Muninn - 01.04.1976, Qupperneq 41

of mikið fé milli handanna.
Nú bregður hinsvegar svo
við að nægir peningar eru
fyrir hendi til styrktar
verkfallskonuin á Akranesi.
"Hvað veldur, hva^ heldur?"
En víðar er pottur brotinn.
1 3. grein VI. kafla Skóla-
f éiagsiaganna stendiir:
"skólafumdir skulu boðaðir
með ýtarlegri dagskrá."
Frekar er þó hæpið að, bréf
frá 1\. enn tamálará ðuney t inu
og stuðningur við verkafólk
á Akranesi geti taiist
ýtarleg dagskrá. Hvergi
er minnst á pað einu orði
að veita eigi fé, úr almenn-
urn sjóði nemenda, út fyrir
skólann enda hefur pað ef-
laust verið forsvarsmönnum
tillögunnar hugðarefni að
slíkt vitnaðist ekki fyrr
en á síðustu stundu.
Það , að auglýsa lævís-
lega fundarefni sem vitað
er fyrir fram að lítill á-
hugi er fyrir hendi urn og
bera síðan fram tillögu
sem varðar rétt hvers nem-
anda og gengur í berhögg
við fundarsampykkt fyrri
skólafundar, ber vott um
eiginhagsmunahyggju og
virðingarleysi fyrir rétti
hins almenna nemanda, sem
skyldur er til að vera í
skólafélaginu.
Tökum dæmi urn hvað
hlotnast getur af svona
háttalagi og höfum jafnframt
í huga, að öllu gamni fylgir
nokkur alvara. 1 skólanurn
kynni að vera mikill áhuga-
naður um dýraverndun og
væri honiim hugleikið, að
lýsa yfir stuðningi við hið
nýstofnaða Kattavinafélag
Rvk. Nemandanum ætti að
reynast auðvelt að fá lofo
nemenda til að skrifa undir
skólafundarbeiðni (því hver
er andvígur Kattavinafél-
aginu?) og bæri þá stjórn
Skólafélagsins skylda til,
að halda skólafund um málið.
Fundarefni yrði aulýst:
"Stuðningur við Kattavina-
félagið." Á fundinn mættu
e.t.v. 5 áhugasamir menn
0g hvað stendur nú í vegi
pess að þetta 1 'jo nemenda
samþykkt samskonar (eða
.jafnvel margfalt hærri)
styrkveitingu til Katta-
vinafélagsins, og samiykkt
var til handa verkfails-
konurn á Akranesi?
Svari nú peir sem svarað
geta.
Einhver kann að segja að
þetta dæmi sé ósamanburðar-
hæft við margumræddan skóla-
fund. En’ "skylt er skeggið
hökunni" og hver getur sann-
að reykvískir borgarkettir
séu síður hjálparpurfi en
verkakonur á Akranesi?
Nei, hvort sem urn er að
ræða áhugamenn um dýravernd-
39