Æskan - 01.10.1991, Síða 33

Pabbi: Ég skil ekki hvab gengur að úrinu
mínu. Ég verð víst ab fara með þab til
úrsmiðs.
Binni: Þess þarf ekki, pabbi minn. Við
Sigga þvoðum þab svo vel að innan úr
sápuvatni í dag ...
Kaupstaöarbúi: Mér sýnist kýrin þín horfa
meö fyritlitningu á hann son þinn.
Bóndinn: Hún hefur fulla ástœöu til þess því aö
hún fékk fyrstu verölaun á gripasýningunni í gœr
en strákurinn stóöst ekki prófiö í skólanum í dag.
Skipstjóri viö hafnsögumann: Þér þekkið
náttúrlega öll sker sem eru á þessari leið.
Hafnsögumaðurinn: ]á, hvert og eitt
einasta.
í því bili rennur skipið á sker ...
„Hérna kemur það fyrsta ..."
Viðskiptavinur: Tvo bolla af kaffi, þökk
fyrir. Án rjóma.
Afgreiðslumaöur: Því miður bjóbum vib
ekki rjóma. En þú getur fengiö tvo bolla af
kaffi án mjólkur ...
Kona kom þjótandi inn í
verslun og kallaði:
„Gætir þú verið svo góð að
afgreiða mig ó undan öðrum?
Maðurinn minn situr og
bíður."
Afgreiðslustúlkan: Hvað
vantar þig?
Konan: Salernispappír...
Magga: Sérbu manninn
á stígnum? Þab er
maöurinn minn. Hann er
að skokka.
Sigga: Er þab sá sem er
meb rauöa trefilinn?
Magga: Þab er ekki
trefill. Þetta er tungan!
„Ertu nýkominn úrfríi?
Hvernig var veðrið?"
„Þab rigndi allan tímann."
„En þú ert svo Ijómandi
fallega brúnn."
„Brúnn ...? Þetta er bara
ryð."
„Þúsund kall strax — efþú
vilt ekki að ég skjóti."
„Sjálfsagt. Geturðu skipt
fimm þúsund króna seðli?"
„Mamma! Eiríkur er sá
eini rétti! Ég finn hvernig
hjarta hans berst þegar hann
heldur utan um mig."
„Gættu þín, Ása mín. Mér
fannst þetta líka þegar pabbi
þinn faömaði mig. Hann lék
á mig í eitt ár. En þab var
bara gamla vasaúrið hans ..."
Mamma: Óli þó! Hefurbu
gleypt alla títuprjónana?
Óli (fimm ára): Nei, nei. Ég
gaf Katrínu litlu helminginn.
Mabur kom inn á pósthús
og spurði:
„Verbur þetta bréf komiö
til Egilsstaða á morgun ef ég
afhendi það núna?"
„Já, já."
„Hver skollinn. Þab á bara
að fara til Akureyrar."
Maöur benti litlum syni
sínum á stóra höll og sagöi:
„Þarna á kóngurinn
heima!"
„ Vál" sagöi drengurinn.
„En hvar eiga drottningin
og gosinn heima?"
Roskin kona þorði ekki að
fara yfir götu því að umferð
var mikil. Þekktur
stjórnmálamaður bauðst til
að leiða hana yfir. Hún var
mjög fegin og þakkaði
honum vel. Þá spurbi
stjórnmálamaðurinn:
„Kannski þú viljir stybja
mig og flokkinn minn í
kosningunum næsta vor ..."
„Æ, það held ég ekki,
elskan mín," svaraði konan.
„Fæturnir eru fúnir sig en ég
er skýr í kollinum enn þá!"
— Hvar varstu í gœr,
MacDonald?
— Ég var heima og hélt
jólin hátíðleg.
- Jólin?! í janúar?
— Já. Jólatrén eru afar
ódýr núna.
Tveir erlendir menn voru
á ferð um landið. Þeir voru
fremur illa til fara.
Einhverjir höfðu kennt þeim
fáein orð í íslensku. Þeir
gátu sagt: „Já," „milljón" og
"húrra fýrir því!"
Dag nokkurn voru þeir
staddir fyrir utan banka.
Þá heyrðu þeir aðvörunar-
væl og sáu lögregluþjóna
koma hlaupandi. Einn
þeirra spurbi þá:
„Rænduð þib bank-
ann?"
„Já," svöruðu ferða-
mennirnir.
„Hve miklu stáluð þib?"
„Milljón."
„Þá verð ég að handtaka
ykkur."
„Húrra fyrir því!" sögðu
ferðamennirnir.
Æ S K A N 3 7