Dýravinurinn - 01.01.1887, Qupperneq 13

13
Sagan af Almansor konungssyni.
Indverskt ævintýri.
I.
Aldingarður Aschandala álfkonu.
Regntíminn var nýlega um garð genginn og morg-
undýrðin var mikil og yndisleg. Drottningin í Amra-
kuta bjó í skrautlegri höll, sem stóð undir Ramafjallinu.
Hún bauð þjónum sínum að íiytja skrautvagn sinn fram
fyrir hallardyrnar. Yagninn gljáði af gulli og fila-
beini, en fyrir honum gengu prýðisfagrir ljósgráir hestar
og aktýgin voru sett ótal gimsteiuum og stóð af þeim
Ijómi mikill. Drottningin settist upp í vagninn, og
mátti vel sjá að lienni var þungt niðri fyrir. [*<’> morg-
ungolan væri þýð og hressandi, þá var drottningin jafn
þungbúin, og þó blómin breiddu sig út og ylmur þeirra
bærist víðsvegar, þá bætti það lieldur ekki angursemi
hennar. Augu liennar voru þrútin af tárum, en nú fór
lmn að leita sjer ráða og huggunar hjá álfkonunni vold-
ugu, Ascliandala.
Alfkonan bjó i lystiskála einum, í miðjum
aldingarði liennar, en aldingarður |>essi var yndisfagur
og fegurðin átti þar ætíð heima, en i ýmsum myndum
— ef svo má segja — eptir því hvernig blómhnapparnir
sprungu út og blöðin uxu og þöktu hin margvíslegu
trje og runna. Anganin frá ketakiblómunum, hinni