Muninn - 01.05.2003, Qupperneq 37

merki til leikaranna um að stíga á svið,
(þá kom Haukur). Við gredáulega
tónlist hljómsveitarinnar stíga leikarar
ögrandi dans, djamma og djassa
eins og óðir séu, sumir graðari en aðrir
(Dunda). Allt gengur smurt, salurinn
œrist trekk í trekk af hrópum, blístrum,
köllum og hlátrasköllum. Ég veit ekki
fyrr en salurinn í heild sinni stendur upp
í eitt magnaðasta uppklapp sem ég
hef orðið vitni að í kynnum mínum við
leikhús.
Kossar, knús og blómvendir í hrönnum,
Tryggvi heldur glaður í bragði rœðu og
minnist, að vanda, á það þegar hann
var formaður og fór með aðalhlutverk í
LMA. Laufey leikstjóri faðmar okkur með
fárin í augunum. Auður grét ekki, hún
fékk bara hrossaflugur í bœði augun.
Áhofendur ganga út með bros á vör
og hugsa: “Hmm enn gaman, gott hjá
þeiml". Ég var ennþá baksviðs að anda
í bréfpokann.
Svona var frumsýningin, en eftir
fœðingu tekur annað við og það er að
reyna að halda lífi í hel****s krakkanum.
Þau ganga ekki beint fyrir batteríum
þessi blessuðu börn, ónei! Eins og það
haföi verið sviti og púl dag og nótt við
að setja upp sviðið fyrir frumsýninguna,
raða 300 brettum, saga, mála, skrúfa,
klippa, lyfta, líma; þá var álíka mál eftir
hverja einustu sýningu að taka allt niður
fyrir aórar sýningar og œfingar í húsinu
(Búkolla varð að geta baulað). Svo fór
allt upp aftur daginn eftir: 300 bretti,
saga, mála, skrúfa, klippa, lyfta, líma.
Ég er ekki alveg viss um hvaö þetta
minnir mig á ..eitthvað í sambandi við
Auswitz, humm - ég meina mhuuu!
En þrátt fyrir nokkur mistök hér og þar,
einhver gleymdi að losa róluna, einhver
gleymdi að losa kaðlana, Eva felldi
Ijósastaur, Ásdís datt samtals 11 sinnum
og Gunnhildur gleymdi að syngja
djamma, djúsa og TALA aðeins MINNA,
svo sá hinn sami einhver varð að taka
37