Æskan - 05.10.1987, Qupperneq 13

S , n°kkrum orðum á söngvakeppni
i 'r°Pskra sjónvarpsstöðva — þó að ég ótt-
30 hann sé orðinn hundleiður á að tala
,m nana- Var hann ánægður með að lenda í
io. sæti?
>,Það má segja að ég hafi náð takmarki
>nu um að komast sæti ofar í keppninni en
sendingar höfðu lent í árið áður því að
J ðum, sem tóku þátt íkeppninni, fjölgaði
Urn þrjár.“
Var eitthvað sem kom þér á óvart við
Pessa keppni?
••Nei, ekki get ég sagt það. Annríkið var
. kannski meira en ég átti von á. Huga
hy *'.a^ m'Hjón atriðum og ég veit ekki
'ernig ég hefði komist í gegnum keppnina
v *0na mín hefði ekki aðstoðað mig. Það
ar svo miklu meira í kringum þetta en 3
'nútna sjónvarpsútsending, s.s. blaða-
mannafundir, veislur og að gæta þess ávallt
vera landi sínu og þjóð til sóma.“
I algeir segir að sér finnist heldur fárán-
egt þegar tónlistarmenn keppa í tónsmíð-
Um- ^únlistin sé óhlutlæg. Hægt er að mæla
St'rk hennar, lengd, hávaða og hún höfðar
1 ólíkra heilastöðva og tilfinninga. í
S°ngvakeppni evrópskra sjónvarpsstöðva
er ekki örvað til nýsköpunar. Menn kepp-
ast um að flytja lög eftir fyrirframgerðri for-
mu[u- „Það er hallærislega að þessu stað-
1 ■ bætir hann við.
, Áttirðu von á að lagið myndi sigra
erna heima?
••Nei. Ég sendi það inn á síðustu stundu
°g það var alls ekki í aðlaðandi búningi. Ég
. úsattaðsegjaekkivonáþvíaðþaðkæm-
Ist í úrslit.“
" Þú ert ekki hrifinn af keppninni. Af
verju sendirðu þá inn lag?
„Það kom mest til af því að ég er í stjórn
Félags tónskálda og textahöfunda og vildi
sýna viðleitni og vera með.“
— Hvernig tilfinning var það fyrir þig að
hafa augu 500 milljóna manna á þér í sjón-
varpinu?
„Hún var ekkert öðruvísi en þegar maður
var í Sjónvarpinu hér heima. Það er óveru-
legur munur á því að skemmta 200 þúsund
manns eða 500 milljónum. Mér varð það
ekki ofraun að brosa framan í liðið í þær ör-
fáu sekúndur sem ég var á skjánum."
— Verðlaunaféð fór allt í undirbúning
keppninnar ytra. Hvað skilur þetta þá eftir?
„Hægt og hljótt hefur verið gefið út í
mörgum löndum og ég hef fengið góða
kynningu sem tónlistarmaður. Þegar frá
líður gleymir maður öllu amstrinu sem
fylgdi þessu og lítur á þátttöku sína sem
skemmtilega reynslu."
Síminn slítur enn einu sinni samtal okkar
og nú er verið að minna Valgeir á fund sem
hann lofaði að koma á hjá útvarpsstöð eftir
nokkrar mínútur. Ekki vil ég hafa hann af
honum svo að ég bið hann að síðustu að
segja mér í örstuttu máli frá Kínaferð
hljómsveitarinnar Strax.
„ Við fórum ferðina í fyrravor," segir Val-
geir. „Hún var mjög skemmtileg í alla staði
og verður mér lengi í minni. Kína er stór-
kostlegt land og Kínverjar eru frábær þjóð.
Það var mikil upplifun fyrir mig að koma i
þjóðfélag sem er verulega ólíkt vestrænum
heimi. Fjórðungur jarðarbúa á heima í
Kína. Eitt stórkostlegasta afrek mannkyns-
sögunnar er að þarna skuli vera hægt að
halda þjóðfélagi saman.
Strax er önnur vestræna hljómsveitin sem
skemmtir í Kína. Hin var dúettinn Wham,
ef hljómsveit skyldi kalla en við skulum
gefa okkur að þeir hafi verið með hljóð-
færaleikara með sér. Wham hélt tónleika í
tveim borgum en við fórum til sjö borga.
Kínvetjar eru skemmtilegir og þakklátir
áheyrendur og fylltu alltaf salina."
— Fenguð þið greitt mikið fyrir hljóm-
leikana?
„Ekki krónu! Við kostuðum sjálf ferðina
til og frá Kína — en hvað við höfum upp úr
þessu á endanum er ómögulegt að segja.
Ferðalagið var liður í því að vinna tónlist
okkar brautargengi erlendis. Tíminn verð-
ur að leiða í ljós hvað við græðum annað á
þessu en mikla og ánægjulega lífsreynslu,"
segir Valgeir Guðjónsson að lokum.
Síðan er farið í loftköstum út úr húsinu.
Hann ætlar ekki að verða alltof seinn á
fundinn. Rauði Saabinn er horfinn í hring-
iðu umferðarinnar eftir nokkrar sekúndur
en ljósið skín enn skært á luktinni fyrir ofan
dyr tónlistarmannsins.
Texti: Eðvarð Ingólfsson
Myndir: Heimir Óskarsson
13