Æskan - 01.10.1981, Blaðsíða 30

Gillfttglmn
29. En kóngsson hugsaði sem svo, aó fyrst
hann nú var kominn þarna, þá yrði hann að
hafa tal af bræðrum sínum. Það hefði hann
ekki átt að gera. Strax og bræður hans sáu
hann tóku þeir af honum jómfrúna, hestinn og
gullfuglinn.
30. Hann sjálfan settu þeir í stóra tóma tunnu,
slógu botninn í og veltu svo öllu saman í sjóinn.
Síðan héldu þeir heim til sín í kóngsgarð. Þá
brá svovið, aðjómfrúin hætti aðtala, hesturinn
varó horaður og gullfuglinn hætti að syngja.
Þetta leit illa út.
31. Á sama tíma var refurinn utanvió borgina
og beið þess, að kóngsson kæmi til hans.
Honum varð litió út á víkina og sá þá hvar stór
tunna var þar á reki. — ,,Hvert rekur þig tunna
tóm,“ kallaði rebbi til hennar. ,,0! þaö er nú ég,
mig rekur til hafs," sagði kóngsson inni í tunn-
unni.
32. Refurinn var góður að synda og honum
fannst þaó létt verk aó synda fram aó tunnunni
og draga hana að landi. ,,Sparka og spenna."
kallaði rebbi til kóngssorrar, sem hlýddi þessu
ráði og brátt varð tunnan að braki.
Skemmtileg myndasaga í litum