Dýravinurinn - 01.01.1887, Blaðsíða 37

37
Eptirtektavert er að sjá umhyggju þá, er fuglar sýna úngum sínum, t. d.
hraíninn, [tegar liann flýgur iangar leiðir með egg og önnur æti íjnefinu, til að
færa ungum sínum fæðu heim í hreiðrið.
Eða þegar bjargfuglar íljúga langar leiðir á haf út, til að sækja síli og
bera þau upp í hreiðrin til unga sinna. Meðan ungarnir erulitlir, ermóðirinhjá
þeirn til að gæta þeirra, en stegginn dregur þá 'að búinu; þegar ungarnir vaxa
upp, orkar hann ekki einn að afla þess er þarf, svo móðirin fer þá líka á stað.
Og sagt er að lundinn, sem á erfitt með á fljúga, komi opt með 4—5 síli í nefinu
í einni ferð, til þess ekki að þurfa að fara svo margar ferðir.
Fyrir fám dögum skeði það hjer í Danmörku, að drengur klifraði upp í
hátt trje til að ná hrafnsungum, en hrafnarnir vörðu hreiðrið, því ákafar, sem
hann kom hærra upp. þeir skræktu svo, að fjöldi annara hrafna komu þeim til
hjálpar. þegar drengurinn kom upp undir hreiðrið, hjuggu hrafnarnir hann svo
ákaft í höfuðið, að hann annaðlivort hefur orðið hræddur eöa svimað, svo liann datt
niður, braut handlegg og fót og dó næsta dag eptir.
þessi viðburður sýnir ekki aðeins foreldraástina, heldur vináttu milli
samkynja fugla, þegar hver hjálpar öðrum, ef einhver þeirra er í hættu staddur.
* * *
Sumar skepnur hafa vafalaust miklu meira vit, hugsun, velvild eða
kærleika, tilfinningu, áhyggjur, eptirþrá og sorg, en allflestir gjöra sjer nokkra