Muninn - 01.05.1963, Blaðsíða 4

Leitaö svars
GUNNAR STEFÁNSSON:
Kvöldið er þögult og milt. Andvarinn
strýkur mjúklega um vanga, af greinum
garðtrjánna falla nokkur sölnuð laufblöð.
Þau svífa kyrrt til jarðar og breiða gulan
feld á grasið. Ys dagsins er eins og hálf-
gleymd minning, nóttin kemur hljóðlega
yfir heiðina og leggur töfrasprota svefnsins
yfir alla náttúruna. Ekkaþrunginn grátur
hafsins hljóðnar smátt og smátt og verður
að hálfkæfðum andvörpum. Utan frá sæn-
um berst vindgustur, sem þyrlar föllnu
laufi út á götuna.
Ég geng hægt út á gangstéttina og nýt
þess að finna svalan vindgustinn leika um
hár mitt, teyga tært kvöldloftið, eins og
þyrstur maður svaladrykk. Allt í kringum
mig blika iðandi rafmagnsljós, bifreiðar
Jrjóta framhjá, ljósgeislar skera húmið og
varpa skuggum á húsin, sem standa, hnípin
og þögul, við götuna, eins og myrkt ókann-
að hraun.
Hvert er ferð minni heitið? Það veit ég
naumast. Það er eins og einhver ókunnur
máttur hafi rekið mig út úr hlýrri stof-
unni, út undir kaldan hausthimininn. Yfir
huga mínum er einhver órói, það er sem
eitthvert dularfullt afl knýi að dyrum innra
með mér og krefjist svars við spurningu,
sem ég veit ekki hver er. Þess vegna leita ég
út, kannske vonast ég til að geta þar fundið
einhverja skýringu á þessari undarlegu, ó-
þekktu spurn, sem ásækir mig.
Bærinn er ekki stór um sig. Hér er ég al-
inn upp og þekki hvern blett. Hversu oft
hef ég ekki reikað um þessar götur, fram hjá
þessum gömlu húsum? En samt er eins og
ég sjái hér alltaf eitthvað nýtt og ferskt.
Sjávarhljóðið öðlast sífellt nýjan tón á
hverjum degi, söngur fuglanna er alltaf
öðruvísi í dag en í gær.
Af gömlum vana reika ég niður að höfn.
Þegar ég hlusta á sjávarniðinn, vaknar alltaf
innra með mér einhver þrá eftir hinu ó-
Jrekkta, ókannaða handan við sæinn. Þann-
ig er því einnig farið nú. Ég sezt á bryggju-
stólpa og horfi niður í myrkan sjóinn, sem
ólgar við bryggjuna, skvampar og löðrung-
ar staurana, sleikir vatnssósa viðinn.
Hér er smábátabryggja. Nokkrir trillu-
bátar og árabátar vaggast í höfninni, hef jast
og hníga, máttvana handbendi öldunnar.
Skyndilega heyri ég áratog nálgast. Hljóð-
ið færist nær, og ég heyri, að árabát er róið
upp að bryggju. Ljóskastarinn á bryggju-
sporðinum varpar bjarma út á höfnina, og
ég sé að báturinn skríður nær og nær. í
&
I
S
&
|
í
T
t
t
Þátttaka í keppninni var mjög góð, alls bárust níu sögur frá sjö höfundum. Úrslit urðu
þau, að Gunnar Stefánsson, III. bekk, hlaut fyrstu verðlaun, bækur fyrir 500 krónur frá
POB, og Magnús Kristinsson, VI. bekk, hlaut önnur verðlaun, 300 krónur frá Munin. Dóm-
nefnd skipuðu íslenzkukennarar skólans, þeir Gísli Jónsson, Ámi Kristjánsson, Brynjólf- *
ur Sveinsson og Bjami Sigbjömsson, auk Friðriks Þorvaldssonar, ef í odda skærist, en til
þess kom ekki, heldur ríkti samstaða um dóminn. Sögumar birtast hér í blaðinu, og auk
þess hefur ritnefnd ákveðið að birta einnig tvær aðrar sögur eftir Bergþóm Gísladóttur
og Mikael Mikaelsson. Muninn þakkar dómnefnd fyrir úrskurð sinn, POB fyrir rausnarleg
verðlaun og nemendum fyrir þátttökuna.
T
I
J
t
il'.
f
t
T «
84 MUNINN