltaf fyrir mér.“
„Hættu þessum eilífu látum sí og áe.“ „Þýðir ekki
þetta suð. Ég á enga peninga." — Þreyta og óþolin-
mæði. Allir á síðustu stundu. Allir keppast við. Allt
á ferð og flugi.
Jólin eru á morgun.
Kyrrð og ró. Friður og fögnuður. Vopnahlé. Enginn
vígbúnaður, enginn ískrandi hávaði, engar stimping-
ar, strit og formælingar. Alls staðar friður. Klukkur
hringja. Ómar hljóma. Prúðbúið fólk streymir eftir
götunni. Sviphrein barnsandlit Ijóma af fögnuði og
eftirvæntingu.
Hvar eru þjáðir og þreyttir? Hvar eru sjúkir og sorg-
mæddir? Hvar eru fátækir og fangelsaðir? Hvar er
náungi minn?
Jól. Jesús á afmæli.
Borð, matur, hvíld, boð. Gjafir, gleði, góðvild og
göfgi. Tíminn líður hratt. Dagur, nótt og nýr dagur.
Ys og þys. Erill og umstang, áhyggjur og erfiði. Stríð
og friður.
Jólin eru á enda.
Getur verið, að við könnumst við lýsinguna? Eigum
við að vera hreinskilin?