Dýravinurinn - 01.01.1887, Blaðsíða 35

35
ýmist dautt eða liíandi. |>ar se.m ein kind var í fönninni eða f'áar saman, lifðu
ífestar lengi, þó þykkur snjór væri yfir þeim, en þar sem margar lágu saman
köfnuðu þær á fyrsta dægri. Allmargar af skepnuuum fundust ekki fyrr en eptir
langan tíma, og máttu þannig kveljast við sult og seyru svo vikum skipti. Sú
kind sem jeg vissi til að lengst lifði þá, var í fönninni 7 vikur, án þess að hafa
náð í nokkra fæðu; lopt liefur sjálfsagt verið fyrstu dagana af skornum skamti.
Sem að líkindum lætur, var hún orðin mögur, en varð hjúkrað svo, að hún lifði
2 ár eptir það. Hjer er mynd af þeirra á, og er lnin gjörð eptir ljósmynd
af henni. þeir sem áttu margar sauðkindur í fönninni ljetu leita daglega
þegar fært veður var; aðferðin var sú, að menn boruðu með löngum járnnafri
niður í skafiana, jafnliliða því, að þeir ljetu hundana leita með sjer; kom það þá
fram, að einstöku hundar sköruðu langt fram úr öðrum að fundvísi; þeir fundu
næstum hverja kind, allt hvað ekki var dýpra niður að þeim en3—4álnir; slíkir
liundar voru lánaðir bæ frá bæ, en eigandinn varð að fylgja með, annars leitaði
hundurinn ekki; á þann hátt fundust margar kindur í djúpri fönn, sem annars
liefðu hlotið að líða, eptir langan tíma, kvalafullan liungursdauða.
Hundar þessir leituðu j:annig, að þeir gengu þefandi eptir hjarnsköfl-
unum, þar til þeim fannst eitthvað grunsamt; þá námu þeir staðar, þefuðu í kringum
sig og rifu svo niður í lijarnið, stundum ýlfrandi eða hálf geltandi; brást það þá
sjaldan, að kind fannst þar undir, þegar mokað var niður. þegar kindin var
dauð, lá snjórinn þjett að henni, en þegar hún var lifandi, og hafðiverið þarum
tíma, var nokkur auð livelfing kringum hana af hita, og andardrætti hennar, svo
snjóþyngslin hvíldu ekki á henni. Jeg var einn dag sjónarvottur þess, að einn
af þessum hundum fann 3 kindur sína á hverjum stað, sem búnar voru að vera
undir gilbarði í fönn á fjórðu viku; á jivi svæði liafði áður verið leitað meö
járnnöfrum.
*
*