Æskan - 01.01.1990, Blaðsíða 22

* *-• . v.r-
*«** »r% * M
* * * *+■ *

*. «■
' ÍT V'" * J* Vjr * %.+' X k l jlV 7 ^ *" i*.V * Sr v V ".•
“ * V. **.%> »y'*JrJ,.*-> ■*«& *>
* 3fc ^ *+ y.
**; • *
v**.
Álfadans
eftir Kristínu Steinsdóttur.
*• -i
$* *
Dísa sat í aftursætinu ' *'
og horfði út um gluggann. .+
Hún sá hús og hesta þjóta hjá. -i*
Pabbi sat við stýrið. *
Stundum mættu þau bílum; %?
þá sagði pabbi ýmislegt ljótt. **
Ljósin frá hinum bflunum 'V
fóru beint í augun á honum ■*'
og blinduðu hann. **
Þá varð hann að hægja ferðina.
- Erum við ekki >*
að verða komin? spurði Dísa %\
í hundraðasta sinn.
- Hættu nú þessu nöldri, y
stelpa, svaraði pabbi afundinn, **
ég er að flýta mér. *,
*
Dísa horfði upp eftir fjöllunum.
Þau vom ægilega há og brött. *'
Hún varð að þrýsta *«
nefinu alveg út í rúðuna *?
til að sjá efst upp á fjallið. v*
Þama bjuggu tröll og álfar.
V
- Við megum ekki %*j
missa af álfadansinum, r v
tautaði hún. .**
Hún þorði ekki að tala hátt, iv*
hún var búin f*„
að nöldra svo mikið í pabba. %
- Þarftu endilega ?•
að fara á álfabrennuna heima?
spurði pabbi.
Eru ekki líka brennur F +
í Reykjavík? ^
- Ég ætla heim.
Dísa svaraði því einu. (V
Fjörðurinn var ægilega langur. ?
Þau þurftu að aka , ‘
í kringum hann. ■/.
Þegar þau komu innst í fjörðinn *
beygðu þau aftur út úr honum. *'„
Þá var ekki langt heim.
Dísa hafði tekið þátt í
að safna í álfabrennuna.
Hún ætlaði ekki að missa af
henni bara af því að pabbi
væri á fundi og mamma að
vinna.
Eins og þau væru hvort sem er
ekki alltaf að vinna.
Það var alveg að verða dimmt
og ljósin á sveitabæjunum
kviknuðu eitt af öðru.
Tunglið skein glatt
og þegar einhverjir karlar
byrjuðu að syngja
- Máninn hátt á himni skín -
í útvarpinu gat Dísa ekki betur
séð en tunglið væri að hlæja.
Kannski fannst því
karlamir svona asnalegir!
Eða það var í svona góðu skapi
út af þrettándanum!
Dísa var líka í góðu skapi.
Bara ef pabbi vildi flýta sér. . .
Hún setti upp kórónuna og
grímuna sem hún hafði búið til.
Hún ætlaði að dansa
kringum bálið eins og álfamir
gera á þrettándakvöld.