Muninn - 01.05.1963, Blaðsíða 17

Fyrirspurn svarað
A spurningasal barst mér svohljóðandi
spurning:
Fyrirspum til formanns L. M. A.
a) Eru til lög um starfsemi L. M. A.? Ef
svo er ekki, er þá ekki hæpið að um félag sé
ræða?
b) Er öllum nemendum M. A. heimilt að
ganga í félagið. Og hvers vegna eru aðal-
fundir þá ekki boðaðir opinberlega. Ef
þetta eru ekki almennir opinberir fundir
fyrir alla nemendur M. A., er þá ekki hæp-
ið að kalla þetta L. M. A?
Svar óskast.
Eins og sjá má, er spyrjanda allmikið
niðrifyrir. Hann reynir að setja þetta skipu-
lega fram, en blandar öllu saman. Þó virðist
mér hann vera að leita eftir því með fyrri
lið spurningar sinnar, hvort Leikfélag M.
A. sé yfirleitt til. í b-liðnum slær hann því
hins vegar föstu og spyr, hvers vegna fyrir-
komulag félagsins sé svona en ekki hins-
egin.
Ég hlýt að svara a-lið spurningarinnar
játandi. Það eru til skráð lög um starfsemi
félagsins. Sem svar við b-lið vil ég tilgreina
tvö atriði úr lögum félagsins. Þriðja grein
hljóðar svo: „Meðlimir félagsins teljast Jreir,
sem starfa með félaginu ár hvert“, og í
fimmtu grein stendur: „Aðalfund skal
halda í lok hvers skólaárs, og skal til hans
boðað meðal meðlima með minnst eins dags
fyrirvara“.
Þeir nemendur M. A., sem áhuga hafa á
því að taka þátt í starfsemi félagsins, geta
gefið sig fram við stjórn þess, sem ákveður
starfsfólk ár hvert. í hlutverk velur leik-
stjóri. Þar sem starfsmenn L. M. A. hljóta
að leggja mikið á sig og tapa miklum tíma
frá námi, eru nemendur ekki teknir til
starfs, ef líkur þykja til þess að þeim stafi
hætta af því, þegar til alvöru vorprófanna
kemur.
I haust sem leið auglýsti L. M. A. eftir
áhugafólki. Fáir gáfu sig fram. Kannske var
það vegna þess að okkur láðist að taka það
fram, að hlutaðeigendur fengju ef til vill
að borða í eldhúsinu nokkra daga, fá leyfi
úr tímum, og borða tertur á Sigfufirði. Að
minnsta kosti varð raunin sú, að þegar
,,hlunnindanna“ fór að gæta, tók að heyrast
kurr frá þeim, sem ekki höfðu áður haft á-
huga á starfinu. Að ekki sé talað um allar
ofsjónirnar, sem ýmsir menn sjá yfir hinum
„stórfenglega gróða“ Leikfélagsins, sem
raunar hvorki við í félaginu né nokkur
hér í skóla getur ráðstafað án samráðs við
hin háu ráðuneyti.
Það hefur verið mikið rætt og rifizt um
Leikfélag M. A„ en það hefur verið ein-
kennandi hjá þeim mönnum, sem hæst gala
á móti því, að þeir vita alls ekki hvernig
starfsemi þess er háttað. Sumir ganga jafn-
vel svo langt, að gera tillögur, sem, þegar
allt kemur til alls, eru hlægilega líkar lög-
um félagsins, en ]:>að hafa þessir veslings
menn ekki hugmynd um. Það er ömurlegt
til þess að vita, að slíkir bullukollar skuli
enn finnast innan veggja Menntaskólans á
Akureyri.
Að endingu vil ég bjóða spyrjanda að
koma til mín, ef hann vill fá frekari fræðslu,
og skal ég þá einnig eftir föngum reyna að
uppfræða hann um grundvallarreglur fé-
lagslífs og fundarskapa svo sem eins og
nokkur atriði um það, hvenær félag er fé-
lag, því mér virðist hann vera haldinn
þeirri fáfræði um Joessi mál, sem einkennir
allt of marga menntaskólanema nú á dög-
um.
Kristinn Jóhannesson.
MUNINN 97