Æskan - 01.10.1981, Blaðsíða 36

«j»»SKÁTÁÓPNAN« Jft
Páll Gíslason fv. skátahöfðingi, erfœddur 3.
október 1924. Hann er kvœntur Soffíu
Stefánsdóttur og eiga þau 5 börn. Foreldrar:
Gísli Pálsson, lœknir og Svana Jónsdóttir.
Á unglingsárum á sumrin var Páll við
sveitastörf í 4 sumur, verkamannavinnu í 4
sumur og 2 sumur var hann við foringjastörf
skáta á Úlfljótsvatni. Páll hefur verið
lœknir síðan 1950, fyrst á Patreksfirði síðan
Norðfirði, þá þrjú ár í Danmörku, liðlega
tvö ár á Landspíta/a, fjórtán ár á Akranesi
og síðan 1970 á Landspítalanum.
Páll hefur starfað að margháttuðum
félagsstörfum. Hann hefur stundað skáta-
störf síðan 1936, var foringi í Reykjavik í
skátahreyfingunni 1940- 1950, félagsfor-
ingi á Akranesi í 15 ár, skátahöfðingi var
hann 1971-1981.
SKÁTABÚNINGURINN
Hinn upprunalegi skátabúningur
hefur fallið skátum einkar vel í geð, og
hefur hann, eftir að smávægilegar
breytingar hafa verið gerðar á hon-
um, almennt verið viðurkenndur sem
einkennisbúningur skáta. Auðvitað
hefur orðið að laga hann eftir árstíð-
um, þar sem mikill munur er á veðr-
áttu, en að öllu samantöldu klæðast
skátar í tempruðum löndum eins.
Svo byrjað sé að ofan, segir það sig
sjálft, að barðastóri, móbrúni hattur-
inn er ágæt vörn gegn sól og regni.
Skátinn festir hann á sig með reim,
sem fest er á kollinn að framan og
liggur aftur með hnakkanum. Reimin
getur komið sér vel á margan hátt í
útilegum. f hattinum eru fjórar beygl-
ur.
Þá er það hálsklúturinn, sem brot-
inn er í þríhyrning, og veit rétta hornið
niður bakið. Klúturinn er grænn að lit,
Á kökufundi hjá Dalbúum. Hver man eftir
göfflum og skeiðum, þegar mikið er að
gera? En kökurnar fara nú sína leið samt.
og þið verðið að gæta þess að halda
honum jafnan hreinum og þokkaleg-
um. Hann er festur á hálsinn með
hnút, sylgju, snærislykkju, málm-
hring, beinhring eða hverju, sem þú
vilt. Hálsklúturinn er þér vörn gegn
sólbruna og er til margra hluta nyt-
samlegur, til dæmis má nota hann í
bindi, t. d. við hjálp í viðlögum (binda
fetil, um höfuð, hendur o. fl.).
Skátablússan er þægileg flík og
létt. Og þegar ermarnar hafa verið
brettar upp verður ekki á betra kosið.
Allir skátar bretta þær upp, af því að
það auðveldar hreyfingar þeirra, um
leið og þaó er merki þess, að þeir séu
albúnir að breyta í anda einkunnar-
orðanna. Þeir brjóta þær því aðeins
niður, að kalt sé í veðri eða hætt sé
við, að þeir sólbrenni. Þegar kalt er,
má klæðast meira en treyjunni, fara í
eitthvað utan yfir hana, en æskilegra
er að vera í einhverju innanundir
henni.
FV. SKÁTAHÖFÐINGI ÍSLANDS
HVAÐ VITIÐ ÞIÐ UM SKATAHREYFINGUNA?
Blaö, sem nýtur vinsælda f