Æskan - 01.08.1991, Blaðsíða 38

þrír mánuðir gætu liðið milli blæð-
inga hjá ungurn stelpum. En þetta
hafði aldrei áður gerst hjá henni.
Hún vildi ekki hugsa um þetta
lengur. Hvernig ætli yrði hjá pabba
hennar? Konan hans virtist indæl.
María hafði bara séð tvö eldri bömin.
Hún mundi ekki hvað hin tvö voru
gömul en vissi að þau hétu Stefán og
Sunna.
Þegar hún var kornin á leiðarenda
flýtti hún sér út. Fyrst sá hún engan
sem hún þelckti en síðan sá hún
Sæma hálfbróður sinn koma í áttina
til sín. Hann var brosandi og heils-
aði henni vingjarnlega. Hann sagði
að þau þyrftu að ganga því að pabbi
þeirra hefði farið á bílnum niður að
höfn þegar hann fór á sjóinn. Sæmi
vildi endilega halda á töskunni og
brátt voru þau komin heim til hans.
Það fyrsta, sem María sá, voru tvö
börn í boltaleik í garðinum. Annað
barnið, sem María giskaði á að væri
Sunna, hljóp til hennar og vildi endi-
lega kyssa hana. Hitt barnið horfði á
hana úr fjarlægð. Það var væntanlega
Stefán. Svo kom hann og heilsaði
henni feimnislega. Þegar hún kom
inn birtist Lauga. Hún heilsaði Mar-
íu innilega, vísaði henni inn í eldhús
og bauð henni að að fá sér að borða.
Á meðan María var að borða tal-
aði Lauga stanslaust. Hún sagði
henni meðal annars að Eydís væri að
vinna til klukkan fimm í frystihús-
inu. Þá kæmi hún heim. Hún sagði
henni líka að hún þyrfti að vera í her-
bergi með Eydísi.
Skyldi Eydís vera hrifin af því?
María hugsaði með sér að ekki vildi
hún deila herbergi með stelpu sem
hún þekkti ekki. Hún vonaði að Ey-
dís væri á annarri skoðun því að hún
gat elclci hugsað sér að sofa þar ef Ey-
dísi væri það á móti skapi.
Sæmi fór með henni upp í herbergi
Eydísar og sagði henni hvar hún ætti
að sofa. María spurði hvort hann
héldi að Eydísi líkaði illa að hún
svæfi þar. Hann hló og sagði að Eydís
hefði ekki viljað heyra á annað
minnst. Maríu létti. Hún heyrði að
einhver kom inn í húsið. Hún leit
niður og sá þá bæði Eydísi og pabba
sinn. Hún fann líka af þeim lykt sem
hún var ekki mjög hrifin af - fisk-
lykt. Hún sem ætlaði að fara að vinna
í fiski þoldi elcki einu sinni lyktina!
Hún heilsaði þeim og fór svo upp
með Eydísi. Þegar Lauga kallaði á þær
í matinn höfðu þær kynnst dálítið.
Maríu líkaði mjög vel við Dísu eins
og hún vildi láta kalla sig.
Þegar þau voru sest og byrjuð að
borða spurði hún hvað hún yrði lát-
in gera í vinnunni. Henni leist ekk-
ert á lýsingarnar. Dísa vann hálfan
daginn, frá eitt til fimm, en mamma
hennar frá átta til tólf. Þær skiptust
á um að gæta barnanna.
María ákvað að vinna eftir hádegi
svo að hún gæti sofið út á morgnana.
Hún hafði líka heyrt að ófrískum
konum væri oft óglatt á morgnana
og vildi því ekki vinna snemma dags.
Hún óskaði þess að blæðingarnar
hefðu dregist vegna einhvers annars
en þungunar, t.d. streitu. Hún von-
aði að þær byrjuðu í kvöld. Hún gæti
ekki séð fyrir barni.
Vonin brást. Þegar hún fór að sofa
hugsaði hún um fóstureyðingu. Hana
dreymdi hrikalegan draum. Hún var
í herbergi og við hlið hennar var auð
vagga. Út um gluggann sá hún böm
að leik í sandkassa. Andlitin vantaði
á þau. Eitt bamið var höfuðlaust. Það
kallaði í sífellu: „Mamma vildi mig
ekki."
María vaknaði við það að Sunna
var að kitla hana. Hún var fegin að
vakna af þessum viðbjóðslega
draumi. Hún gat elcki hugsað sér fóst-
ureyðingu. Hún flýtti sér í föt og fór
niður í eldhús. Þar var Dísa að borða.
María fékk sér líka. Síðan fór hún
með henni að skoða staðinn. Þær fóm
niður á bryggju og María sá trilluna
sem pabbi hennar átti. Faxi hét hún.
Maríu fannst hún sóðaleg eins og hin-
ar trillumar.
í frystihúsinu var hún sett í pökk-
un með Dísu. Þar vom margir hress-
ir krakkar að vinna. María skemmti
sér ágætlega. Þetta var ekki slæmt
og vandist ótrúlega fljótt. Hún sá
4 2 Æ S K A N