Æskan - 05.10.1987, Qupperneq 9

eftir Iðunni Steinsdóttur
»Er fjalliö ennþá
a bak við þokuna
eða datt það allt niður?“
spurði Heiða.
Mamma brosti.
»t*að datt ekki niður
en það fékk sár
Sem þarf að græða.
Þegar vorið kemur aftur
skulum við sá fræi í sárið.
gróa aftur grös og blóm
1 fallega fjallinu okkar.“
^ffir heyrðu í bíl
úti á veginum.
Pabbi var kominn.
En nú var illt í efni.
Skriðan var svo djúp og blaut
að þær komust ekki yfir hana.
>5Bíðið þið rólegar.
Ég kem og hjálpa ykkur,“
^ullaði pabbi.
Hann sótti stóru vöðlurnar
sínar í skottið á bflnum.
Svo óð hann yfir skriðuna.
Hann faðmaði mömmu
°g Heiðu
meö tárin í augunum.
Svo bar hann Heiðu litlu
°g allar brúðurnar
yfir í bflinn.
Og á eftir sótti hann mömmu.
í*au óku heim til ömmu
°g þar lék Heiða sér
nllan daginn.
^egar veðrið batnaði
°g búið var að hreinsa
ntestu leðjuna af veginum
fóru þau aftur heim.

Heiða horfði upp í fjallið.
Sárið eftir skriðuna var
ósköp ljótt.
„Það verður gaman í vor,
þegar við mamma förum
að græða fjallið.
í>á verður það aftur
grænt og fallegt
og við getum leikið ókkur
í hlíðinni,“
sagði hún við brúðurnar.
Brúðurnar brostu allar
og Lísa varð svo glöð
að hún var næstum búin
að pissa á sig.