Valsblaðið - 01.05.1989, Qupperneq 34

Valsfjölskyldan Brynjólfur Lárentsíusson, Jóhanna Gunnþórsdóttir, Ólafur, Guðmundur, Jóhanna Lára og Kristín Björg með soninn Gunnar Val
VALSFJÖLSKYLDAN
Brynjólfur Lárentsíusson, Jóhanna
Gunnþórsdóttir, strákarnir Ólafur
og Guðmundur og „prinsessan”
Jóhanna Lára
Texti: Þorgrímur Þráinsson
,,Mér finnst ég ekki hafa farið niður í bæ
nema ég komi við að Hlíðarenda.” Það er
Brynjólfur Lárentsíusson, pabbinn í Valsfj öl-
skyldunni Strandaseli 6, sem svo mælir.
Binni, eins og hann er kallaður öllu jöfnu, er
fyrir löngu orðinn eitt af „húsgögnunum” í
Valsheimilinu enda með Valshjarta í stærra
lagi. Synir hans, Ólafur og Guðmundur, voru
keppnismenn í 4. flokki í fótbolta síðastliðið
sumar og 8. flokki í körfubolta. Eins og öll-
um er kunnugt var 4. flokkurinn í fótboltan-
um með yfirburðalið á landinu siðastliðið
sumar og tapaði ekki leik á árinu. Strákarnir
eru gengnir upp í 3. flokk núna.
Áhugamál Binna og fjölskyldu, númer
eitt, er Valur og lifa fjölskyldumeðlimirnir sig
innilega inn í starfið að Hlíðarenda. Strák-
arnir koma þar við daglega, hvort sem þeir
eru að æfa eða ekki, og Jóhanna móðir þeirra
er ákaflega virk í foreldrastarfinu ásamt
Binna.
Þegar undirritaðan bar að garði tók prins-
essan á heimilinu, Jóhanna Lára, fjögurra
ára, á móti mér og leiddi mig til sætis í stof-
unni. Móttökur heimilisfólksins voru hlýleg-
ar eins og ævinlega og voru allir heima nema
Kristín Björg, elsta systirin og Gunnar Valur
sonur hennar. Þess má geta að Kristín Björg
og Ari Gunnarsson, leikmaður meistara-
flokks Vals í körfubolta, eru trúlofuð. Rjúk-
andi kaffi og gómsæt döðluterta var borin á
borð og því lítill tími til þess að spyrja Vals-
fjölskylduna spjörunum úr. Prinsessan, Jó-
hanna Lára, settist í sama stól og ég og þegar
ég tBk upp blað og penna, slökkti hún ljósin
í stofunni, greip lítið vasaljós og ætlaði að
lýsa fyrir mig ferli pennans á blaðsíðunni.
Litli ljósgeislinn hafði gaman af og stóð sig
með mikilli prýði.
Þar sem Brynjólfur er örlagavaldur þess að
allir fjölskyldumeðlimirnir eru Valsmenn var
hann inntur eftir því af hverju hann, sem ólst
upp á Hellissandi á Snæfellsnesi hafi orðið
Valsmaður.
„Þegar ég var lítill var ég reglulega sendur
í Vatnaskóg á sumrin. Þar kynntist ég manni
sem ég mun aldrei nokkurn tímann gleyma en
það var séra Friðrik Friðriksson. Eins og allir
vita var hann Valsmaður fram í fingurgóma.
Séra Friðrik hafði mikil áhrif á mig og eftir
að hafa umgengist hann fjögur sumar tók ég
það í mig að vera Valsmaður og annað hefur
aldrei komið til greina.”
— Nú ertu fæddur og uppalinn á Hellis-
sandi, sem sagt „Sandari“ var ekki minni-
máttarkennd ríkjandi gagnvart Ólafsvík eins
löngum hefur verið talað um?
„Nei, síður en svo. Það er eiginlega okkur
Söndurum að þakka að Ólafsvík er það sem
hún er í dag.”
— Hvað meinarðu?
„Nú, ég á strák þar,” sagði Binni og fjöl-
skyldumeðlimirnir hlógu dátt, sérstaklega
Ólafur. Það vantar ekki kímnigáfuna í þessa s
fjölskyldu. í það minnsta er nokkuð ljóst að
þau munu aldrei drepast úr leiðindum.
— Varstu sjálfur í íþróttum Binni?
„Ég lék mér í frjálsíþróttum og keppti á
mótum að Breiðabliki. Við vorum nú samt
með knattspyrnulið á Sandi sem hét UMF
Reynir. Sparkaði ég með því og oft með góð-
um árangri auk þess sem ég lék með HSH eitt
sumar. Við eignuðumst ágætan malarvöll á
Sandi áður en ég fór þaðan og þegar Lóran-
stöðin á Gufuskálum var byggð settust marg-
34