Æskan - 01.01.1981, Qupperneq 49

meðan hún var að baka rann einn af hringunum hennar í
deigið. Þegar hún hafði lokið við þetta gerði hún sig aftur
eins Ijóta og áður og lét deigkekki loða við fingur sína.
Brauðið, sem var mjög lítið, var fært til konungsson-
arins, sem borðaði það af mestu ánægju. En þegar hann
skar það sundur fann hann hring prinsessunnar og til-
kynnti foreldrum sínum að hann myndi giftast þeirri
stúlku, sem hringurinn þassaði á.
Konungurinn lét því boð út ganga um allt konungdæmi
sitt, og stúlkur komu langt að til að gera tilkall til
heiðursins. En hringurinn var svo lítill að jafnvel þær,
sem höfðu minnstu hendurnar, gátu aðeins komið hon-
um á litla fingurinn. Á skömmum tíma höfðu allar stúlkur í
konungdæminu, að meðtöldum sveitastúlkunum, mátað
hringinn. Konungurinn var í þann veginn að tilkynna að
fyrirhöfn þeirra hefði engan árangur borið, þegar prins-
inn tók eftir því að hann hafði ekki enn séð smalastúlk-
una.
Þeir sendu eftir henni, og hún kom klædd tötrum, en
hrein á höndum og hún setti hringinn fyrirhafnarlaust á
fingurinn. Konungssonurinn lýsti því yfir að hann myndi
standa við loforð sitt. Þegar foreldrar hans kom með þá
athugasemd í vingjarnlegum tón að stúlkan væri aðeins
smalastúlka, og þar að auki mjög Ijót, sagði stúlkan af
fullri einurð að hún væri prinsessa. Ef að hún fengi að-
eins dálítið vatn og fengi að vera ein í fáar mínútur, skyldi
hún sýna að hún gæti litið eins vel út og hver önnur, sem
væri klædd í fín föt.
Hún fékk vilja sínum framgengt, og þegar hún kom inn
í skrautlegum klæðum, var hún svo fögur ásýndum að
allir sáu að hún hlaut að vera prinsessa í dulargervi.
Kóngssonurinn þekkti aftur fallegu stúlkuna, sem hann
hafði rétt aðeins séð bregða fyrir áður og varpaði sér fy rir
fætur hennar og spurði hana, hvort hún vildi giftast sér.
Prinsessan sagði þá sögu sína og sagði að það myndi
vera nauðsynlegt að senda sendiherra á fund föður
hennar til að fá samþykki hans og bjóða honum í brúð-
kaupið.
Faðir prinsessunnar, sem iðraðist stöðugt hörku sinn-
ar gagnvart dótturinni, hafði látið leita hennar um allt
landið, en þar sem enginn hafði neinar spurnir af henni,
taldi hann víst að hún væri dáin. Hann gladdist því mjög
mikið þegar hann heyrði að hún væri á lífi, og að kon-
ungssonur hefði beðið hennar fyrir konu. Hann yfirgaf
konungsríki sitt ásamt eldri dóttur sinni til að vera við-
staddur hátíöahöldin.
Samkvæmt fyrirmælum brúðurinnar, fékk faðir hennar
viö brúðkaupsmorgunverðinn ekkert salt í brauöið og
kryddlaust kjöt. Þegar dóttir hans sá að hann gretti sig og
borðaði mjög lítið, spurði hún hann hvort honum þætti
ekki maturinn góður á bragðið.
,,Nei,“ svaraði hann, „maturinn er vel lagaður, en
hann er samt alveg bragðlaus."
,,Sagði ég þér ekki, faðir minn, að saltið væri hið besta

il'

1 ll'p
i'll
Jgsi£AN
■1 r.1

m
Ég undirrit .
Æskunni.
óska að gerast áskrifandi að
Nafn: .................................
Heimili: ..............................
Pó' ;stöð: ............................
Utanáskrift er: Æskan, Pósthólf 14, Reykjavik.
Afgreiðsla ÆSKUNNAR er að
Laugavegi56, sími 17336
í lífinu? Og þegar ég líkti þér við salt, til að sýna þér hvað
mér þætti vænt um þig, reiddist þú og rakst mig burt úr
návist þinni.“
Konungurinn faðmaði dóttur sína að sér og játaði að
hann hefði haft rangt fyrir sér með því að misskilja orð
hennar. Nú fékk hann við hátíðarmatinn brauð með salti í
og kryddað kjöt, og hann sagði að þetta væri sá besti
matur, sem hann hefði fengið.
43