Æskan - 01.08.1991, Blaðsíða 18

C ubjón Sveinsson:
Meb skœrin ein áb vopni
Stutt spjall
vib Einar
Arnason,
bónda og
myndasmib
ab Felli
i Breibdal.
Á býlinu Felli í Breiðdal austur býr
Einar Árnason ásamt konu sinni
Guörúnu Þorleifsdóttur. Þau hófu
þar hefbundinn sauðfjárbúskap
1960 en í rás tímans hefur hann
breyst í ferðaþjónustu, hrossarækt
og kálfaeldi. Um tíma ætluðu þau í
refarækt en sáu fram á að hún
myndi ekki bera sig.
í tómstundum fæst bóndinn viö
að gera myndir klipptar út úr marg-
litum pappír. Þær eru einkum af ís-
lenskum dýrum og náttúru. Með
skæri í vinnulúnum höndum vekur
Einar upp af pappírnum fótfráa fáka,
lagbprúðar ær, sporlétta rakka, þrif-
legar mjólkurkýr, værukæra ketti,
spóa, hrafna, fjöll og firnindi og
margt fleira. Hreyfingar hans eru
hnitmibaðar. Honum mistekst tæp-
ast, jafnvel þó ab hann sé ab klippa
mjó ærhorn eða íbjúg spóanef. Og
þó ab ekki séu dregin upp svipbrigöi
skynjar maöur þau glöggt, sér á-
gæta vel hugsanir dýranna og per-
sónanna sem stíga fullmótuð út úr
pappírsörkinni. Þar speglast gleði,
ótti, fjör, ró. Mabur les þetta allt,
rétt eins og hjá látbragösleikurum.
Þessi iðja Einars hefur ekki farið
hátt enda maðurinn hlédrægur, unir
sér best úti í náttúrunni. En á hausti
komanda er samt væntanleg á fjör-
ur jólabókaflóðsins lítil ævintýrabók
fyrir börn á öllum aldri, skreytt þess-
um fágætu klippimyndum. Af því
tilefni var ég beöinn að forvitnast
örlítið um þennan mann.
Eitt septemberkvöld þegar svalt
haustið læddist yfir landib meb
myrkrib ífarteskinu heimsótti ég Ein-
ar. Vib settumst í stofusófann. Og
meban ég fræddist lítillega um
Einar Árnason
sýnir Gubjóni
Sveinssyni
klippimynd.
í haust kemur út
hjá Æskunni
bókin, Leitin oð
Morukollu, sem
Gubjón hefur
samib og Einar
myndskreytt.
þennan sérstæba listamann skóp
hann meb skærunum sínum nokk-
ur algeng húsdýr sem skreyta þetta
viötal.
- Ég er fæddur í Neshjáleigu i
Loðmundarfirði 30. nóv. 1924. For-
eldrar mínir voru hjónin Þórdís
Hannesdóttir og Árni Einarsson. Þau
byrjuöu búskap sinn þar 1915. Við
systkinin urðum þrettán en eitt dó
fárra daga gamalt. Ég ólst upp við
þessi algengu sveitastörf sem tals-
vert hefur verib fjallað um í ræbu og
riti. Þrettán ára flyst ég með foreldr-
um mínum og systkinum ab Hóla-
landi í Borgarfirði eystra. Þar á ég
heimili til 1953 er ég kvænist Gub-
rúnu Þorleifsdóttur frá Gilsárvölium
í sömu sveit. Hófum viö búskap þar
með tengdaforeldrum mínum. Við
flytjumst svo út í Bakkageröisþorp
1955 og eigum heima þar næstu
fimm ár. En 1960 förum vib frá
Borgarfirði hingaö í Fell. Við hjónin
eigum fjögur börn sem öll eru flog-
in úr hreiðrinu.
Hvenær byrjaðirðu ab klippa út
og hvar læröirðu það?
- Ég byrjaði snemma, meban ég
var í Loðmundarfirði, lærði þetta af
móður minni. Hún var nokkub lag-
in við þetta og klippti út bústofn
handa okkur eldri systkinunum. Síb-
an tók ég vib fyrir þau yngri. Þetta
varb fast starf hjá mér öll mín
bernsku- og æskuár. Ég klippti mest
úr dagblöðum. En ef vanda átti til
verka, klippa út gæðinga, þá stalst
ég gjarnan í bókarkápur - og fékk
18 Æ S K A N