Æskan - 01.01.1983, Síða 6

— Helena Eyjólfsdóttir er löngu landskunn söngkona og sú söng-
kvenna okkar sem hvað lengst hefur staðið í eldlínunni. Hún var víst
ekki há í loftinu þegar hún steig fyrst á svið og skemmti með söng,
en síðan þá hefur ekkert verið litið til baka. Mörg laga hennar hafa
náð geysilegum vinsældum, enda hefur hún lengst af starfað með
ákaflega færum hljómlistarmönnum. Er sennilega á engan hallað
þótt þeir séu fyrst nefndir bræðurnir Ingimar og Finnur Eydal, báðir
landskunnir tónlistarmenn, en sá síðarnefndi er reyndar eiginmaður
Helenar. Þótt Helena sé önnum kafin kona var engum erfiðleikum
háð að fá hana til að setjast niður smástund og rabba um hitt og þetta
sem á hennar daga hefur drifið á þeim tíma sem hún hefur starfað
sem söngkona. Og eftir að segulbandið er komið í gang var ekki úr
vegi að fyrsta spurningin yrði...
Fjórtán ára að aldri söng hún á skemmt-
un í Skátaheimillnu í Reykjavík. í baksýn
sjást Ólafur Pétursson og Paul Bern-
burg.
.. .Þú varst barnastjarna, var ekki
svo?
„Jú ætli það verði ekki að segjast. Ég
var 9 ára þegar ég kom fyrst fram opin-
berlega. Það var á kaffiskemmtun einn
sunnudagseftirmiðdag í gamla Sjálf-
stæðishúsinu í Reykjavík. Ég var þá að
læra söng hjá Guðrúnu Pálsdóttur og
hún sá um undirleikinn. Hún var svo-
kölluð heldri frú og kenndi mér í þrjá
vetur án þess að taka eyri fyrir. Við
gerðum mikið af því að koma fram opin-
berlega og ég man t. d. eftir einni ferð
sem við fórum til Keflavíkur með rút-
unni, ég og þessi heldri frú. Hún var í
sínum minkapels og spilaði undir fyrir
mig í Keflavík. Hún tók talsvert af pen-
ingum fyrir þetta, en lét mig fá þá alla.
Hún tók ekki eina krónu fyrir sig sjálfa.
Hún var frábær kona.
Átti að verða
alvöru söngkona
Ætlunin var að ég hvíldi mig á söngn-
um á meðan ég væri á gelgjuskeiðinu,
en tæki svo upp þráðinn á nýjan leik.
Þá var ætlunin að ég færi til Sigurðar
Birkis, ég átti að verða alvöru söng-
kona. En þegar að því kom var mín
kona farin að syngja dægurlög."
- Hvað kom til að þú fórst að
læra söng svona ung?
„Ég hlýt að hafa haft einhverja hæfi-
leika. Mamma fór á sínum tíma með
mig til Sigurðar Birkis sem prófaði mig
og sendi síðan til Guðrúnar i nám. Ég
var í Laugarnesskólanum sem var al-
veg sérstakur skóii. Þar var Ingólfur
Guðbrandsson með kór, og það er stór
hópur af fólki sem var með mér í þeim
skóla á þessum árum sem starfar við
tónlist í dag, fiðluleikarar, píanóleikarar
og fleiri og fleiri. Þetta var fyrsti skólinn
sem keypti hljóðfæri handa nemendum
sínum. Það má því segja að grundvöll-
urinn hafi verið lagður strax í barna-
skóla."
- Og ætlunin var að þú yrðir
óperusöngkona?
„Það var ætlunin að ég héldi áfram
að læra söng. En ég var óvart komin
6