Valsblaðið - 01.05.1989, Page 37

Hið sigursæla lið 4. flokks í fótbolta lét sér ekki nægja að sparka hcldur spilaði „baseball” með tilþrif-
um þegar þess þurfti með.
Ólafur fékk orðiðogsagði einn fjölskyldu-
meðlimur hefði fastan matmálstíma: „Það er
hann pabbi;’ sagði Óli og hló. „Matmálstím-
inn hans er allan daginn.”
Binni vildi ekki viðurkenna það en leit dul-
arfullu augnarráði á Ólaf. Við höldum áfram
að ræða um foreldrastarfið hjá Val og ég spyr
hjónin hvað felist í því að vera foreldri stráka
sem stunda tvær íþróttagreinar af fullum
j^rafti?
„Það sem felst i því er að vera virkur þátt-
takandi í uppeldinu. Nú á tímum vinna báðir
foreldrar yfirleitt utan heimilisins og því gefst
♦lítill tími til þess að verameð börnunum. Allir
eru á sífelldu spani og enginn má vera að
neinu. Þess vegna reynum við að fremsta
megni að nýta okkar tíma með þeim í þeirra
áhugamálum. Það hlýtur að skila sér seinna
á lífsleiðinni”
— Strákar, hvernig er að finna stöðugt fyr-
ir svona miklum stuðningi foreldranna?
„Það er mjög gott en auðvitað mega for-
eldrar samt ekki skipta sér af starfi þjálfara.
Pabbi leiðbeinir okkur oft en ef það skarast
á við það sem þjálfarinn segir förum við auð-
vitað frekar eftir orðum hans. Annars eru
þjálfarar mjög þakklátir þegar foreldrar sýna
íþróttaiðkun barna sinna mikinn áhuga og
taka þátt í starfinu.”
„Það sem hefur skort dálítið hjá Val er að
unglingaráðin beiti sér fyrir öflugu foreldra-
starfi,” segir Brynjólfur. „Annars er ég mjög
sáttur við störf Guðbjargar Petersen. Hún
sinnir sínum störfum að kostgæfni og elju-
semi. Talandi um unglingastarfið má alveg
minnast á samstarf yngri flokkanna og meist-
araflokkanna. Ég held að leikmenn meistara-
flokka félagsins geri sér ekki grein fyrir því
hversu mikla ábyrgð þeir bera gagnvart yngri
flokkunum óafvitandi. Þessir krakkar eiga
sér flestir sínar fyrirmyndir sem þeir líta upp
til. Unglingar fylgjast með öllum hreyfingum
meistaraflokksmannanna og vita allt um þá.
Þau eru alltaf að leita að hinum sanna
íþróttaanda og þessu verða eldri iðkendur að
gera sér grein fyrir.”
— Stákar, finnst ykkur að það mættu vera
betri tengsl á milli yngri flokkanna og leik-
manna meistaraflokks?
„Það er engin spurning. Við finnum það
svo vel að ef leikmenn meistaraflokks eru að
horfa á leiki hjá okkur peppumst við upp um
allan helming. Þegar við lékum til dæmis á ís-
landsmótinu í sumar kom Steinar Adolfsson
lang oftast að horfa á okkur. Hann keyrði
'fneira að segja alla leið til Keflavíkur, ásamt
Lárusi Sigurðssyni, til þess að fylgjast með
okkur í úrslitunum á íslandsmótinu. Það er
* voðalega þægilegt að finna fyrir svona stuðn-
ingi.”
Þetta eru orð að sönnu hjá strákunum þvi
löngu er orðið tímabært að leikmenn meist-
araflokks fylgist betur með þeim sem yngri
eru. Sömuleiðis ætti að virkja leikmennina til
þess að mæta annað slagið á æfingar hjá
yngri flokkunum ogleiðbeina þeim. Það væri
t.d. upplagt að fá varnarmenn meistaraflokks
til þess að ræða við varnarmenn yngri flokk-
anna og svo framvegis. Þetta ætti að gera í
samráði við þjálfara flokkanna og er síður en
svo verið að kasta rýrð á þeirra þekkingu og
starf. En þetta hvetur yngri keppendurna til
dáða.
— Hversu mikil útgjöld fylgja því að tveir
fjölskyldumeðlimir stunda tvær íþrótta-
greinar?
„Með strætóferðum og æfingagjöldum
bæði í fótbolta og körfubolta gerir þetta rúm-
lega 3000 krónur á viku,” segir Brynjólfur.
„En við sjáum ekki eftir þessum peningum
því þeim er vel varið. Það sem mætti þó vera
við lýði í Val er systkynaafsláttur. íþróttir
geta verið kostnaðarsamar fyrir foreldra sem
eiga fjóra krakka sem stunda íþróttir. Að
mínu mati er það umhugsunarvert fyrir Val
að innleiða þennan systkynaafslátt. Annars
eru æfingagjöldin hjá Val ekki há miðað við
hvað það kostar að halda allri starfseminni
gangandi.”
— Strákar hvernig gengur að læra með
íþróttunum?
Þeir litu hvor á annan síðan á foreldra
sína, fengu sér sitt súkkulaði stykkið hvor og
svöruðu svo samtímis: „Bara ágætlega!’ Það
var þó eitthvað gruggugt á bak við þetta svar.
„Ég held að þeir myndu ekkert læra meira
þótt þeir væru ekki í íþróttum,” segir Jóhanna
móðir þeirra og bætir við: „Þeir spjara sig.”
Strákarnir sögðust báðir hafa áhuga á því
að gerast atvinnumenn í fótbolta og því
nokkuð ljóst að þeir komi til með að taka
hann framyfir körfuboltann þegar fram í
sækir. Aðspurðir um hvað þeir ætluðu að
taka sér fyrir hendur í framtíðinni svaraði
Guðmundur því til að hann ætlaði sér að læra
eitthvað nytsamlegt eftir nokkur ár en Ólafur
er ákveðinn og setur stefnuna frekar hátt.
„Ætli ég verði ekki bara forseti.”