Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1921, Blaðsíða 34

24
OLAFUR S. THORGEIRSSON
fiskar. Kattfiskurinn í RauSá er misjafn aS stærS, frá
tveim pundum til fimtán, og jafnvel stærri. Va’- pund-
iS vanalega selt á 2—3 cent, stundum meira. Má af
þessu ráSa, aS RauSá var á þeim tíma gullkista fyrir þá,
sem lögSu fyrir sig fiskiveiSar.
Á þessum tíma voru 4—5 vínsöluhús í St. Vincent,
sem er lítill bær rétt á bakka RauSár Minnisota megin.
Voru þaS lindir, sem fiskimenn notuSu sér, þegar þá
tók aS þyrsta og sytfja, því lítiS var oft um svefn. HöfSu
þeir stóra leiilbrúsa, sem þeir fengu fylta af bjór —
annaS var sjaldan drukkiS — fyrir 25 cent. UrSu þá
stundum “margir um manninn kristna", þegar komiS
var meS brúsann, því oft gengu þrjár og fjórar vörpur
og tveir meS hverri; þar aS auki söfnuSust aS dráttar-
staSnum slæpingjar og önnur sníkjudýr, sem nóg er af,
hvar sem von er um eitthvert góSgæti, er ékki þarf aS
borga. Mest voru þaS samt kynblendingar. Var
þarra þvií Iöngum gleSskapur mikill og sjómannabrag-
ur talsverSur, HeyrSust þá tíSum gamlar íslenzkar
tækifærisvísur kveSnar viS raust, og tóku kynblending-
ar þá stundum undir. Ekki þótti þaS nú samt fegurSar-
auki, en eigi dró þaS úr skemtuninni. Tæplega verSur
þó sagt meS réttu, aS þarna væri drykkjuslark, þar sem
ekki var annaS drukkiS en öl, og mennirnir sístarfandi.
F.kki er þetta sagt hér í þeim tilgangi, aS kasta skugga
á veiSiimenn þessa; síSur en svo. EitthvaS veiSa menn
aS hafa sér til hressingar, sem vaka næstum nótt og dag
viS já'fn sóSalegt verk og aS draga fiskivörpu á land
úr RauSá.
Nú er öllu þessu breytt. Enginn fiskur lengur í
RauSá. Heimskuleg lög og nauSsyn hinna svokölluSu
framfara valda því. Og þar af leiSandi engin veiSi-
stöS á bökkum hennar. Allar svalalindir St. Vincent
bæjar fyrir löngu þornaSar,' enda heyrist hú engin ís-
lenzk vísa kveSin framar. Nú eru líka gön.lu Islend-
irififrnir í Pembina næstum útdauSir. VerSa aS lík-
ind’im innan skams tíma ekki aSrir eftir en afkomendur